نتایج جستجو برای: سدسازی
بحران آب برای ۲۸ میلیون ایرانی
نتایج یک تحقیق جدید نشان میدهد که از ۸۵ میلیون نفر جمعیت کشور، ۲۸ میلیون ایرانی در مناطق درگیر با "بحران آب" زندگی میکنند.
فرونشست زمین در نقشرستم به دلیل برداشت بیرویۀ آب
آثار تاریخی نقش رستم و تخت جمشید و بسیاری از آثارتاریخی دیگر در معرض خطر فرونشست زمین هستند. این اتفاق به دلیل تغییر اقلیم، برنجکاری و برداشت بیرویه آب از چاهها در این مناطق رخ داده است.
هنر روایتِ محیطزیست
اولین روز هفته، در شلوغی خیابانهای پایتخت و در هرم گرما، از قشرهای مختلف دور هم جمع شدند تا از هنر و محیطزیست بگویند. ازآنجاکه دیگر محیطزیست را نمیتوان جدا از جنبههای متفاوت زیست امروزهمان دید، رابطۀ آن با هنر هم معانی مختلفی پیدا میکند. رویداد «هنر و محیطزیست» بههمینمنظور و بهمناسبت روز جهانی محیطزیست در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد و فعالان محیطزیست و هنرمندان، روز شنبه نوزدهم خردادماه، برای سخنرانی در این رویداد حضور پیدا کردند. رویدادی که در آن هم از مزایای روایتگری هنر گفته شد و هم در نقد آن.
آب شرب سیستان و فرصتسوزی دولت
زندانی قلعهٔ فلکالافلاک شاهزادهٔ الیمایی است
سال ۱۳۸۳ بود که یک معلم خرمآبادی با نام «کرمی» در زمینهای کشاورزی یونجه و کلزا و باقلای خود در روستای چوبتراش به چند سنگ قدیمی برخورد. دیدن این سنگها کمکم داشت دردسرساز میشد و قاچاقچیان عتیقه با گنجیابها به سراغ زمینهایش آمدند و دستبردار نبودند. در همین احوال، همسر آقای کرمی به کارشناسان ادارهٔ میراثفرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خرمآباد تماس میگیرد و ماجرا را میگوید. کارشناسان میراثفرهنگی هم به محل آمدند و دستبهکار شدند. آنها یک گمانهٔ آزمایشی زدند و در عمق ۳۰ سانتی زمین ناگهان به یک کشف مهم رسیدند. یک تابوت مفرغی سر از خاک درآورد که اسکلتی در آن بود با یک تکهطلا بر چشمهایش و تکهطلایی دیگر بر دهانش. این اسکلت که بود و از کدام زمان به دنیای ما پا گذاشته بود؟ اکنون پس از ۲۰ سال یک باستانشناس و یک پژوهشگر تاریخ این اسکلت را مورد بررسی قرار دادند و به نظریهٔ جدیدی دربارهٔ قدمت آن رسیدند.
بهبود محیط زیست در گرو شکستن انحصار دولت
بحرانهای محیطزیستی در ایران صورتهای مختلفی دارد که هرکدام میتواند منجر به بحرانهای دیگر و بیشتری شوند. بحران آب، پسماند، خشکسالی در حوضههای آبریز مانند زایندهرود و دریاچه ارومیه، آلودگی هوا و فرونشست زمین و... هریک از این بحرانها از نظرگاههای مختلف اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، زیستشناختی و سیاسی قابل بررسی است. آنها راهحلهای پیچیدهای دارند که منوط به نگاهی بینرشتهای، وسیع و غیرخطی هستند.
تعهد دولتها برای نجات رودخانهها
دهمین اجلاس شورای جهانی در شهر بالی اندونزی برگزار شد. در این اجلاس که بهمدت یک هفته از ۱۸ تا ۲۴ ماه می (۲۹ اردیبهشتماه تا 5 خردادماه) برگزار شد، کشورهای شرکتکننده در این اجلاس بر لزوم تقویت مدیریت کاهش بلایای آبی و همچنین ضرورت پذیرش تعهدات جدیدی در حوضههای آبریز مشترک تفاهم کردند. اطلاعیهٔ مطبوعاتی این نشست بر اهمیت رفع شکاف اقتصادی بین گروههای مختلف جامعه و تقویت نهادهای موجود با چارچوبهای نظارتی و سازوکارهای هماهنگی در همهٔ سطوح برای کاهش خطرات بحران آب تأکید کرده است. طبق آنچه معاون مرکز بینالملل وزارت نیرو در نخستین روز برگزاری اجلاس اعلام کرده بود، هیئتی از متخصصان آب کشور نیز برای شرکت در این برنامه به بالی سفر کردند. معاون آب و آبفای وزیر نیرو بهعنوان رئیس هیئت ایرانی در این اجلاس اعلام کرد جمهوری اسلامی ایران در سالهای اخیر توجه به افزایش تابآوری جوامع از طریق آموزش و تنوع بخشی به اقدامات غیرسازهای و استفاده از ظرفیتهای مدیریت یکپارچهٔ سیلاب را در دستورکار قرار داده است.
جزیینگریهای غیرسودمند در بودجهٔ آب
|پیام ما| مرکز پژوهشهای مجلس در اظهارنظر کارشناسی جدید در حوزهٔ آب، به افزایش ۵۰ درصدی بودجهٔ این بخش در سال ۱۴۰۳ پرداخته است. براساس این گزارش، بودجهبندی بخش آب نشان میدهد به برخی از طرحها که بیش از ۳۰ سال از زمان آغازشان گذشته، همچنان اعتباراتی اختصاص داده شده است. بررسی خروجیهای اصلی دستگاههای سیاستگذار بخش آب نشان میدهد اهداف کمی در آن مشخص نیست و بهنظر میرسد بعضی از این سنجهها غیرواقعبینانه ارائه شدهاند و همچنین، ارتباط سنجههای عملکردی نظام مدیریت یکپارچهٔ منابع آب (موضوع ماده ۳۷ برنامهٔ هفتم توسعه) با سنجههای پیشنهادی در لایحهٔ بودجهٔ سال ۱۴۰۳ در برخی موارد مشخص نیست. «انوش نوری اسفندیاری»، پژوهشگر سیاستگذاری آب، به «پیام ما» میگوید: «بخش دوم ماده واحدهٔ قانون بودجهٔ آب به ناگزیر وارد جزئینگریهایی شده که گویی مشکل اصلی تدابیر مالی برای افزایش درآمد شرکتها و تأمین بودجه برای اقدامات و عملیات مدیریتی است. حالآنکه اینگونه اقدامات بدون بسترسازی برای تحول در نظام بودجهریزی و شرکتداری، ارتقای مدیریت مالی شرکتهای کارگزار دولتی و نقشآفرینی بخش خصوصی و سمنها در تعامل و نظارت بر عملیات، راه به جایی نمیبرد بلکه ممکن است اوضاع را وخیمتر کند.»