بهزیستی یا سازمان اصل‌های فراموش شده؛ این همۀ تعریفی است که در مورد این سازمان بزرگ حمایتی می‌توان گفت. بسیاری از افراد معلول، کم‌توان ذهنی، جسمی، حرکتی و … نگاه‌شان به حمایت‌های بهزیستی است، اما آن‌گونه که باید حمایت نمی‌شوند و بسیاری از قوانین مصوب شده که جزو وظایف این نهاد است، بر زمین مانده و اجرا نمی‌شود. کارشناسان می‌گویند تا در این نهاد اصلاح ساختاری صورت نگیرد، نمی‌توان امید به خدمات‌رسانی بیشتر به معلولان کرد. در بین شعارهای متعددی که برای این طیف سر داده می‌شود، از همه پررنگ‌تر شعار «معلولیت محدودیت نیست» است. اما چقدر جامعه برای تحرک و فعالیت این قشر فراهم است؟ درحالی‌که هنوز مسائلی چون اشتغال، درآمد، مسکن و تجهیزات پزشکی جزو مشکلات جدی جامعۀ معلولان است. از سوی دیگر، به‌جز سازمان بهزیستی کشور، وزارتخانه‌های کشور، راه و شهرسازی، صمت، آموزش‌وپرورش، سازمان برنامه‌وبودجه، سازمان صداوسیما، بنیاد شهید و امور ایثارگران، نمایندۀ تشکل‌های غیردولتی جانبازان، نمایندۀ شبکه‌های ملی تشکل‌های مردم‌نهاد معلولان، رئیس شورای‌عالی استان‌ها و نمایندۀ سایر دستگاه‌های دولتی، عضو ستاد هماهنگی و پیگیری قانون حمایت از حقوق معلولان هستند. اما این تنوع ارگانی منجر به بهبود بودجه و سیاست‌گذاری نشده است. درحالی‎که در صورت تخصیص بودجۀ مناسب و تسهیل موانع قانونی و فرهنگی، بسیاری از معلولان می‌توانند ضمن رفع نیازهای خود، در اموری همچون اشتغال خانگی و کارگاه‌های خرد فعالیت پررنگی داشته باشند. هفته‌ای که سپری شد، به نام هفته بهزیستی بود که براساس آمارها بین ۱۰ تا ۱۵ درصد افراد هر جامعه را معلولان تشکیل می‌دهند، اما هنوز تبعیض و نبود عدالت برای درمان این بیماران احساس می‌شود. بسیاری از خانواده‌ها از پس هزینه‌های سرسام‌آور توانبخشی و یا خرید اقلام مد نظر برنمی‌آیند و خواهان بهبود کیفیت زندگی برای بیمار معلول خود از طریق یک مستمری دائم و مناسب هستند. از سوی دیگر هنوز برخی از آن دسته از معلولان که توان فعالیت فکری و فیزیکی را برای داشتن شغل دارند، توانسته‌اند آن‌گونه که باید موفق به دستیابی به شغل شوند. دولت دوازدهم یکی از اقداماتی که برای حمایت از معلولان انجام داده بود، تصویب لایحۀ حمایت از آنان بود که متأسفانه در دولت گذشته اقدامات حمایتی به‌صورت جزیره‌ای و کم‌رنگ برای معلولان اجرا شد.

|پیام ما| ۲۱ سازمان مردم‌نهاد حوزهٔ اجتماعی در پاسخ به اعلام فراخوان رئیس دفتر رئیس جمهوری منتخب در نامه‌ای خطاب به «مسعود پزشکیان» توصیه‌ها و تقاضاهای‌شان را دربارهٔ انتخاب وزرای حوزه اجتماعی روسای و سازمان‌های وابسته، با او در میان گذاشتند. در این نامه که متن آن به دست روزنامه «پیام ما» رسیده است، سازمان‌های مردم‌نهاد تاکید کرده‌اند کاهش آسیب‌های اجتماعی، بدون توجه به ریشه‌های به وجود آورنده آن، کارآمد نیست. نهادهای مدنی با یادآوری وضعیت شاخص فقر مطلق در کشور تصریح کرده‌اند که «بدون داشتن سیاست‌های اجتماعی جامعه‌محور و دقیق‌» نمی‌توان انتظار داشت که شاخص‌های حوزه اجتماعی بهبود یابند.

