نتایج جستجو برای: برق
نیاز شهرها به پایداری اکولوژیک
بحران در حوضههای آبریز کشور
بحران آب در ایران تنها ناشی از تغییراقلیم نیست، بهعبارت دیگر سوءمدیریت و عدم وجود برنامهریزی در بخش آب نیز در این بحران دخیل بودهاند. مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی که در نخستین روز آبان منتشر کرده است، میگوید: «بررسیهای انجامشده نشان میدهد سهم عوامل انسانی از جمله توسعهٔ مصارف آببر، وضعیت اقتصادی و معیشت وابسته به آب، وضعیت صادرات-واردات، سطح زیر کشت، رشد جمعیت، امنیت غذایی، انگیزهٔ اصلاح الگوی مصرف و بهرهوری و غیره در ازدیاد مصارف بیشتر از سهم عوامل طبیعی ناشی از کاهش بارشها در کمیابیهای آبی بوده است. آثار کمآبی مشاهدهشده در سالهای اخیر درواقع حلقهٔ مؤخر از زنجیرهٔ روند فزایندهٔ مصرف آب در دشتها و حوضههای کشور است.» براساس گزارش این مرکز وضعیت آبی حوضههای آبریز درجه یک کشور براساس شاخص سرانهٔ آب تجدیدپذیر، فقط در دو حوضهٔ دریای خزر و دریای عمان و خلیج فارس مناسب است و بقیهٔ حوضههای آبریز درجه یک کشور یا بحرانی هستند یا مبتلا به کمآبی مطلق و بیآبی. این گزارش وضعیت عمومی کشور در این بخش را بحرانی اعلام کرده است. همچنین چهار سناریوی احتمالی درصورت عدم تغییر روند موجود در این مطالعه طراحی شده است که نتیجهٔ همهٔ آنها به تهدید امنیت آبی و غذایی کشور، از بین رفتن منابع طبیعی کشور و تحتالشعاع قرار گرفتن امنیت ملی ختم میشود.
شکست کمربند سبز
ایستادن در برابر گسترش افسارگسیختهٔ شهرها، کاهش آلودگی هوا و زیستپذیر کردن شهرها اهدافی است که از سالها پیش قانونگذاران در طرحهای جامع شهری و لوایح مرتبط با کمربند سبز دنبال کردهاند. این الگو نهتنها در ایران که در تمام نقاط جهان بهطور موفق یا ناموفق در حال اجرا است. بحث محدوده و حریم در دههٔ ۴۰ در نخستین طرح جامع شهری تهران مطرح شده بود، بعد در دههٔ ۷۰ طی برنامهای ۲۵ساله و در سال ۸۵ بهطور مشخص توصیههایی برای حریم سبز تهران در طرح جامع شهر تهران به میان آورده شد و سال ۹۶ نیز مجلس ذیل لایحهٔ هوای پاک به لزوم داشتن کمربند سبز در شهرهای تحتتأثیر ریزگردها تأکید کرد و وظایفی را برای دستگاهها در نظر گرفت. در تمام طول چند ده سالی که موضوع حریم و محدوده در شهرهای ایران مطرح شده است، هیچگاه دولتها و شهرداریها در اجرای آن به موفقیت مطلوبی دست نیافتهاند؛ چراکه هر بار رشد و گسترش حاشیهنشینی بهویژه در کلانشهری چون تهران خود را بر این محدودهٔ تعیینشده تحمیل کرده، ضمن اینکه همواره مشکلات منابع آبی و مالی پا برجا بوده است. بنابراین، با وجود اقدامات انجامشده بهنظر میرسد که در نمایی کلی فعلاً با طرحی شکستخورده روبهرو هستیم.
سایه سیل بر خوزستان
بارانهای سیلآسای پاییزی در راه است. رئیس سازمان هواشناسی از پیشبینی بارشهای فراتر از نرمال در فصل پاییز بهویژه در نیمهٔ غربی کشور خبر داده است. پیشبینیهای فصلی این سازمان (با احتمال وقوع ۶۵ درصد) نیز نشان میدهد که بارش در استانهای نیمهٔ غربی کشور بهویژه استانهای واقع بر کوههای زاگرس میانی تا جنوبی بهطور مشخصی بیش از نرمال خواهد بود. پیشبینی بارشهای شدید از نیمهٔ پاییز، نگرانی از وقوع سیل در رودخانهها و برخی شهرهای خوزستان را دوباره به میان آورده است. گرچه مدیر بحران این استان به «پیام ما» میگوید در حال حاضر وضعیت ذخایر سدهای استان معقول است و رهاسازی بهصورت نرمال برای کشتهای پاییزه انجام میشود. همچنین، درصورت بارندگی رهاسازی آب از سدها بیشتر میشود. اما به گفتهٔ او در مسیر رودخانههای ۲۱ نقطهٔ حادثهخیز بحرانی مواقع سیلاب در سطح استان شناسایی شده که قرار است با اقداماتی رفع شوند.
«کندوان» برند جهانی ایران
نخستین روستای ایران در فهرست جهانی روستاهای گردشگری ثبت شد؛ روستایی جهانی در 60 کیلومتری تبریز با نام «کندوان» که سالهاست جای خود را در گردشگری ایران باز کرده و سالانه بیش از 300 هزار نفر از این منطقه بازدید میکنند، اما حالا این روستا، نگاههای جهانی را هم به خود جلب کرده است. بر اساس اعلام وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی برای اولین 8 پرونده از روستاهای ایران به سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) ارائه شده بود، اما در نهایت همین روستای آذربایجانشرقی به عنوان نخستین روستای ایران در فهرست بهترین دهکدههای جهانی گردشگری ثبت شد. شبکه بهترین دهکدههای گردشگری از سال 2021 راهاندازی شده و هدفش تبدیل شدن به بزرگترین شبکه روستایی جهانی است. امسال 74 عضو جدید به این شبکه افزوده شدند تا اعضای این شبکه منحصر به فرد به 190 روستا برسد. ایران هم با ثبت کندوان اکنون عضوی از این مجموعه است و یک روستا با برند جهانی دارد.
مهاجران مجاز ساماندهی میشوند
مهاجران غیرقانونی افغانستانی بازگردانده میشوند
فقط کودکان از گربههای فلسطین خبر دارند
«همهچیز از دست رفت. خاطرهها، کودکی، خانه، هیچچیز نمانده است. چهکار کنم؟ کجا بروم؟» اینها را پدری با عصبانیت رو به دوربین شبکهٔ «الجزیره» میگوید. سر و بدن و لباسهایش را خاک و غبار پوشانده است. خانهاش را که حالا بعد از اصابت بمب به مخروبهای تبدیل شده، ترک میکند و دستهایش را در هوا به نشانهٔ استیصال تکان میدهد. کمی آنطرفتر، پسرش که موهای فرفری سیاهش تماماً از غبار آوار سفید پوشانده شده، گربهٔ پشمالویی را بغل گرفته و غبار را از او میتکاند: «الحمدلله که زنده مانده است.»