نتایج جستجو برای: پسماند
پلاستیک، فاجعه‌ای برای سلامتی و محیط‌زیست
محیط‌زیست در تلاش برای کاهش پسماندسوزی اطراف تهران
مدیرکل اداره محیط‌زیست استان تهران گفت: پسماندسوزی اطراف شهر تهران به ویژه نیمه دوم سال منبع آلودگی هوا است؛ در تلاشیم این روند امسال به صفر برسد و تا حداقل کاهش یابد.
ارزیابی مصوبهٔ «ممنوعیت توزیع رایگان کیسه‌های پلاستیکی»
تدوین طرحی برای مدیریت سفر در طول سال
|پیام ما| ستاد مرکزی هماهنگی سفر هم‌زمان با تعطیلات نوروز، به‌مدت یک ماه فعال بود؛ از ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ و پیش از آغاز تعطیلات نوروزی تا ۲۴ فروردین و بعد از تعطیلات عید فطر. با پایان فعالیت این ستاد، نشست خبری با حضور «علی‌اصغر شالبافیان»، رئیس ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر و معاون گردشگری وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، روز دوشنبه، ۲۷ فروردین برگزار شد.
افزایش ۳۸ درصدی بهای خدمات مدیریت پسماندهای ساختمانی
افزایش ۳۸ درصدی بهای خدمات مدیریت پسماندهای ساختمانی با حداکثر آراء اعضای شورای اسلامی شهر تهران به تصویب رسید.
معدنکاری؛ تیغی دولبه دربرابر جوامع محلی
فراموشی دستورالعمل مقابله با سگ‌های ولگرد
خبر گزیدگی ۱۶ نفر توسط یک سگ ولگرد و احتمالاً بیمار، فقط در تعداد آسیب‌دیدگان با اخبار پیشین فرق می‌کند. معضلی به‌نام سگ‌گزیدگی که ایران را در رتبهٔ بالای حیوان‌گزیدگی در جهان قرار داده است، علاوه‌بر هزینه‌های اجتماعی سنگین و گاه جبران‌ناپذیر، واردات گستردهٔ داروی واکسن هاری و بیماری‌های مشترک سگ و انسان را بیش از معمولِ جهانی به کشور تحمیل می‌کند. به‌نظر می‌رسد به‌رغم گفته‌های گاه‌وبیگاه در رسانه‌ها، نه شهرداری‌ها و نه وزارت کشور به‌عنوان متولی حفظ سلامت جانی شهروندان در محیط شهر، با وجود دستورالعمل‌های روشن و دقیق، مسئولیت این موضوع را به‌عهده نمی‌گیرند. سال ۱۳۸۷، یعنی ۱۵ سال پیش، وزارت کشور دستورالعملی را در مورد مقابله با افزایش جمعیت و پرسه‌زنی سگ‌ها به شهرداری‌های سراسر کشور ابلاغ کرد که نه‌تنها شهرداری‌ها آن را فراموش کردند، بلکه خود وزارت کشور نیز ضرورت اجرای آن را یادآور نمی‌شود.
مخالفان «خشکاله‌سازی» چه کسانی هستند؟
احساس خطر برای مسئلهٔ پسماند کشور چه معنایی دارد؟ به یک تعبیر ما هم «خطر پسماند» را داریم و هم با «خطر مدیریتِ پسماند» مواجه هستیم. خطر پسماند را بیشتر می‌شناسیم، هرکجا پسماندهای عادی تا خطرناک رها شده است، خطر در جلوی چشم ما قرار دارد، آلودگی آب و خاک و هوا قطعاً با تولید هر پسماندی انتظار می‌رود مگر آنکه تدبیری در پیشِ رو باشد. اما خطر مدیریت پسماند چیست؟ به تناظرِ چرخهٔ تولید و دفع پسماند، چرخهٔ دیگری نیز شکل گرفته است. این چرخهٔ فرصت‌طلبانه از تعریف پروژه‌های عمرانی و فنی به امید تخصیص بودجه آغاز می‌شود. در این مرحله، پروژه‌ها منجیان تخیلی مسئله هستند و پیشرفت پروژه‌ها به نسبت تخصیص بودجه‌ها پیش می‌رود، اما پس از راه‌اندازی پروژه به‌سرعت لخت بودن پادشاه معلوم می‌شود و مرحلهٔ بعدی انکار مسئولیت شکست‌هاست که اگر بودجه‌ها زودتر می‌رسید و اگر دولت قبل کارشکنی نمی‌کرد، منجی کار خودش را می‌کرد. بعد از مدتی پروژه‌سازان به‌سرعت تغییر شکل می‌دهند و چه‌بسا با نقد همان پروژه‌های شکست‌خورده و تبدیل شدن به منتقدِ کارشناس و خبره و متخصص به‌دنبال تعریف پژوه‌های جدید هستند و اینچنین، چرخه دوباره به اولین مرحلهٔ خود بازمی‌گردد. در این میان بودجه‌های کشور هدر می‌رود، زمان‌های طلایی کشته می‌شوند و اعتماد عمومی از دست می‌رود.