بایگانی مطالب : فرهنگ
کمی آهستهتر…
فراخوانی برای رد کردنِ سرعت جنونآمیزِ بهرهوری کاذب
![کمی آهستهتر…](https://payamema.ir/pubfiles/2024/04/عکس-یادداشت-jpg.webp)
افزایش موج تخریب آثار تاریخی خلیج فارس
بندر باستانی سیراف یکی از کهنترین بنادر خلیجفارس است که از گذشته تاکنون به حیات خود ادامه داده و در مبادلات تجاری و بازرگانی جنوب ایران نقشی پررنگ داشته و در مورد این بندر در متون تاریخی بسیار نوشته شده است. مرحله جدید کاوشهای باستانشناختی سیراف پس از انجام فصل اول در سال ١٣٨٥ و فصل دوم به سال ١٣٨٨، از خردادماه ۱۴۰۱ در کمتر از دو ماه با مجوز پژوﻫشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد. این کاوشها پس از حدود ۱۳ سال از سر گرفته شد و اعتبار آن را اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان ﺑوشهر تأمین کرد. حالا باستانشناسانی که پس از وقفهای ۱۳ ساله، بندر ساسانی سیراف در سواحل خلیج فارس را کاوش کردند، هشدار دادندهاند که کاوشهای باستانشناختی کشورهای حاشیه خلیج فارس رشد و شتاب بسیار بیشتری در مقایسه با ایران دارد و این در حالیست که موج تخریب آثار تاریخی خلیج فارس سرعت بیشتری گرفته است.
![افزایش موج تخریب آثار تاریخی خلیج فارس](https://payamema.ir/pubfiles/2024/04/بندر-سیراف-jpg.webp)
سال خشنودی از زیاد شدن صفرها، سال خشکسالی
![سال خشنودی از زیاد شدن صفرها، سال خشکسالی](https://payamema.ir/pubfiles/2024/03/169641532-jpg.webp)
اسم پدر من طاهر است
![اسم پدر من طاهر است](https://payamema.ir/pubfiles/2024/03/5d51f4647b91448a8cceef9f4ebe919f-jpg.webp)
ایرانِ پدیدآورندهٔ جهانشاهی نوروزی
میرجلالالدین کزازی معتقد است: ایرانی که من میشناسم، چند ایران است. یکی ایران فرمانرانانه است؛ ایرانی که جغرافیای سیاسی کنونی را در آن مییابیم، این ایران تنگترین ایران است. ایران دوم، ایران تاریخی است، چندبرابر پهناورتر از ایران نخستین. ایران تاریخی، ایرانی است که سرزمینهایی در آن جای دارند که روزگاری بخشی از ایرانِ بزرگ، ایران هخامنشی، ایران اشکانی و ایران ساسانی بودهاند. در رخدادهای روزگار، پارههایی از پیکر این ایران از آن گسستهاند. ایران سومین، پهناورترین ایران است و من آن را ایران فرهنگی مینامم که هم ایران نخستین را و هم ایران دومین را در بردارد، اما سرزمینهایی، پارهای از این ایران هستند که هرگز در شمار سرزمینهای تاریخی ایرانی هم نبودهاند.
![ایرانِ پدیدآورندهٔ جهانشاهی نوروزی](https://payamema.ir/pubfiles/2024/03/کزازی-jpg.webp)
درگذشت نینواز «نینوا»
«در تمام دنیا سازهایی چون فلوت و نی وجود دارد و از قدیمیترین سازهایی است که انسان به آن دست یافته است، اما نی هفتبند مخصوص ایران است که با زبان، دندان و لب اجرا میشود. قدمت این ساز از تار هم بالاتر است، اما شاید آدم عاشقی نبوده که این ساز را به آن مرحلهای که باید، برساند؛ این امر به توان ما نوازندهها و آهنگسازان بستگی دارد. نی یک چوب است و تلاش و شخصیت ما نوازندهها میتواند ساز را بسازد و اگر کسی چون استاد کسایی نبود، قطعاً این ساز تا به امروز بهصورت یک موسیقی محلی مطرح میشد.» این صحبتهای «جمشید عندلیبی»، نینواز پیشکسوت است که روز گذشته خبر درگذشتش روی خروجی خبرگزاریها رفت و نوشتند که او بر اثر ایست قلبی و در سن ۶۶ سالگی دار فانی را وداع گفته است.
