نتایج جستجو برای: سال آبی
درختان سوخته و تشنۀ چیتگر
ابتدا حقابۀ درختان چیتگر را به یک‌پنجم کاهش دادند و بعد که درختان آسیب‌پذیر و خشکیده شدند، راهکار قطع و جایگزین‌کردن آنان با گونه‌های بومی را دادند. این همۀ چیزی است که در مورد بوستان دست‌کاشت چیتگر وجود دارد. اکنون مسئولان شهرداری تهران از جایگزین‌کردن درختان بومی به‌جای درختان کاج صحبت می‌کنند؛ درحالی‌که درخت کاج از گونه‌های مقاوم است و موضوعی جز سهل‌انگاری نمی‌تواند علت سوخته‌شدن درختان را توجیه کند. بنابراین اگر درختان بومی در این نقطه جایگزین شوند، نیازمند رسیدگی و آبیاری بیشتر هستند. اگرچه گونه‌های مختلف درختان از آفات در امان نیستند و فراگیری آفات از جنگل‌های شمال تا جنوب کشور را در بر می‌گیرد، اما جنگل‌های دست‌کاشت که به‌علت کم‌کاری در نگهداشت نهاد مربوطه دچار آفت می‌شوند، نارضایتی شهروندان و ساکنان منطقه را به دنبال دارد. درحال‌حاضر بخشی از بوستان چیتگر مبتلا به آفت سوسک پوست‌خوار مدیترانه‌ای شده است که بیم آن می‌رود به درختان سالم نیز نفوذ پیدا کند.
آقای پزشکیان! آب را دریابید
به نظر می‌رسد اتفاق‌نظری بین مهندسان، جامعه‌شناسان و کارشناسان محیط‌زیست وجود دارد که مسئلۀ آب در ایران نیازمند تغییر نگرش کلان است. صاحب‌نظران یک‌صدا بیان می‌کنند که ریل‌گذاری سیاست‌های آبی باید مسیر گذشتۀ خود که سازه‌محور بود را رها کند و به مدیریت تقاضا، مهندسی تبخیر و مقولۀ عدالت آبی توجه کند. از این رو انتخاب گزینۀ وزارت نیرو به‌عنوان یکی از مهم‌ترین متولیان آب کشور، باید متأثر از این رویکردها باشد. ما در این روزها در «پیام ما» دیدگاه کارشناسان از طیف‌ها و علوم مختلف دربارۀ مسئلۀ آب را منعکس می‌کنیم.
وزارت نیرو، «سیاست ساز» یا «سیاست باز»
|پیام ما| موضوع مدیریت آب علاوه‌بر اینکه در گرو مدیریت و عملکرد چندین بخش و دستگاه قرار دارد، در ذات موضوعی چند بعدی است که گاه مسائلی مانند آبراهه‌ها و پهنه‌های آبی مشترک و فرامرزی آن را پیچیده‌تر می‌کند. مرزهایی که نه فقط حقوق آب را پیچیده‌تر می‌کنند، بلکه مباحث بنیادینی مانند عدالت آبی را به میان می‌آورد. کارشناسان این‌بار از این ابعاد درکُنِش صحبت می‌کنند که چگونه سیاست‌بازی به‌جای سیاست‌سازی در مؤثرترین دستگاه دخیل در مدیریت آبی کشور نه‌تنها ملغمۀ مدیریت امروز را ایجاد کرده است، بلکه گره احقاق حقوق داخلی و بین‌المللی ذی‌نفعان منابع آبی را کور می‌کند. این میان، آنچه قربانی می‌شود «عدالت آبی» برای همۀ شهروندان است. به نظر می‌رسد دولت چهاردهم با شعار «عدالت محوری»، نیاز مبرم به بازنگری در سیاست‌های داخلی و خارجی مدیریت منابع آب کشور دارد.
انتخاب وزیر نیرو باتوجه‌به مسئلۀ اجتماعی آب
گرما و آلودگی هوا تا پایان هفته ماندگارند
کارشناس ادارۀ کل هواشناسی استان اصفهان با نظر به نخستین روزهای دومین ماه تابستان گفت: تا روز سه‌شنبه روند تدریجی افزایش دما و تا روز پنجشنبه آلودگی هوا را پیش رو داریم.
تیشه بر سقف بنای قاجاری
|پیام ما| تخریب میراث فرهنگی و بناهای تاریخی این‌بار به بافت تاریخی لنگرود رسیده است. چند روز پیش بود که اخبار و تصاویری از تخریب خانۀ «مدیری» شهرستان لنگرود که متعلق به اواخر دورۀ قاجار است، منتشر شد. گرچه این خانه هنوز به ثبت ملی نرسیده، اما بنای آن در جرگۀ بناهای واجد ارزش محسوب می‌شود؛ به‌طوری که هرگونه تخریب ساختمان ممنوع و حفظ بنا با تثبیت وضعیت موجود اجتناب‌ناپذیر است. با همۀ این‌ها، مالک خصوصی این بنا بدون داشتن مجوز، سقف خانه را تخریب کرد. این بنای تاریخی در نزدیکی راستۀ بازار شهر لنگرود قرار دارد.
خطر بیخ گوش «دریای عزیز»
«بگذارید «دریای عزیز» زنده بماند.» دریا، همان برکه‌های نشسته در دل خشکی نیشابور است. محلی‌ها به آن می‌گویند دریا؛ آبی میان سختی بیابان! برکه‌هایی باقی‌مانده از اعصار گذشته که آب آن از دل زمین می‌جوشد و به آن دریاچۀ «ریوند» هم گفته می‌شود. حالا این دریاچه که نام‌اش در متون پهلوی آمده و برکه‌ای مقدس در میان اهالی نیشابور قدیم و جدید بوده، منظرش تحت‌تأثیر معدن‌کاوی قرار گرفته است. معدن گچ بیش از سه دهه در یال پشتی کوه مشرف به برکه‌ها مشغول به کار بوده، اما در سال‌های اخیر معدن‌کار به این سوی کوه آمده و می‌خواهد مادۀ معدنی جدیدی برداشت کند. در روزهای اخیر، فعالان محیط‌زیست و اهالی روستاهای زرنده و اندراب در نزدیکی دریای عزیزشان تجمع کرده‌اند و از نگرانی‌شان برای فعالیت معدنی و خشک شدن آب برکه می‌گویند. آن‌ها می‌خواهند «دریای عزیز» زنده بماند و فعالیت معدن، قلب زمین را نخشکاند و پنج برکۀ باقی‌مانده به سرنوشت دو برکه که خشک شدند، دچار نشوند.
دولت چهاردهم و وضعیت آب کشور