در بررسی تحولات محیط زیستی و چشم‌اندازهای سازمانی، پازل مدیریت پسماند به‌عنوان یک عنصر غیرقابل‌انکار در پی‌ریزی جوامع سلامت محور تلقی می‌شود و نوآوری‏‌های تکنولوژیک در کنار استراتژی‌های مؤثر و دیرپا، محور اصلی در تدوین برنامه‌های مدیریت پسماند به‌شمار می‌روند. این امر در راستای مقابله با بحران‌های گسترده‌ای است که ناشی از دفع ناصحیح زباله‌های شهری و تأثیر آنها بر محیط زیست است. با بهره‌مندی از فناوری‌های پیشرفته اینترنت اشیا، شاهد زایش بسترهای نوآورانه‌ای در عرصه جمع‌آوری و بازیافت هستیم که امکان تجزیه و تحلیل داده‌ها، مسیریابی هوشمند و کاهش مشهود هزینه‌ها و اثرات مخرب محیط زیستی را که به‌واسطهٔ فرآیندهای غیرکارآمد جمع‌آوری پسماند موجود بود، فراهم آورده‌اند. یکی از جامع‌ترین مطالعات انجام‌گرفته در این زمینه توسط محققان ایرانی به سرپرستی اینجانب و همکاری «سید سهند موسوی» و «علی حسین‌زاده» انجام گرفته است که به‌تازگی در مجله Science of The Total Environment منتشر شده و تمام پارامترهای اصلی مورد نیاز برای تشکیل یک مدیریت پسماند هوشمند، در آن بررسی شده است.

از اواخر دههٔ ۱۹۰۰ میلادی بهره‌برداری از هیدروکربن منجر به اثرات و تبعات شدید محیط‌ ‌زیستی در خوزستان شده است. بیشترین زمین‌لرزه‌هایی که در محدودهٔ استان خوزستان ثبت شده‌اند در ژرفای کمتر از ۱۵ کیلومتر احتمالاً تحت اثر تحریک زمین‌ساختی در گسل‌ها به‌دلیل برداشت منابع هیدروکربنی هستند. فرونشست سالیانهٔ زمین در حد ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر در نواحی ساحلی استان خوزستان مشاهده و گزارش شده است.