این روزها کاندیداهای انتخاباتی برنامه‌های مخـتلفی را برای جـذب آراء مـردمی ارائه می‌کـنند. مـهم‌تـرین آن‌هـا در خـصوص معیـشت و رفـاه و بـهـبود سبک زنـدگی شهـرونـدان اســت. باایـن‌حـال یـکـی از بـرنامه‌هـایی کـه در روزهـای اخیـر بسـیار هـم‌رسـانی شـد، موضـوع «رایگان‌شدن» خدمات بیمه برای زنان باردار، کودکان زیر ۷ سـال و نیز افراد مسن جامعه بوده است که از سـوی «علیرضا زاکانی» شهردار تهران و کاندیدای ریاست‌جمهوری ایران داده شده است.

بلاتکلیفی، تنها گزینه‌ای است که روی میز حمایت از معلولان قرار دارد. بیش از ۶ سال از تصویب قانون حمایت از معلولان می‌گذرد و هنوز دولتی‌ها نتوانسته‌اند آنگونه که باید این قانون مهم را اجرایی کنند. موضوع حقوق معلولان در ایام انتخابات ریاست جمهوری نیز نادیده گرفته شده. ۶ کاندیدای حاضر در برنامه‌های خود از رفع تحریم‌ها، کاهش مشکلات اقتصادی و معیشتی، حقوق کارگران و معلمان، سیاست خارجی و... گفته اند اما «معلولان» حتی جزو سوالات مجریان برنامه‌های تبلیغاتی تلویزیون نیز نبوده است. از این رو کمپین حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت در نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس سازمان صدا و سیما، خواستار آن شد که در مناظره‌ها و سایر برنامه‌های تبلیغات انتخاباتی، از نامزدهای ریاست جمهوری درباره برنامه‌های آن‌ها در حوزه احقاق حقوق معلولان و اجرای قوانین مربوطه، سوال شود. «بهروز مروتی» فعال حقوق معلولان و مدیر این کمپین در گفت‌وگو با «پیام ما» از جزییات خواسته‌های معلولان از رئیس‌جمهور آینده، چالش‌های این حوزه و نیز وضعیت اجرای قانون حمایت از معلولان و بی توجهی دولت‌ها نسبت به آن گفت.

سال ۱۳۸۲ کتابخانۀ نابینایان و کم‌بینایان در بزرگ‌ترین گنجینۀ ملی و ادبی ایران راه‌اندازی شد. سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی ایران با هدف تأمین نیازهای فرهنگی و اطلاعاتی افراد نابینا كه فاقد امكان استفاده از كتاب‌های چاپی و هرگونه مواد دیداری شنیداری هستند، امکاناتی چون کتاب‌های گویا و بریل را در نظر گرفته بود. اما حالا در آیین‌نامۀ جدید پذیرش و عضویت در این کتابخانه، عضویت افراد مختلف محدود و بند مربوط به عضویت افراد دارای معلولیت حذف شده است. حذفی که به گفتۀ مدیر کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت، یک «طرد مدرن» به نظر می‌آید.

| گروه پژوهشی تیله | «نرگس» مهندس عمران بود. پنج سال اول ازدواج در یک شرکت مرتبط با تحصیلاتش کار کرد. وقتی اولین فرزندش را به دنیا آورد، بعد از مرخصی زایمانش، تصمیم گرفت کارش را رها و فرزندش را بزرگ کند. او الان صاحب دو فرزند است. ۱۰ سال از آخرین روزهای کاری‌اش می‎گذرد و دیگر شانس برگشت به همان شغل را ندارد. در این ۱۰ سال مادر تمام‌وقت و خانه‎دار بوده و در زمینۀ والدگری آموزش‌های زیادی کسب کرده است. از سال تحصیلی جدید که فرزند دومش به مدرسه می‎رود، با این مسئله روبه‌رو است که با وجود تحصیلات، علایق و اهدافش در زندگی، چگونه می‌تواند از این فرصت اندک استفاده کند. فرصتی که با وجود مسئولیت‎های خانه و مراقبت از فرزندان، زمان کمی را برای او فراهم کرده است. اتفاقی که برای بسیاری از مادران و زنانی که اشتغال رسمی را به‌خاطر مسئولیت‌های مراقبتی ترک کرده‌‏اند، رخ می‌دهد.

|پیام ما| برنامه‌های هفتهٔ میراث فرهنگی در یک نشست خبری تشریح شد؛ افزایش سواد میراثی جامعه و آگاهی‌رسانی عمومی، کمک به ارتقای هویت ملی و تاب‌آوری و نشاط اجتماعی، مردمی‌سازی و توسعهٔ مفهوم و رویکردهای شناخت، حفاظت و صیانت از میراث فرهنگی با مشارکت مردم، توسعهٔ نقش جوامع محلی در حفاظت از میراث فرهنگی، توسعه و تبیین گسترهٔ مسئولیت اجتماعی در این حوزه، توسعه و تبیین مفهوم حقوق عامه در حوزهٔ میراث فرهنگی از اهداف این هفته است.