وجود حدود شش میلیون شیء تاریخی در کشور، موزه‌های ایرانی را به یکی از قدرتمندترین مراکز فرهنگی در دنیا بدل کرده است؛ اشیایی که در سطح ملی و بین‌المللی از اهمیت بالایی برخوردارند و آنقدر ارزشمند هستند که برپایی نمایشگاهی برای نمایششان در «شهر ممنوعه» چین با هزینهٔ سه میلیون دلاری هم محقق می‌شود و بودجه‌ای فراتر از کل اعتبار وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در کشور دارد. این نکته را «جبرئیل نوکنده»، رئیس موزهٔ ملی ایران و عضو شورای تحقیقات مرکز تحقیقات باستان‌شناسی ایران (ICAR) مطرح می‌کند و می‌گوید موزه‌های ایران نقش مهمی در حفظ و نمایش این آثار ارزشمند برای نسل‌های آینده دارند تا از آنها بیاموزند و مورد تحسین و قدردانی قرار دهند. او البته معتقد است آمار بازدیدکنندگان از موزه‌ها متناسب با این ارزش تاریخی نیست و باید مسیرهایی برای افزایش این آمار طی شود.

|پیام ما| هر بار خبر کم شدن آب دریاچه ارومیه، زخمی بر پیکر جامعه بود. در سال‌های گذشته با هربار صحبت از خشکی این دریاچه واکنش مردم افزایش یافت و نگرانی خود را از سهل‌انگاری در نگهداری این دریاچه در فضای مجازی فریاد زدند. این در‌حالی‌است که براساس بررسی سامانهٔ درصد فضای مجازی «لایف‌وب» تا پیش از سال ۱۳۹۴ میزان محتوای موجود در فضای آنلاین در این موضوع بسیار کم بود. اما در بازه‌های زمانی مختلف شاهد رشد تولید محتوا در این زمینه هستیم. بیشترین مخاطب مردم هم دولت‌ها و بعد ستاد احیای دریاچه ارومیه بوده است و درخواست پاسخ از این دو ارگان در صدر قرار داشته است.

|پیام ما| رئیس پارک ملی گلستان برکنار شد و معاون اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان گلستان، با حفظ سمت، به عنوان سرپرست مشهورترین پارک ملی ایران شد. این در حالی است که چندی پیش که زمزمهٔ کنار رفتن «مهدی تیموری» از ریاست این پارک ملی مطرح شده بود، جمعی از استادان دانشگاه و فعالان محیط زیست در نامه‌ای به رئیس سازمان حفاظت محیط زیست خواستار ادامهٔ فعالیت مدیر فعلی شدند.

میراث ملاح، یک سازمان غیردولتی محیط‌زیستی بود که در استان‌های مختلف شعبه داشت و با افراد زیادی که به طور مستقیم و غیرمستقیم با آن جمعیت در ارتباط بودند، بخش مهمی از جنبش محیط زیست کشور را شکل داد. مه‌لقا ملاح، نامی است که در تاریخ محیط‌زیست ایران ماندگار شد.

یوزها باید حفظ شوند، اما چطور؟ گروهی از کارشناسان می‌گویند آنقدر سازمان حفاظت محیط زیست و برخی کارشناسان درگیر سایت تکثیر در اسارت هستند که یادشان رفته، بدون زیستگاه هر اندازه یوز اسیر هم که داشته باشید، فایده‌ای ندارد. گروه دوم از کارشناسان دستهٔ اول می‌پرسند با یوزهای در اسارت چه باید کرد؟ آیا باید سوژهٔ عکاسی شوند تا هرازگاهی و به مناسبتی سایت‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی از تصاویرشان پر شود یا اینکه باید از این پتانسیل برای شکل دادن به یک جمعیت پشتیبان بهره گرفت. گروه سومی‌ هم این روزها هست، آنها که معتقدند علاوه‌بر حفاظت از زیستگاه و البته تکثیر در اسارت اصولی و فراجمعیت، باید رویکرد سومی‌ را هم توأمان در پیش گرفت؛ قلاده‌گذاری یوزهای آسیایی! «علی شمس»، کارشناس حیات‌وحش که به‌تازگی پس از سه سال کار روی زیرگونهٔ شمال‌غرب آفریقا به ایران بازگشته، در دستهٔ سوم جای دارد. او معتقد است بدون این گزینه چرخهٔ حفاظت از یوزهای رها در طبیعت تکمیل نخواهد شد.

|پیام ما| ششمین مجمع محیط زیست سازمان ملل متحد موسوم به «یونیا-۶» (UNEA-6) روز ۱۱ اسفندماه در نایروبی به‌کار خود پایان داد. کشورهای عضو در این مجمع ۱۵ قطعنامه را با هدف تلاش‌های چندجانبه برای رسیدگی به بحران‌های سه‌گانهٔ تغییراقلیم، از دست‌رفتن طبیعت و آلودگی ارائه کردند. قطعنامهٔ «مقابله با توفان‌های ماسه و گردوغبار» که به ابتکار ایران و به‌ پشتوانهٔ اجلاس گردوغبار تهران تدوین شده بود نیز در این مجمع به تصویب رسید

از اواخر دههٔ ۱۹۰۰ میلادی بهره‌برداری از هیدروکربن منجر به اثرات و تبعات شدید محیط‌ ‌زیستی در خوزستان شده است. بیشترین زمین‌لرزه‌هایی که در محدودهٔ استان خوزستان ثبت شده‌اند در ژرفای کمتر از ۱۵ کیلومتر احتمالاً تحت اثر تحریک زمین‌ساختی در گسل‌ها به‌دلیل برداشت منابع هیدروکربنی هستند. فرونشست سالیانهٔ زمین در حد ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر در نواحی ساحلی استان خوزستان مشاهده و گزارش شده است.