|پیام‌ما| بسیاری از کارشناسان بخش آب معتقدند، چالش آب در کشور صرفاً کمیابی فیزیکی آب نیست؛ بلکه ناکامی‌های نهادی و سیاسی در مدیریت آب است. به‌همین‌دلیل بازارها می‌توانند به‌عنوان ابزاری با رویکرد تقاضامحور، برای مدیریت کمیابی آب ایفای نقش کنند. منتقدان بازار آب (که نمونه‌های موفق بی‌شماری در جهان دارد) معتقدند بازارها می‌توانند به‌سبب نبود شرایط و بسترهای سیاسی و نهادی، به مایۀ دردسر نیز تبدیل شوند. به‌همین‌دلیل‌است‌که، نقش آنها به‌عنوان یک راه‌حل برای بحران آب ابراز تردید می‌شود. ازاین‌رو اتخاذ رویکرد چندرشته‌ای و همیارانه به نقش‌آفرینی بازارهای آب، می‌تواند به ارتقای اثربخشی آن کمک فراوانی کند. طبق آمار رسمی وزارت نیرو، از نظر اقتصادی سهم هر مترمکعب آب مصرفی در تولید ناخالص ملی در ایران کمتر از دو دلار است؛ درحالی‌که متوسط جهانی هشت دلار به ازای هر مترمکعب است. باتوجه‌به این واقعیت و همچنین تمایل دولت به ایجاد بازار آب، این‌بار اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران در نشستی مشترک با مدیران وزارت نیرو و فعالان صنعت آب پیشنهاد داده است، به‌منظور مدیریت «ابرچالش آب» اجرای برنامه دَه‌ساله با تکیه‌بر دو اصل مهم و هم‌زمان مؤثر است: «تجدیدنظر در تخصیص منابع آب موجود با اولویت‌دادن به تعادل‌بخشی آب‌های زیرزمینی و حقابه‌های زیست‌محیطی» و «افزایش بهره‌وری». همچنین اتاق ایران اعلام کرده است که تقویت بازار آب باید به‌عنوان اهرمی برای واقعی‌شدن قیمت آب به‌جدیت پیگیری شود.

هم تحریم بین‌المللی شده و هم تحریم داخلی. تورم هم قیمت‌اش را آن‌قدر افزایش داده که حتی خریدار داخلی‌اش به ۵ درصد نرسد. در یک کلام، «فرش ایرانی دیگر اولویت خرید نیست»؛ نه برای خارجی‌ها و نه برای داخلی‌ها! هرسال هم وضعیت بدتر می‌شود و آن شکوه ارزآوری ۵۰۰ میلیون دلاری‌اش را به ۵۰ میلیون دلار تقلیل داده است. خیلی‌ها می‌گویند فرش ایرانی بدترین ضربه را نه از تحریم‌های ظالمانه که از تصمیم‌هایی خورده که داخل کشور گرفته شده و هیچ تدبیری هم برای رفعش نیست. ۲۰ خرداد، «روز ملی فرش» ایران است و احتمالاً تب داغ چالش‌ها و مشکلاتش؛ اما شاید چند سال دیگر خبری از همین روز هم نباشد. چون فرش ایرانی به کنج انزوا نشسته. «عبدالله بهرامی»، مدیرعامل اتحادیۀ سراسری شرکت‌های تعاونی تولید‌کنندگان فرش دستباف شهری، روستایی و عشایر و رئیس کمیسیون فرش و صنایع‌دستی اتاق تعاون ایران، به‌بهانۀ این روز گفت‌وگویی با «پیام‌ ما» داشت و به نکات مهمی دربارۀ چالش‌های صنعت فرش ایرانی اشاره کرد. صحبت‌هایش را در ادامه بخوانید:

|پیام ما| در بلوار کشاورز میانهٔ دو خیابان کارگر و قریب‌، مسیری برای دوچرخه‌سواری در نظر گرفته شده است. بااین‌حال، اگر این روزها گذرتان به این مسیر بخورد،‌ آنچه می‌بینید شما را شگفت‌زده می‌کند و هر چقدر به خیابان قریب و بیمارستان نزدیک‌تر شوید‌، این شگفتی بیشتر می‌شود؛‌ مسیر دوچرخه‌سواری تبدیل به محل پارک ماشین‌ها شده و یک پارکینگ را شکل داده است. در این شرایط دوچرخه‌سواران از خیابان برای تردد استفاده می‌کنند. تداوم این وضعیت با وجود انتشار آن در رسانه‌ها نشان می‌دهد دوچرخه‌سواری دغدغهٔ مدیران شهری نیست! این تنها یک مثال کوچک بود. خبرهای جسته و گریخته حکایت از آن دارد که زمزمه‌هایی از برچیده شدن این مسیرها برای تعریض عرض خیابان‌ها وجود دارد! در روز جهانی دوچرخه‌سواری چند فعال دوچرخه‌سواری در این باره نوشتند: آیا تجربه‌های چندسال گذشته در توسعهٔ این شیوهٔ حمل‌ونقل شکست خوردند؟ چرا دوچرخه‌سواری؟ و آیا در تهران این شیوهٔ تردد امکانپذیر است؟

پیش‌بینی می‌شود مصرف تجدیدپذیرها در خاورمیانه تا سال ۲۰۴۰، از سوخت‌های فسیلی پیش بیفتد و فتوولتائیک خورشیدی، بزرگترین منبع نیروی پاک در این منطقه باشد.