آب‌انبار «ابوالفتح خوانی» بستک که در فاصله نزدیک از کاروانسرایی با همین نام قرار گرفته است به‌دلیل تعریض جاده توسط مسئولین شهری تخریب شد. مردم محلی می‌گویند، مسئولان میراث‌فرهنگی پیش از تخریب این اثر تاریخی هیچگونه اقدامی در جهت حفظ بنا انجام نداده‌‌اند و پس از تخریب نیز واکنشی از سوی آن‌ها مشاهده نشد. 

زمانی که دمای هوا در اوکلندِ کالیفرنیا از ۹۰ درجه فارنهایت می‌گذرد، واحدهای تهویۀ مطبوع کوچک در کلاس‌های مدرسۀ «ملروز لیدرشیپ» نمی‌توانند با سرعت کار کنند. بنابراین، دانش‌آموزان مقطع متوسطۀ این مدرسه شروع به طراحی و پیاده‌سازی ایده‌های خود برای حل این موضوع کردند؛ آن‌ها پس‌از تحقیق و برنامه‌ریزی، پیشنهاد نصب یک پمپ حرارتی در محوطۀ مدرسه را دادند.

|پیام ما|پروژه «ظرفیت‌سازی و آموزش جوامع محلی حاشیۀ زیستگاه دز برای احیا و حفاظت مشارکتی گوزن زرد ایرانی» توسط موسسۀ حافظان حیات‌وحش شیردال با حمایت برنامۀ کمک‌های کوچک تسهیلات محیط‌زیست جهانی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران از سال ۱۴۰۱ شروع شد و تا سال ۱۴۰۳ در بیشه‌زارهای دز در استان خوزستان اجرا می‌شود. حاصل این پروژه پایه‌ریزی یک جمعیت پایدار از گوزن‌های زرد در این منطقه است،؛ ضمن‌آنکه به‌تازگی اولین ثبت از گوسالۀ گوزن زرد ایرانی در محیط طبیعی در این منطقه اتفاق افتاد. در گفت‌و‌گو با «آسیه رضایی» مسئول برنامۀ کمک‌های کوچک تسهیلات محیط‌زیست جهانی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران، از او دربارۀ جایگاه این برنامه در پروژۀ احیای گوزن زرد پرسیدیم.

«دربارۀ حس خودم در زمان رهاسازی گوزن‌های زرد ایرانی، حتی با اعضای تیم خودمان هم صحبت نکردم. اغلب حاضرین در محل رهاسازی خوشحال بودند. برخی هم می‌گفتند حس هم‌ذات‌پنداری با گونه‌ای دارند که در اسارت نیست و حالا دیگر در محیط طبیعی خودش زندگی می‌کند. ولی من مسئولیتی که روی دوش خودم حس می‌کردم، سنگین‌تر از حس خوشحالی بود. یعنی تا یک‌جایی خوشحال بودم، ولی وقتی به تهدیدها فکر می‌کردم، کفۀ مسئولیت‌ را سنگین‌تر می‌دیدم. زمانی که فیلم تولد این گوساله را دیدم، این حس صد برابر شد.» این‌ها گفته‌های «المیرا رضی» عضو تیم مؤسسۀ «شیردال» است که در پروژۀ حفاظت از گوزن زرد فعالیت می‌کند. از او پرسیدم این گوساله بعد از چند سال در طبیعت به دنیا آمد، برای حفاظت از آن چه انجام شده و چه باید انجام شود و چه‌قدر به پایداری این روند خوش‌بین است؟

اولین روز هفته، در شلوغی خیابان‌های پایتخت و در هرم گرما، از قشرهای مختلف دور هم جمع شدند تا از هنر و محیط‌زیست بگویند. ازآنجاکه دیگر محیط‌زیست را نمی‌توان جدا از جنبه‌های متفاوت زیست امروزه‌مان دید، رابطۀ آن با هنر هم معانی مختلفی پیدا می‌کند. رویداد «هنر و محیط‌زیست» به‌همین‌منظور و به‌مناسبت روز جهانی محیط‌زیست در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد و فعالان محیط‌زیست و هنرمندان، روز شنبه نوزدهم خردادماه، برای سخنرانی در این رویداد حضور پیدا کردند. رویدادی که در آن هم از مزایای روایتگری هنر گفته شد و هم در نقد آن.

امروز روز صنایع‌دستی است که با ۳۰۰ رشته یکی از متنوع‌ترین تولیدات منحصربه‌فرد در کشور به شمار می‌رود و یک مزیت ویژه هم برای علاقه‌مندانش دارد؛ حق انتخاب دست‌ساخته‌هایش با هر سلیقه‌ای. هرچند که حال فعالانش به‌دلیل مشکلات اقتصادی و برقرارنشدن بیمه خوب نیست، اما گام‌هایی هم برای توسعۀ آن برداشته شده؛ ازجمله برپایی یک بازارچۀ محلی در ورودی هر شهر که دستور رئیس‌جمهور شهید دولت سیزدهم بوده که هنرمندان هر منطقه بتوانند هنرشان را در معرض دید مسافران قرار دهند. دستوری که هنوز اجرای کشوری ندارد، اما در چند شهر اجرا شده و مورد تقدیر وزیر میراث‌فرهنگی هم قرار گرفته است. این نکاتی است که دیروز در مراسم گرامی‌داشت روز جهانی و هفتۀ صنایع‌دستی، همچنین شصت سالگی تشکیل شورای جهانی صنایع‌دستی مطرح شد و «سید‌عزت‌الله ضرغامی»، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هم آن را تأیید کرد. مراسمی که دو اتفاق برجسته هم داشت؛ اول رونمایی از کتاب «هنر دست تهران» و دوم افتتاح یک کارگاه ویژه در استان یزد به همراه چهار پروژۀ دیگر که با هدف ارتقای کیفیت و معرفی صنایع‌دستی رقم خورد. کارگاهی که به‌دلیل ماهیت فعالیت آن، مورد تقدیر وزیر میراث هم بود.