بایگانی مطالب برچسب: میراث فرهنگی
ضرغامی: درهای ایران به روی میلیونها ایرانی باز میشود
وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: قرار است درها به روی ایرانیان باز شود تا میلیونها ایرانی با امنیت و به راحتی وارد کشور شوند.
آسمان آلودهٔ گردشگری
براساس گزارشهای «سازمان جهانی گردشگری»، صنعت گردشگری ۱۱ درصد از تولید ناخالص، ۱۰ درصد از اشتغال، پنج درصد از صادرات و پنج درصد از سرمایهگذاری جهانی را به خود اختصاص داده است. همچنین، گزارش شورای جهانی سفر نشان میدهد در سال ۲۰۲۲ میلادی شاهد رشد ۲۲ درصدی سهم این صنعت در اقتصاد دنیا بودهایم و ارزش این صنعت به ۷.۷ تریلیون دلار افزایش یافته است. در این سال، ۲۲ میلیون شغل جدید در صنعت گردشگری دنیا ایجاد شده که این رقم نسبت به سال قبل از آن رشد ۷.۹ درصدی داشته است. همهٔ این آمار بهخوبی نشان میدهد این صنعت در حال تبدیل شدن به بزرگترین و پردرآمدترین صنعت جهان است؛ هرچند ناآرامیهای سیاسی، جنگ، فقر، تروریسم، کمبود زیرساخت، محدودیت و همچنین عوامل محیط زیستی بر این صنعت پردرآمد که حالا سومین صنعت پردرآمد شناخته میشود، تأثیر منفی گذاشته است.
همه به جز ایران از گردشگری خاورمیانه سود میبرند
ترکیهایها برای جذب ۲۰ میلیون گردشگر در ۲۰۲۴ دورخیز کردهاند و میخواهند درآمد صد میلیارد دلاری برای خودشان رقم بزنند. عربستانیها هم بهدنبال تبدیل شدن به یکی از مقاصد گردشگری ترکیبی شامل جاذبههای تاریخی، فرهنگی و طبیعی ۲۰۳۰ میلادی هستند. به این اسامی باید آذربایجان، عراق، امارات متحدهٔ عربی، عمان و قطر را هم اضافه کنید که درحال تکمیل زیرساختهای گردشگری خود هستند تا سهم بیشتری از گردشگری خاورمیانه را به خود اختصاص دهند.
میراث فرهنگی، رسانه است
سری جدید از سلسلهنشستهای تخصصی میراث فرهنگی روز یکشنبه، ۱۷ دی با نشستی دربارهٔ «میراث فرهنگی، هنر و رسانه» از سر گرفته شد. در این نشست، «علی دارابی»، قائممقام وزیر و معاون میراثفرهنگی، «حسن بلخاری»، رئیس کمیسیون هنر و معماری شورایعالی علوم، تحقیقات و فناوری کشور، «شهرام گیلآبادی»، استاد دانشگاه و کارگردان تئاتر و «مهدی مجابی»، پیشکسوت میراث فرهنگی و عضو بازنشستهٔ هیئتعلمی دانشگاه علم و صنعت ایران سخنرانی کردند. موضوع این نشست دربارهٔ نسبت میراث فرهنگی با دو مقولهٔ هنر و رسانه بود که بازبینی ارتباط آنها از منظر نظریههای فلسفی، جامعهشناسی، هنر و حتی اقتصاد سیاسی حائز اهمیت است.
دستبافتهای از پشم و ابریشم
آخرین منزلگاه گذر از گلیمبافی به قالیبافی، هنری بود به نام «ورنیبافی»؛ ساخته دست عشایر ایل شاهسون. دستبافتهای دو رو که حالا اسمش هم بین دستبافتههای عشایری غریب است چه برسد به رسمش. «ورنیبافی» از آن هنرهای دستی است که تکوتوک نشانی از آن دیده میشود و بیراه نیست اگر بگوییم یک هنر فراموش شده است.
سد «چال کندی» مجوز احداث ندارد
رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان دزفول گفت: احداث سد چال کندی دزفول در مرحله اخذ مجوز از دستگاههای مختلف است و تاکنون مجوزی برای ساخت آن صادر نشده است.
بمباران تاریخ غزه
غزه اولین منطقه جهان نیست که به دلیل جنگ، میراث باستانی و تاریخیاش را از دست میدهد و قطعاً آخرین شهر دنیا هم نخواهد بود، اما اینجا یک تفاوت ویژه دارد؛ این که طی دهههای اخیر بهدلیل بیثباتی سیاسی، کاوشهای باستانشناسی در بخش قابل توجهی از غزه انجام نشده و وضعیت فعلی هم آنها را در فراموشی کامل قرار داده است. یک روزنامهٔ آمریکایی اوایل هفته جاری اعلام کرد «۷۰ درصد ساختمانهای غزه در پی حملات همهجانبهٔ رژیم صهیونیستی ویران شدهاند.» به گفتهٔ مقامات محلی کلیساهای بیزانسی، مساجد باستانی و محوطههای باستانی هم شامل این ساختمانها هستند و از درگیری حماس و اسرائیل جان سالم بهدر نبردهاند.
طرحهای مخرب شهرداریها علیه اراضی ملی
درحالیکه بهدلیل برخی طرحهای مخرب شهرداریها در سالهای اخیر از میزان فضاهای سبز شهری در کشور به شدت کاسته شده است، هنوز هم بهنظر میرسد برخی مدیران شهری و پیمانکاران علاقهای به تغییر نگرش خود ندارند و دست به اجرای طرحهایی میزنند که با تخریب فضای سبز شهری همراه است. صدور مجوز ساختوساز در اندک باغهای باقی مانده شهر تهران یا برجسازی در جوار باغ گیاهشناسی ملی، قطع درختان مجموعهٔ تاریخی سعدآباد و... از مواردی هستند که کنشگران محیط زیست را نگران کرده است؛ آنهم در سالی که کشور با خشکسالی و آلودگی هوا دستوپنجه نرم میکند. تکرار این دست اتفاقات در تهران و سایر شهرهای کشور باعث شد تا ۲۰۰ تشکل مستقل زیرمجموعهٔ «شبکهٔ سازمانهای مردمنهاد و اجتماعمحور محیط زیست و منابع طبیعی کشور» در نامهای به مسئولان کشور، ضمن اعلام نگرانی از آثار سوء این اقدامات، خواستار جلوگیری از تبدیل فضاهای سبز عمومی به بناها و متصرفات خصوصی شوند. یکی از فعالان محیط زیست امضاکنندهٔ این نامه میگوید که هدف نهایی بخشی از همین طرحها که به تخریب اندک فضای سبز باقیمانده در شهرها منجر میشود، «زمینخواری به نفع یک گروه خاص» است.