«اگر واقعاً دسترسی به جایی دارید و می‌توانید کاری کنید، سلاجقه را کنار من بنشانید تا او را محکوم کنم». این جمله را «هادی پاهنگ» شکارچی سابق شهر گرمه می‌گوید؛ حرف او این نیست که سازمان حفاظت محیط‌زیست مجوز شکار دهد یا برخورد خوبی با شکارچی‌ها داشته باشد؛ پاهنگ می‌خواهد جلوی شکار گرفته شود و پارک ملی گلستان به وضعیت همین چند ماه پیش برگردد. به‌گفتۀ او در این دوسه‌ماهه، شکارفروش‌های منطقه ترازوها را بار دیگر آماده کرده‌اند. او و دیگران یک خواسته دارند؛ مدیری که حفاظت مشارکتی را دوباره اجرا کند. مشخص‌شدن رئیس جدید، از نان شب برای پارک ملی گلستان واجب‌تر است؛ امروز از فردا حتی بهتر است.

«سیدحسین حسینی اژدری» محیط‌بان کازرون می‌گفت، آرزویم این‌است‌که، دَه سال دیگر که بچه‌هایم بتوانند گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند، زنده بمانم؛ اگر بعد از آن در مأموریتی جانم را از دست دهم، مشکلی نیست. او ساعت ۱۵ روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت در ۱۰ کیلومتری کنارتخته، با ماشینی که برای تعقیب متخلف رفته بود، بر اثر تصادف جان عزیزش را از دست داد؛ چرا او با ماشین شخصی خود به این مأموریت رفت؟ آیا آن‌چنان که «عطا پورشیرزاد» مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان فارس می‌گوید، عازم گشت و بازرسی به‌شکل محرمانه بود؟ یا به‌گفتۀ برخی فعالان محیط‌زیست و یک منبع آگاه، ناچار شد از خودروی شخصی‌اش استفاده کند؟ اگر آن روز او ماشین دیگری داشت، آیا «سیدحسین حسینی» زنده می‌ماند؟