«پاپیه‌ماشه» هنری ایرانی با نام فرانسوی است که این روزها در شیب تند فراموشی قرار گرفته و اسمش هم برای جوان‌ترها ناآشناست. قدمت این هنر به دوران تیموری و اوجش به عهد صفوی می‌رسد؛ همان روزهایی که اوج و شکوفایی هنرهای دستی ایرانی بود. حالا برای پیدا کردن ردی از هنرمندان پیشکسوت باید چراغ به‌دست گرفت و کوچه‌به‌کوچه را زیرپا گذاشت. هنرمندان پاپیه‌ماشه نیز سال‌هاست عطای این هنر را به لقایش بخشیده‌اند.

«علی بلوکباشی»، مردم‌شناس پیشکسوت، کتابخانه و مجموعۀ اسناد و مدارک شخصی اعم از چاپی، دست‌نویس، تصویری و صوتی خود را به این مرکز اهدا کرد.

عکاسی به واسطه بازنمایی عین به عین از جهان بیرون، در همان آغاز اختراع خیلی زود به جهان رسانه‌ها وارد و سویه استنادی آن سبب شد که عکاسان شاهدان صادق عرصه مطبوعات باشند. تصاویر جنگ‌ها از جبهه نبرد که تا قبل از ورود دوربین‌های عکاسی توسط نقاشان بر صفحات روزنامه‌ها تصویرسازی می‌شد جای خود را به عکاسی جنگ داد و در این میان عکاسانی که سری نترس داشتند به شوالیه‌های رسانه‌های خود بدل شدند. «دان مک‌کالین»، روزنامه‌نگار و عکاس بریتانیایی از عکاسانی بود که همیشه بوی مرگ می‌داد.

«تبدیل مواد خام از خاک به ساختمان»؛ این ایده‌ای است که بسیاری از معماران آمریکای لاتین از آن استقبال می‌کنند و نشان می‌دهد که کمبود منابع اگرچه می‌تواند دلهره‌آور باشد، اما همچنین فرصتی مناسب برای خلاق‌بودن است. استفاده از مواد استخراج‌شده از خاک محلی هدفی دوگانه دارد. در یکسری از مناطق، استفاده از مواد محلی است زیرا مواد صنعتی مانند بتن و فولاد گران تمام می‌شود. همچنین اغلب به حمل‌و‌نقل در مسافت‌های طولانی نیاز دارند و به هزینه آنها می‌افزاید. از نظر محیط زیستی، استفاده از منابع محلی، نیازهای حمل‌و‌نقل و انتشار کربن را کاهش می‌دهد که در نوع خود تلاشی برای پایداری است.