بایگانی مطالب : هنر
بارش‌ها برای زمستان تا بهار سال آینده زیر نرمال است
رئیس سازمان هواشناسی گفت: رئیس سازمان هواشناسی: بر اساس نقشه‌ها، شواهد و اطلاعات موجود، برای فصل زمستان تا اوایل بهار سال آینده سیگنال خاصی برای بارش‌ها وجود ندارد، از این رو پیش‌بینی می‌کنیم بارش‌ها زیر نرمال باشد.
نمره مردودی کیفیت زندگی در تهران
۹۹.۷درصد تهرانی‌ها «سرزنده» نیستند. در سال ۱۴۰۱ برای دومین سال متوالی، کیفیت زندگی در شهر تهران ، نمره مردودی دریافت کرده است.
توقف مازوت‌سوزی نیروگاه شازند حداکثر تا 3 هفته آینده
نماینده مردم اراک، خنداب و کمیجان در مجلس شورای اسلامی گفت: طبق مذاکراتی که با وزیر نفت انجام شده استفاده از سوخت مازوت در نیروگاه شازند حداکثر تا سه هفته آینده قطع خواهد شد.
دیپلماسی محیط زیستی عقب‌مانده است
«محیط زیست» یکی از محورهای مهم حوزه دیپلماسی به شمار می‌رود و هر سال هم اهمیت آن بیش از پیش روشن می‌شود. از سال ۱۴۰۰ ضعف و انفعال شدید در این حوزه موجب شد تا برخی کشورها با مواضع غیرمرسوم دربارهٔ حقوق ایران اظهارنظر کنند. یک روز طالبان در ازای طلب حقابهٔ ایران از هیرمند، دبه‌های زرد انتحاری به دست گرفت و یک‌بار عراق ایران را به پیگیری مسئلهٔ «زاب کوچک» در دادگاه لاهه تهدید کرد. موضوع اما به این سطح محدود نماند و روسیه برای دوبار در یک سال گذشته تمامیت ارضی کشور ما را برای تحکیم روابطش با جهان عرب، زیر سؤال برد. آنچه در دوسال گذشته از انفعال دیپلماسی نصیب شهروندان ایران شده است، پهنه‌های مشترک آبی و رودخانه‌های مرزی بلاتکلیف است که یا حقابه‌شان تضییع شده و به تشدید وضعیت کانون‌های گرد و غبار خارج از کشور منجر شده است. به نظر می‌رسد برنامهٔ منطقه‌ای و مشترکی میان ایران و همسایگانش برای سازگاری با تغییراقلیم وجود ندارد. مهدی ذاکریان، استاد مدعو دانشکدهٔ حقوق دانشگاه پنسیلوانیا و عضو هیئت‌علمی دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، چالش اصلی را در «عقب‌ماندگی» سیاست خارجه کشور می‌داند. او بزرگترین چالش دستگاه دیپلماسی کشور را ضعف علمی و عملی و دور ماندن از فضای حقیقی نظام بین‌الملل به‌جای بسط واقعیت می‌داند که نه‌فقط در مورد آب و محیط زیست بلکه در سایر حوزه‌ها هم مشکل‌ساز شده است.
زیستگاه ناامن «خورشید» و چهار توله‌اش
خانهٔ «خورشید»، ماده یوز توران، با چهار توله‌اش در «مرتع تلخاب» اسیر دامداری است با هزار رأس دام و سی سگ گله. دامداری که مردادماه امسال قراردادی برای خروج او بسته شد و مبلغ سه میلیارد تومان هم با کمک یک دوستدار طبیعت به او داده شد تا دیگر به این مرتع نیاید. آمدن این تعداد دام و خصوصاً سگ‌های گله، یکی از مهمترین نگرانی‌ها برای حفاظت از خورشید و توله‌هایش بوده است. نتیجه اما آنچه باید نشد و دامدار با اعلام آنکه نتوانسته مرتع جایگزینی پیدا کند و منابع‌طبیعی مرتع جدیدی به او معرفی نکرده، باز هم دام‌هایش را به تلخاب آورده و باعث مناقشه‌ای جدی شده است. فعالان محلی می‌پرسند چرا با وجود پرداخت پول هنوز این دامدار به منطقه می‌آید و چرا حفاظت از یوزپلنگ آسیایی همچنان امری شعارگونه است؟ پاسخ‌ها اما قانع‌کننده نیست و در این میان مدیرکل محیط زیست سمنان به «پیام ما» می‌گوید «در تلاش برای پیدا کردن مرتع جایگزین و خارج کردن دام‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن هستیم و از کمک همه برای این کار استقبال می‌کنیم.»
انتقال آب خلیج‌فارس راه‌حل یا بحران؟
هور باز هم تشنه ماند
سد کرخه امسال را هم در شرایط خشکسالی هیدرولوژیکی گذراند. خردادماه بود که معاون مطالعات پایه و طرح‌های جامع منابع آب سازمان آب و برق خوزستان این خبر را اعلام کرد و گفت «ورودی سد کرخه از مهرماه امسال ۴۹ درصد کمتر از میانگین بلندمدت است. سرریز شدن سدهای بالادست کرخه این برداشت اشتباه در مردم و کشاورزان را ایجاد کرده که وضعیت آبی امسال مناسب است، ولی این برداشت درست نیست.» تالاب هورالعظیم که باید حقابه‌اش را کرخه می‌گرفت امسال هم ناکام بود. به‌گفتهٔ یک منبع آگاه به «پیام ما» در جلسهٔ اخیر سازمان حفاظت محیط زیست در هفته‌های اخیر اعلام شده که «چالش محیط زیست با وزارت نیرو همچنان حل نشده است.»
طبیعتگرای آنارشیست
پیدا شدن لاشه یک قلاده پلنگ در بخش کجور نوشهر
لاشه یک قلاده پلنگ در اطراف روستای اویل بخش کجور نوشهر پیدا شد.
جنگل جلگه‌ای روی خط نابودی
توسعهٔ زراعت و شالی‌کاری و افزایش قاچاق چوب جنگل‌های جلگه‌ای دلند را در موقعیتی قرار داده تا به‌گفتهٔ کارشناسان ما آخرین نسلی باشیم که «دلند» را می‌بیند. سهم ایران از جنگل‌های جلگه‌ای در دشت و شمال جادهٔ اصلی در گلستان و مازندران تنها ۶۰۸ هکتار است. از بالا که به جنگل «دلند» نگاه کنید، محدوده‌ای محصور در میان شالیزارها را می‌بینید! چاه‌های آب مجاز و غیرمجاز کشاورزی میان درختان انجیلی، آزاد و بلوط گم شده است، سه چاه آبی که مردم دلند را سیراب می‌کنند هم از بالا پیدا نیست. در عوض در محدودهٔ پیرامونی جنگل، درختانی با برگ‌های نارنجی را می‌بینید، اینها همان درختان «انجیلی» هستند، با پایین رفتن سطح آب، ریشه‌ها تلاششان برای سیراب کردن درخت بی‌‌ثمر مانده است. «دلند» درحال تبدیل شدن به جنگلی مخروبه است و با پایان عمرش، ایران برای همیشه این محدوده از جنگل‌های جلگه‌ای خود را از دست خواهد داد.
