بحران آب در ایران تنها ناشی از تغییراقلیم نیست، به‌عبارت دیگر سوءمدیریت و عدم وجود برنامه‌ریزی در بخش آب نیز در این بحران دخیل بوده‌اند. مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی که در نخستین روز آبان منتشر کرده است، می‌گوید: «بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد سهم عوامل انسانی از جمله توسعهٔ مصارف آب‌بر، وضعیت اقتصادی و معیشت وابسته به آب، وضعیت صادرات-واردات، سطح زیر کشت، رشد جمعیت، امنیت غذایی، انگیزهٔ اصلاح الگوی مصرف و بهره‌وری و غیره در ازدیاد مصارف بیشتر از سهم عوامل طبیعی ناشی از کاهش بارش‌ها در کمیابی‌های آبی بوده است. آثار کم‌آبی مشاهده‌شده در سال‌های اخیر درواقع حلقهٔ مؤخر از زنجیرهٔ روند فزایندهٔ مصرف آب در دشت‌ها و حوضه‌های کشور است.» براساس گزارش این مرکز وضعیت آبی حوضه‌های آبریز درجه یک کشور براساس شاخص سرانهٔ آب تجدیدپذیر، فقط در دو حوضهٔ دریای خزر و دریای عمان و خلیج فارس مناسب است و بقیهٔ حوضه‌های آبریز درجه یک کشور یا بحرانی هستند یا مبتلا به کم‌آبی مطلق و بی‌آبی. این گزارش وضعیت عمومی کشور در این بخش را بحرانی اعلام کرده است. همچنین چهار سناریوی احتمالی درصورت عدم تغییر روند موجود در این مطالعه طراحی شده است که نتیجهٔ همهٔ آنها به تهدید امنیت آبی و غذایی کشور، از بین رفتن منابع طبیعی کشور و تحت‌الشعاع قرار گرفتن امنیت ملی ختم می‌شود.

تحولات بازار گاز پس از جنگ اوکراین و بروز بحران انرژی در اروپا، کشورهای این قاره را واداشت تا به‌منظور کاهش وابستگی به واردات گاز از روسیه، به‌دنبال جایگزین از سایر کشورها باشد. یکی از این جایگزین‌ها، ظرفیت تأمین گاز از شرق مدیترانه است. مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی به ارزیابی میزان ذخایر، ظرفیت تولید و همچنین بازارهای بالقوهٔ گاز شرق مدیترانه و آثار آن بر بازارهای گاز ایران پرداخته است. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد با توجه به حجم مازاد عرضهٔ گاز کشورهای شرق مدیترانه، در کوتاه و میان مدت، گاز طبیعی کشورهای این منطقه نمی‌تواند سهم قابل‌توجهی از بازار گاز اروپا را به خود اختصاص دهد. درواقع در بهترین حالت حجم صادرات گاز طبیعی کشورهای این منطقه به اروپا می‌تواند به ۲۰ الی ۳۰ میلیارد مترمکعب در سال برسد. همچنین درصورت برنامه‌ریزی کشورهای شرق مدیترانه برای صادرات گاز به غرب آسیا، به‌عنوان مسیری مضاف بر اروپا، نظیر صادرات به سوریه، لبنان و عراق، این امر می‌تواند تهدید برای بازارهای گاز ایران باشد و بنابراین، ایران باید با برنامه‌ریزی صحیح، بازار بالقوهٔ خود در این کشورها را حفظ و مدیریت کند.

جنگ عمدتاً به وقوع درگیری‌های شدید مسلحانه میان دولت‌ها، حکومت‌ها و جوامع یا گروه‌های شبه نظامی اطلاق می‌شود. فارغ از همه اهداف فرعی و وابسته به شرایط، جنگ‌ها حول تحمیل خواسته‌ها و عقاید شکل می‌گیرند. برخی اوقات جنگ‌ها برای تامین منافع ملی و در راستای مصالح یک کشور رخ می‌دهند. اما در خیل کثیری از موارد چنین مسائلی مدنظر نیست و مسائل پشت پرده و صلاحدید ابرقدرت‌ها یا قدرت‌های منطقه‌ای و ایدئولوژی‌های مقامات عامل بروز مناقشات و جنگ‌ها هستند.