قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور در نامه‌ای به دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی پیشنهاد کرده است درس «میراث فرهنگی» به ساختار دروس آموزش و پرورش و برنامه‌ریزی برای اختصاص ساعاتی از آموزش در موزه‌ها و مکان های تاریخی-فرهنگی افزوده شود.

|پیام ما| دست‌هایشان بیش از قلم و دفتر و کتاب، کار را می‌شناسد. بیشتر از گچ و تخته ابزار کشاورزی و دامداری را به دست می‌گیرند و دنیای کوچک عشایری خود را می‌سازند اما آنها نیازمند عدالت آموزشی هم هستند. پشت نیمکت‌هایی که به آنان سواد خواندن و نوشتن می‌آموزد و آنان را برای دستیابی به آرزوهای کودکانه‌شان کمک می‌کند. کودکان عشایری در مدارس مختلفی درس می‌خوانند که اکثر آنها با شکل مدارس معمول متفاوت است. محروم‌تر، کوچکتر و با امکانات کمتر. کلاس‌های محدود و چندپایه، کمبود امکانات زیرساختی برای آموزش، قرارگیری در مناطق صعب‌العبور و حتی مرزی، نبود سرویس ایاب‌وذهاب از ویژگی این مدارس است؛ خصوصاً آنکه بسیاری از این مدارس و کلاس‌ها در چادرها و یا کانکس و شبه‌کپر تشکیل می‌شود.

اعتراض به احداث آب‌شیرین‌کنی به ظرفیت ۷۰ میلیون مترمکعب در سال و در فاصلهٔ ۵۰۰متری از اماکن مسکونی، عمومی و آموزشی روستای بنداران و زیارت شهرستان سیریک استان هرمزگان از روز نخست اردیبهشت امسال به‌شکل مستمر از سوی اهالی سه روستای درگیر انجام می‌شود. به‌گفتهٔ اهالی و اعضای شورای اسلامی روستاهای «کناردان»، «بنداران» و «زیارت» اثرات محیط‌زیستی این طرح تا جایی است که نه‌فقط امرار معاش از طریق صیادی ۹۰ درصد از خانوارهای این منطقه را با خطر مواجه می‌کند بلکه ۱۶ مزرعهٔ آبزی‌پروری و پرورش میگو را نیز با چالش روبه‌رو خواهد کرد. شرکت آب‌منطقه‌ای هرمزگان مجوز اعطاشده برای احداث این طرح را از سوی وزارت نیرو اعلام می‌کند.

تصویر، خانه‌هایی را نشان می‌دهد که در ورودی آنها به «آب‌بندان طبیعی مرزون آباد» بابل باز می‌شوند. بدون رعایت حریم آب‌بندان، ویلاهایی ساخته‌ شده‌اند و این تغییر کاربری از چندین سال قبل شروع شده. زمانی که بخشی از زمین‌های منطقه فروخته شد و در گذر زمان تلاش برای تغییر کاربری شالیزار به باغ و مسکونی نگرانی فعالان محلی را به دنبال داشت. این در حالی است که حریم آب‌بندان ۵۰ متر تعریف شده اما این ساخت و سازها در فاصله ۵ متری قرار دارند. در این منطقه پیش از این مجوز برای ساخت مرغداری و گلخانه هم داده شده بود و حالا ساخت خانه‌های مسکونی زخم جدیدی بر پیکر شالیزارها و آب‌بندان‌های منطقه است. این وضعیت در حالی است که سرپرست مدیریت جهاد کشاورزی بابل به «پیام‌ ما» می‌گوید «در طول سالیان گذشته، برای ۸ مورد ساخت و ساز در قالب ماده ۳ دادخواست تنظیم کرده و در محاکم قضایی منجر به صدور رای و یا در حال بررسی و پیگیری است، همچنین تعداد ۳۳ مورد ساخت و ساز در قالب تبصره ۲ ماده ۱۰ قانون حفظ کاربری اراضی، قلع و قمع شده است.» با وجود این اقدامات، ساخت و سازها به قوت خود باقی است و نگرانی از نابودی شالیزارها و آلودگی آب‌بندان‌ها، اهالی روستاهای اطراف را رها نمی‌کند.

دور هم جمع شده‌اند، گوشی‌ موبایل یا تبلت به‌دست، به یکدیگر چیزهایی را نشان می‌دهند. این تصویری است که معمولا همه ما تجربه‌دیدنش را در مهمانی‌ها داریم. کودکانی که شاید بعضی از آنها بیشتر از بزرگترها با تکنولوژی آشنا هستند و به نسبت کودکان نسل‌های قبل، تولید محتوا با توجه به نیازهایشان سخت‌تر شده است. مرکز پژوهش‌های مجلس گزارشی را در همین ارتباط با عنوان «تولید و ترویج محتوای ادبی برای کودک و نوجوان؛ واکاوی سیاستی و راهکارهای تقنینی» منتشر کرده و نوشته است که اکنون سهم آثار ترجمه برای کودک و نوجوان از آثار تالیفی پیشی گرفته است. «زهره نیلی»، روزنامه‌نگار حوزه کودک و نوجوان اما این موضوع را نقطه ضعف نمی‌داند: «به شرطی که از آن درست استفاده کنیم.»