کتاب «فرزندان من» نوشته «گوزل یاخینا» با ترجمه «زینب یونسی» از سوی انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

تنها پانزده درصد ایران، آب‌وهوایی مرطوب و نیمه‌مرطوب دارد و همین شرایط اقلیمی، کشور را با محدودیت منابع آب مواجه کرده است. این منابع محدود نیز، به دلیل رشد جمعیت، برداشت بیش‌ازحد و خشکسالی‌های متوالی در چهار دهۀ اخیر، به وضعیت بحرانی رسیده است. از طرح‌های ملی و راهبردی بخش آب ایران، طرح ایجاد تعادل بین منابع و مصارف آب در آبخوان‌ها بود، با پانزده پروژۀ اجرایی که در سال ۱۳۸۴ تصویب شد. یکی از این طرح‌ها، طرح احیاء و تعادل‌بخشی آب‌های زیرزمینی است. طرحی که ده سال پیش به تصویب شورای‌عالی آب رسید و قرار شد نسخه‌ای برای درمان بی‌آبی ایران باشد. «دکتر نادر علیزاده» مشاور معاون وزیر در امور برنامه‌ریزی معاونت آب‌وخاک وزارت جهادکشاورزی، در گفت‌وگویی به بررسی مدیریت مشارکتی در طرح تعادل‌بخشی منابع آب زیرزمینی پرداخته و از چالش‌های آن می‌گوید.

فقط ۹ ماه به پایان یک سند ۲۰ساله در حوزۀ گردشگری مانده است؛ سندی که چشم‌انداز ۲۰سالۀ گردشگری در ایران بود و دی‌‌ماه ۱۳۸۳ تصویب شد. قرار بود طی ۴ دورۀ پنج‌ساله، ورود گردشگران خارجی به ایران به ۲۰ میلیون نفر برسد. نه‌تنها آمار داخلی، که گزارش جدید سازمان جهانی گردشگری هم نشان می‌دهد، این مهم هنوز محقق نشده است. این درحالی‌است‌که کشورهای نوظهور، مقصد جدید گردشگران خارجی شده‌اند؛ سایر کشورها هم به‌دنبال تغییر رویکردهای گردشگری هستند، اما گردشگری ایران در این تحول جهانی جایگاه قابل اعتنایی ندارد.

|پیام ما| سه روز بعد از انتشار تصاویر یوز جوانی که در قرق «یوزکنام پل ابریشم» به‌دنبال مادرش بود، سازمان حفاظت محیط‌زیست صبح روز دوشنبه حیوان را زنده‌گیری کرد. این اتفاق درحالی رخ داده، که هنوز از سرنوشت مادر اطلاعی در دست نبوده و مشخص نیست این زنده‌گیری با چه هدفی رخ داده است؟ سازمان حفاظت محیط‌زیست توضیح دقیق‌تری نداده، جز آنکه جنسیت یوز ماده است و به سایت قرنطینۀ توران منتقل شده است. از وضعیت سلامت و اینکه بعد از قلاده‌گذاری قرار است به طبیعت برگردد هم اطلاعی منتشر نشده است. بااین‌حال، با اعلام خبر ماده‌بودن یوز، پرسش‌های اساسی در مورد آیندۀ آن وجود دارد. آیا قرار است مثل سایر یوزهای یتیم تا آخر عمر در اسارت بماند یا برای یک‌بار ممکن است شاهد تغییر روند و رویه‌ای باشیم؟ سازمان حفاظت محیط‌زیست هنوز پاسخی به این پرسش‌ها نداده و حالا تنها امید بسیاری از فعالان حوزه این است که حیوان بعد از طی‌کردن مراحل صحیح بازپروری و بازوحشی‌سازی، با قلاده‌گذاری به طبیعت بازگردانده شود.

«آیت رضایی»، «محمد ابوالحسنی»، «مجتبی نجفی» و «نصرت یاراحمدی» ۴ کارگر معدن سنگ شازند بودند که بر اثر ریزش معدن جان خود را از دست دادند؛ ۲ رانندۀ کمپرسی و ۲ رانندۀ بیل مکانیکی. تا لحظۀ نگارش این گزارش هنوز پیکر ۲ نفر از کارگران پیدا نشده است. یکی از آن‌ها «آیت رضایی» است از بقیۀ کارگران سابقۀ کاری بیشتری داشت؛ حدود ۷ سال. او با ۷۰ سال سن روزی ۱۲ ساعت در این معدن کار می‌کرد. نداشتن سابقۀ بیمۀ کافی باعث شده بود که با ۱۵ سال بیمه بازنشست شود. حقوق بازنشستگی کفاف زندگی ۶ نفرۀ او را نمی‌داد. همین موضوع باعث شده بود که در این سن در شرایط سخت معدن کار کند. یکی از بستگان او به «پیام ما» می‌گوید: وضعیت خانوادۀ او مناسب نیست و تا الان نه از مسئولان معدن و نه هیچ‌کس دیگری به دیدن آن‌ها نرفته است.