نتایج جستجو برای: فهرست میراث ناملموس
ثبت ۳ اثر ناملموس قزوین در فهرست آثار ملی
مدیرکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان قزوین از ثبت سه اثر معنوی استان در فهرست ملی میراثفرهنگی ناملموس خبر داد.
هجمه علیه میراثفرهنگی جدی است
|پیام ما| هفتهٔ میراثفرهنگی در پیش است و «مصطفی دهپهلوان»، رئیس پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری، به همین بهانه در نشست خبریای که روز یکشنبه، ۲۳ اردیبهشت برگزار شد، گزارشی از عملکرد پژوهشگاه و همچنین برنامههای پیش روی این نهاد ارائه کرد. همکاری و تعامل با استانها، تعهد به پیوست فرهنگی و تاریخی پروژههای عمرانی و همچنین ارتقای علمی پژوهشگاه مهمترین نکاتی بود که دهپهلوان در این نشست مطرح کرد.
خاموشی خنیاگر موسیقی مقامی خراسان
«عیسی قلیپور» معروف به «عیسی بخشی» که او را گنجینه زنده بشری موسیقی مقامی خراسان شمالی میدانند، روز جمعه، چهاردهم اردیبهشت از دنیا رفت.
جای خالی «گرهچینی» چوب
سیر نشدن از تماشای درها و پنجرههای مساجد قدیمی مثل مسجد نصیرالملک شیراز یا زیبایی خیرهکنندهٔ منبرهای چوبی به لطف هنر گرهچینی چوب است؛ آنجا که شکلهای هندسی با آهنگی یکنواخت و نظمی حسابشده کنار هم چیده میشود. گرهچینی چوب که با کنار هم قرار گرفتن قطعات کوچک چوب ایجاد میشود، هنری است که این روزها حال خوشی ندارد و چنان در سراشیبی فراموشی است که کمتر هنرمندی سراغی از آن میگیرد.
ثبت ۱۸ اثر تاریخی همدان در فهرست میراثملی در سال 1402
معاون میراثفرهنگی ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان همدان با اشاره به اینکه سال گذشته آمار آثار تاریخی ثبت شده در فهرست میراث ملی بیش از میزان تعیین شده وزارت بوده است، گفت: پارسال ۱۸ اثر تاریخی منقول، غیرمنقول و ناملموس از استان در فهرست میراث ملی به ثبت رسید.
جشن جهانی «سده» بدون کرمان
|پیام ما| روزها، ماهها و فصلها برای ایرانیان باستان ختم به نظام معیشتیتان یعنی کشاورزی میشد. آنها سال را به دو فصل تقسیم میکردند، تابستان بزرگ از ابتدای فروردین تا پایان مهر و زمستان بزرگ که از ابتدای آبان شروع میشد و به پایان اسفند میرسید. آنها اما از همان ابتدای شروع زمستان بزرگ در رؤیا و جستوجوی بهاری سبز بودند و همین خواست موجب میشد همهٔ آیینها حتی در زمستان هم رنگی از بهار و سبزی بگیرند، بهطوریکه آنها از نخستین روزی که تاریکی و طولانی بودن شب کاسته میشد و به روشنایی افزوده میشد، به پیشواز بهار میرفتند و از همین رو «یلدا» را میتوان اولین آیینی دانست که در استقبال از بهار و سبزی برگزار میشد. «سده» هم با ۴۰ روز اختلاف در همین مجموعه قرار میگیرد و بعد از آنکه ۱۰ روز از زمستان بزرگ سپری میشد، ایرانیان جشن «سده» را برپا میکردند؛ چون بر این باور بودند که اوج و شدت سرما سپری شده است و توان و نیروی این پدیدهٔ نابهسامانی و سکون که از کردار اهریمن محسوب میشود، رو به زوال و کاستی است. این جشن را آبانروز از بهمنماه برگزار میکردند، به شبهنگام و درست زمانی که صد روز از زمستان بزرگ میگذشت.
پایان بلاتکلیفی «آسبادها»
بالاخره نوبت آسبادهای ایرانی هم رسید؛ قدیمیترین آسیابهای بادی جهان که قدمت برخی از آنها به قرن چهارم هجری برمیگردد و بخش مهمی از تاریخ کشاورزی و مدیریت آب ایران را به خود اختصاص دادهاند. قرار است این بار پروندۀ یک میراث ارزشمند که نه هنری است و نه تاریخی، بلکه محصول یک تفکر انسانساخت برای سهولت در امر زندگی جامعه بوده است، راهی یونسکو شود. پروندهای که اگر به ثبت جهانی برسد، در حفظ آنها تأثیر قابلتوجهی خواهد داشت.
شبی برای اروند
|پیام ما| آبادان، خرمشهر و مینوشهر، محدودهای که حالا آن را با وسعت ۳۷ هزار و ۴۰۰ هکتار منطقه آزاد اروند مینامند، روزگاری یکی از مهمترین مراکز تجاری ایران و البته یکی از مقاصد گردشگری بود. سرزمینی با گذشتهای عجیب که زخم روزهای جنگ هنوز به تناش مانده در حالی که پیش از آن، آنقدر رونق داشت که نهتنها بومیها که حتی کارگران زیادی از فیلیپین، هند، پاکستان و مراکش اینجا شغل نان و آبداری در دستوبالشان بود و پای گردشگران برای تماشای اروند و کارون، تلاقی این دو رودخانه در مینوشهر، تماشای نخلستانها و خرید جدیدترین کالاهای تولیدشده در دنیا به این منطقه باز بود. حالا اما این رونق در منطقه وجود ندارد و بسیاری از اهالی معتقدند از ۱۷ سال پیش که منطقه آزاد اروند شکل گرفت، نه تنها اوضاع در این منطقه جنگزده بهتر نشد بلکه میان قوانین منطقه آزاد و سرزمین اصلی کار را خرابتر کرد و محرومیتها را بیشتر. حالا که قرار است دفتر توسعه گردشگری داخلی وزارت میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی رویدادهایی را با عنوان شبهای گردشگری در تهران برگزار کند، نوبت اولین شب به اروند رسید تا شاید بخشی از رونق از دست رفته بازگردد.