بناها و بافت تاریخی ایران با یک چالش مداوم مواجهند؛ سیل که هم روند تخریب‌شان را تسریع کرده و هم منجر به تضعیفشان در مقابل دیگر فاکتورهای خطرساز از جمله زلزله و فرونشست شده است. طی همین چندروز اخیر نیز به‌دلیل بارندگی‌ها سیل‌آسا کرمان، یزد، اصفهان و سیستان‌وبلوچستان در آستانهٔ ویرانی دوبارهٔ بناها و آثار تاریخی‌شان قرار گرفته‌اند. متولیان میراث‌فرهنگی سیستان‌و‌بلوچستان از خسارت‌های حدود ۲۰ میلیارد تومانی خبر می‌دهند و اینکه برخی بناها ۱۵ تا ۹۰ درصد آسیب دیده‌اند. در برخی شهرهای اصفهان نیز شماری از خانه‌های قدیمی تحریب شده‌اند و بافت تاریخی یزد و کرمان نیز همین وضعیت را دارند. البته دیگر کشورهای آسیایی هم با این وضعیت دست‌وپنجه نرم می‌کنند و بناهای تاریخی‌شان را به‌دلیل همین سیلاب‌ها از دست داده‌اند؛ اما سوی دیگر ماجرا هم سیلی است که چندروز پیش در امارات رخ داد و بررسی‌ها نشان می‌دهد که هیچ آسیبی برای بناهای تاریخی این منطقه نداشته است.

مدیرکل حفظ و احیاء بناهای میراث فرهنگی گفت: تغییر اقلیم، بحران جدیدی برای بناهای تاریخی ایجاد کرده است.

جنوب استان سیستان‌وبلوچستان یکی از تاریخی‌ترین نقاط استان سیستان‌وبلوچستان است و با وقوع سیل اخیر، بیم آن می‌رود که محوطه‌های باستانی و بناهای تاریخی و قلعه‌های بسیاری از دوره‌های پیش از تاریخ تا دوران ساسانی و اسلامی در این بخش از سیستان‌وبلوچستان دچار آسیب و خسارات زیادی شده باشند.

معاون میراث‌فرهنگی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان همدان با اشاره به اینکه سال گذشته آمار آثار تاریخی ثبت شده در فهرست میراث ملی بیش از میزان تعیین شده وزارت بوده است، گفت: پارسال ۱۸ اثر تاریخی منقول، غیرمنقول و ناملموس از استان در فهرست میراث ملی به ثبت رسید.

قطع بیش از چهار هزار اصله درخت در سطح یک هکتار در جنگل‌های هیرکانی برای ساخت پارکینگ در حالی خبرساز شد که به گفته فرمانده یگان حفاظت منابع طبیعی شهرستان نور قراردادی برای ایجاد پارکینگ در این منطقه وجود ندارد. با این حال مسئولان منابع طبیعی موضوع را هماهنگ شده عنوان کرده‌اند. پس از بازتاب گسترده این اتفاق دادستان مرکز مازندران دستور پلمب بخش پارکینگ و باجه غیرقانونی دریافت وجه در مجتمع گردشگری الیمالات و برخورد با مسببان قطع درختان را صادر کرد.

احیای بافت تاریخی در مناطق شهری به رسمی تکراری در بسیاری از شهرهای جهان بدل شده است؛ از ایتالیا و اسپانیا در قارهٔ اروپا گرفته تا کیلومترها دورتر در آمریکای شمالی. بافت‌های تاریخی که غبار چندصدسالهٔ فرسودگی اصلی‌ترین ویژگی‌هایشان بوده است، پس از احیا و تقویت بافت اجتماعی به یک منطقهٔ شهری زنده و پویا بدل‌ شده‌اند که توسعهٔ اقتصادی را هم برای ساکنان بومی‌اش به ارمغان آورده‌اند. از جمله موفق‌ترین طرح‌های حفاظت و احیا بافت تاریخی در جزیرهٔ «گرنویل» کانادا رخ داده که با قدمت صد ساله و چهرهٔ صنعتی‌اش، اما حالا یکی از پربازدیدترین مکان‌های عمومی این کشور و قلب فرهنگی ونکوور است؛ ظرفیتی که در برخی شهرهای ایران از جمله اصفهان، شیراز، رشت و حتی تبریز هم وجود دارد و می‌توان الگوی احیای گرنویل را در این مناطق اجرا و آنها را به قطب فرهنگی در صنعت گردشگری بدل کرد.