جذام، سل، وبا، اچ‌آی‌وی؛ این‌ها همه رهاورد مهاجرت‌های بدون ضابطه و غربالگری است. مهاجرت در همه جای دنیا اتفاق می‌افتد، بسیاری از کشورهای صنعتی دنیا برای نیروی کار و… خود اقدام به جذب نیروی کار خارجی از هر جای دنیا می‌کنند، اما قوانین خاص خود را دارند. مدت‌هاست که پس از استقرار حکومت طالبان در افغانستان و مهاجرت شمار زیادی از ساکنان این کشور به کشورهای دیگر دنیا، از جمله ایران، بحث و مناقشه در خصوص ورود آنان به کشور زیاد شده است. برخی به دیدۀ حمایت از همسایگانی که درد و رنج فراوانی را متحمل شده‌اند و اکنون از اولین‌ترین حقوق خود به‌عنوان مهاجر در ایران محروم‌اند، گلایه دارند و برخی دیگر هم ورود بی ضابطۀ آنان به ایران بدون هیچ‌گونه پایش و غربالگری را محل ایراد می‌دانند. چرا که پایش سلامتی مهاجران در همه جای دنیا انجام می‌شود. این نگرانی وقتی بیشتر می‌شود که اغلب مهاجران افغانستانی به داخل ایران را به قومیت خاص منتسب می‌دانند و از هرگونه تنش احتمالی بابت این حضور ابراز نگرانی می‌کنند.

منابع محلی افغانستان اعلام کردند ۸ میلیون کودک در این کشور واکسن خوراکی فلج اطفال دریافت می‌کنند.

مناقشه آبی ایران و افغانستان همچنان ادامه دارد به طوری که اخیرا فاز جدید سد پاشدان بر روی رودخانه هریرود افتتاح شده است. مساله ای که می تواند مشکلات دیگری را برای ایران به همراه بیاورد.

«زهرا نوری»، نویسندۀ جوان افغانستانی-ایرانی است که قبلاً از او کتاب «نخ قرمز به‌جای لب‌هایش» نیز منتشر شده است. نویسنده در کتاب اولش دغدغۀ مسائل زنان را داشته. مسئلۀ زنان از اصلی‌ترین مسائل جامعۀ افغانستان است و نوری این دغدغه را با تفاوت‌هایی در کتاب جدیدش نیز دنبال کرده که در ادامه دربارۀ آن به تفصیل سخن خواهم گفت.

«درخت بی‌سایه» مستندی است که به فرزندان متولدشده مهاجران افغانستانی در ایران می‌پردازد.

میرجلال‌الدین کزازی معتقد است: ایرانی که من می‌شناسم، چند ایران است. یکی ایران فرمانرانانه است؛ ایرانی که جغرافیای سیاسی کنونی را در آن می‌یابیم، این ایران تنگ‌ترین ایران است. ایران دوم، ایران تاریخی است، چندبرابر پهناورتر از ایران نخستین. ایران تاریخی، ایرانی است که سرزمین‌هایی در آن جای دارند که روزگاری بخشی از ایرانِ بزرگ، ایران هخامنشی، ایران اشکانی و ایران ساسانی بوده‌اند. در رخدادهای روزگار، پاره‌هایی از پیکر این ایران از آن گسسته‌اند. ایران سومین، پهناورترین ایران است و من آن را ایران فرهنگی می‌نامم که هم ایران نخستین را و هم ایران دومین را در بردارد، اما سرزمین‌هایی، پاره‌ای از این ایران هستند که هرگز در شمار سرزمین‌های تاریخی ایرانی هم نبوده‌اند.

مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان ضمن تأیید رهاسازی آب هیرمند به‌سمت ایران گفت: این رهاسازی بر اساس معاهده آبی ایران و افغانستان نیست بلکه تنها توافق این است که دریچه‌های سد کمالخان باز شود تا به‌جای بیابان گودزره به‌سمت ایران بیاید.