بایگانی مطالب برچسب: میراث
کاشیهای رنگپریده
کاشیهای فیروزهای، لاجوردی و آبی در بناهای باشکوه ایرانی از شوش و تختجمشید تا مسجد کبود تبریز و مسجد جامع اصفهان هنر زبانزد ایرانیان است که بعد از ظهور اسلام در گوشهوکنار این مرزوبوم به غایت خود رسیده و درخشیده است. بااینحال، هنر کاشیکاری ایرانی یا همان کاشی هفترنگ در مهد شکوفاییاش، حال خوشی ندارد و در ورطهٔ فراموشی افتاده است.
درگذشت قصهگوی کویر
نقد شیوهٔ مدیریت محیطزیست
حفاظت مشارکتی الگویی جدید برای حفظ تنوع زیستی است که سازمان حفاظت محیط زیست و اداره حفاظت محیط فارس بارها بر آن تأکید کردهاند با این حال فعالان مدنی این حوزه در استان فارس میگویند این موضوع در یکی دو سال اخیر در این استان به فراموشی سپرده شده است. آنها همچنین به آمار و ارقام اعلام شده دربارهٔ سرشماریهای اخیر در پارک ملی «بمو» انتقاد دارند. در این گزارش مجموعهای از گلهمندی و دغدغههای فعالان محیط زیست استان فارس پوشش داده شده است. تلاش برای انعکاس پاسخهای ادارهکل حفاظت محیط زیست استان فارس به این انتقادات در این گزارش ناکام ماند. «پیام ما» با استقبال از پاسخ مسئولان استان فارس، آمادهٔ انتشار این پاسخها در شمارههای آتی است.
خداحافظی با زیور زنان عشایر سنگسر
استفاده از زیورآلات برای تزئین لباسها با دستساختههای فلزی، یکی از ویژگیهای اقوام است و در گذشتههای دور ریشه دارد. ساخت زیورآلات با الهام از نقوش هندسی و عناصر طبیعی، هنر خاصی است که عشایر ایل سنگسر استان سمنان در کنار سایر هنرهای دستی خود از جمله بافندگی حسابی در آن تبحر داشتند. «چنگوم» که حالا حتی نامش هم غریبه است، جز در چند کارگاه خانگی درست نمیشود و در آستانهٔ فراموشی قرار دارد.
آینهدانی که به خاطرهها پیوست
هنرهای دستی عشایر که یکی پس از دیگری رو به فراموشی میروند، کم نیستند. نمونهاش «نیچیتبافی» یا «گچمهبافی» که پیشتر به آن پرداختهایم. ظرافت و هنر عشایر در صنایعدستی بهقدری است که برای نگهداری از وسایل کوچک و ارزشمند مثل آینه و قرآن، دستبافتهٔ خاصی داشتند و «چنتهبافی» هم بر همین اساس شکل گرفت.
سپردن توسعهٔ صنایعدستی به بخش خصوصی
سالهاست که در حوزهٔ صنایعدستی همهٔ ارگانها به فکر فروش هستند؛ از دولت گرفته تا بخش خصوصی. اصل ماجرا هم همین است: رونق چرخ فروش و عرضهٔ این محصولات. اما طی سالهای گذشته این سؤال هم مطرح بود که چرا با همهٔ تلاشهای صورتگرفته در این حوزه، بازار تجاری آن توفیق چندانی نداشته و نتوانسته وضعیت مطلوبی برای فعالانش در بخش خصوصی و سیاستگذارانش در بخش دولتی رقم بزند. سؤالی که همین چندروز پیش پاسخ آن داده شد، اینکه این حوزه با همهٔ ظرفیتهایش تاکنون یک تشکل یکپارچه، قوی و منسجم نداشته و هیچ اقدامی هم برای تجمیع ظرفیتهای بخش خصوصی و سرمایهگذارانش صورت نگرفته است. چند روز پیش بود که خبر رسید شرکت توسعه صنایعدستی ایران با هدف تجمیع ظرفیتهای بخش خصوصی تشکیل میشود؛ شرکتی که قرار است به صورت تعاونی و با مشارکت عام و برای فعالسازی و تقویت ظرفیتهای مردمی و ذینفع شدن همه هنرمندان و مردم در این زمینه، به رغم وجود تقاضای ایجاد شرکت سهامی خاص، ایجاد شرکت به صورت سهامی عام فعالیت کند. بهگفتهٔ «فرزاد اوجانی»، مدیرکل دفتر تجاریسازی و بازاریابی وزارت میراثفرهنگی، «شرکت توسعهٔ صنایعدستی» بهزودی تشکیل میشود و تمامی ساختارهای تشکیلشده در آن منجر به ساماندهی و تقویت این حوزه خواهد بود. او در گفتوگو با «پیام ما» به نکات بیشتری از تشکیل این شرکت اشاره میکند.
سوادکوه پایلوت گردشگری کشور شود
اشک همیشگی نساجی
نام نساجی مازندران سالهاست با اشک همراه است. این را وقتی روبهروی عکسها میایستی، همزمانی پیچیدن صدای سوت کارخانه و صدای سوت داور در زمین فوتبال، یادآوری میکند. سالهاست که کارگران کارخانه ساعت شش صبح روانهٔ کارخانه نمیشوند و کارگرانش از روزهای رونق، فقط حسرت را به یاد دارند. نمایشگاه «نساجی، ای امید شهر خسته» با آثاری از «محمد کلانتری» در گالری «مدار موازی» که از ۲۴ آذر دایر شده و تا ۲۲ دی ادامه دارد، نمایشی از سرگذشت این شهر و کارخانه است؛ از «کارخانهٔ نساجی» تا «باشگاه فوتبال نساجی» قائمشهر؛ روایتی که بیشوکم دربارهٔ برخی دیگر از شهرهای صنعتی کشور هم صادق است.