![درگذشت نینواز «نینوا»](https://payamema.ir/pubfiles/2024/03/jamshid-andalibi-jpg.webp)
محققی که سینما مدیون او است
«دیوید بوردول»، مؤلف، نظریهپرداز و استاد برجستهٔ سینما که بهدلیل به اشتراک گذاشتن دانش و اشتیاق خود با دوستداران سینما در همهجا شهرت داشت، در ۷۶ سالگی درگذشت.
![محققی که سینما مدیون او است](https://payamema.ir/pubfiles/2024/03/دیوید-بوردول-jpg.webp)
لاشهخواری که نماد سعادتمندی شد
|پیام ما| پرندهٔ «هما» که در فرهنگ ایران نماد سعادت و خوشبختی است، همین چندروز پیش شبکههای مجازی را قرق کرد. تصاویر و فیلمهایی از دیدهشدن هما در منطقهٔ البرز دستبهدست شد که گویی دیدهشدن این پرنده موضوع عجیبی است و برخی هم به اشتباه آن را هما نمیدانستند و معتقد بودند هما شکل دیگری دارد. انتشار اطلاعات اشتباه و تحریفهایی که حتی دربارهٔ اسطورههای پیرامون هما منتشر شده است، موجب شد به این پرنده و باورهای اساطیری دربارهاش نگاهی بیندازیم.
![لاشهخواری که نماد سعادتمندی شد](https://payamema.ir/pubfiles/2024/02/18dda7e252a_56d8ff-01-jpeg.webp)
معمار نمونه
مدرسهٔ «بوزار» پاریس بهعنوان یکی از مدارس مهم معماری در دنیا، دانشجویان زیادی را به خود دید که در میان آنان نام معماران ایرانی نیز به چشم میخورد. گفته میشود از میان ۴۳ دانشجوی ایرانی در این مدرسه، فقط ۲۹ نفر آنان فارغالتحصیل شدند۱؛ دانشجویانی که از خود کارنامه موفقی بهجا گذاشتند و نام یکی از آنان «بهمن پاکنیا» بود. معماری که او را با شاخصترین کارش، یعنی طراحی کتابخانهٔ مرکزی دانشگاه تهران به یاد میآورند که حاصل همکاریاش با «پرویز مویدعهد» بود. پاکنیا سال ۱۳۰۷ در شهر تبریز متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در این شهر و تحصیلات متوسطهاش را در تهران گذراند. سال ۱۳۲۶ وارد دانشکدهٔ هنرهای زیبا شد و مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ معماری با درجهٔ عالی در سال ۱۳۳۲ اخذ کرد. یک سال بعد با بورس تحصیلی دولت فرانسه جهت ادامه تحصیل عازم کشور فرانسه شد و پس از سه سال و نیم، دیپلم دولتی را از مدرسهٔ «بوزار» پاریس و جایزهٔ بهترین دیپلم را سال ۱۹۵۸ از انجمن آرشیتکتها به دست آورد. پروژهٔ دیپلم او توانسته بود درجهٔ «بسیار خوب» را کسب کند. بعد از آن به ایران بازگشت و از سال ۱۳۳۹ و بدو تأسیس دانشگاه ملی ایران در دانشکدهٔ معماری مشغول تدریس شد. او از اولین استادان دانشگاه ملی بود و چند سال بعد که بهعنوان رئیس دانشگاه انتخاب شد، واحد «ساختمان» را نیز تدریس میکرد. پاکنیا که بنیانگذاران دانشگاه ملی (شهید بهشتی) بود، سالها در خارج از ایران زندگی میکرد. او بیستودوم بهمنماه در پاریس از دنیا رفت و حالا همکاران و دانشجویانش در گفتوگو با «پیام ما» از این معمار پیشکسوت یاد کردند.
![معمار نمونه](https://payamema.ir/pubfiles/2024/02/دیجیتال-3-jpg.webp)
گردهمایی سالانه باستانشناسان ایران در جیرفت
در سفر رئیس پژوهشگاه میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی کشور به همراه رئیس پژوهشکده باستانشناسی وزارت میراثفرهنگی و مشاور رئیس پژوهشگاه میراثفرهنگی باهدف اتخاذ تصمیمات لازم دررابطهبا موضوعات پیرامون از محوطه تاریخی شهر قدیم جیرفت، کنار صندل و محطوط آباد و همچنین موزه میراثفرهنگی این شهرستان بازدید کردند.
![گردهمایی سالانه باستانشناسان ایران در جیرفت](https://payamema.ir/pubfiles/2024/02/668348_975-750x430-1-jpg.webp)