نتایج جستجو برای: تئاتر
تجزیهٔ قلب فرهنگی پایتخت
میان آسمان دودگرفتهٔ پایتخت و ترافیک خیابان، خاک از محوطهٔ تئاتر شهر بلند میشود. یکی گلایه میکند: «حوضچهٔ قدیمی را خراب کردهاند»، دیگری امیدوار است که «محلی برای اجراهای خیابانی» بسازند، اما هنوز روشن نیست تعیین «حریم» تئاتر شهر سرانجام چه نتیجهای در پی خواهد داشت. دستکم شهروندان از آنچه قرار است روزهای آینده اتفاق بیفتد، بیخبرند. از روز شنبه فضای مجازی پر است از حرفهای وزیر فرهنگ و ارشاد دربارهٔ اجرای تعیین حریم برای تئاتر شهر. حرفی که به ادعای او خواستهٔ هنرمندان از سال ۱۳۶۸ است و حالا بعد از کشوقوسهای فراوان اجرای این طرح، قرار است اتفاق بیفتد. چیزی که «علی اعطا»، شهرساز و عضو سابق شورای شهر تهران دربارهٔ آن به «پیام ما» میگوید: «همهٔ اینها اقداماتی واپسگرایانه است که بهجای توسعهٔ فضاهای عمومی شهر، عرصهٔ عمومی را تجزیه میکنند.»
نقد نمایش «پیشانی بلند» با نگاهی به تئاتر خیابانی
متفاوت، اما یکی مثل همه
همه حرفشان یکی است. میگویند ما ترحم نمیخواهیم. ما هم شهروندیم مثل همه و فقط تفاوتهایی باهم داریم. همانطور که یکی قدش از دیگری بلندتر یا کوتاهتر است، کسانی هم هستند که تفاوتهایی در تواناییهایشان با بقیه دارند. نه مدرسههای جدا، نه فضاهای ویژه فقط یک چیز میخواهیم و آن پذیرش اجتماعی است. اینکه جامعه آغوشش را بهرویمان باز کند. این چیزی است که نهفقط افراد دارای معلولیت که خانوادههایشان در هر گپوگفتی به آن اشاره میکنند. هرچند که نبود امکانات، برنامهها، زیرساختها و نظارت مناسب از سوی دولتها مزید بر علت خانهنشینی بسیاری از این افراد شده، اما گاهی چیزی از جنس چشمپوشی ناخواسته بر نیاز این افراد برای ادغام در جامعه از سوی عموم ما مردم، آنها را گوشهگیر کرده است. «لیلا مهردانا»، دبیر کانون توانگران امروز و فعال حوزهٔ افراد دارای معلولیت، در این باره میگوید: «درهای بسته را بهروی این بچهها باز کنید و بگذارید در کنار سایرین در جامعه حضور داشته باشند. هرچند آنها تواناییهایشان متفاوت است، اما توانمندند و در بسیاری از فعالیتها بهواقع نخبهاند.»
مژگان خالقی، کارگردان فیلم کاباره بازداشت شد
سه تردید و کمی بیشتر
آتیلای آژاکس پسیانی مسافران
مردی که به جوانان بازی میداد
پیام ما| انتشار تصاویری از «آتیلا پسیانی» در اردیبهشتماه در مراسمی که برای نکوداشت او برگزار شده بود، نگرانی را به جان دوستان و دوستداران این هنرمند دربارهٔ وضعیت جسمانیاش انداخت. یکی-دو روز بعد نیز یادداشت «عباس یاری»، رئیس شورای سیاستگذاری مجلهٔ «فیلم امروز»، این نگرانیها را تأیید کرد. او با انتشار یادداشتی از بیماری سرطان آتیلا پسیانی خبر داده بود و در بخشی از یادداشتش نوشت: «افسوس که با تمامی عشق و انرژیای که آتیلا برای کار دارد، او مدتی است میزبانِ مهمانِ ناخواندهای بهنام سرطان شده و دورههای مختلف و سرشار از درد شیمیدرمانی و تغییر چهره را طی میکند.» ماه گذشته نیز انتشار خبری از زبان فرزندش «ستاره پسیانی» مبنیبر نامساعد شدن حال این هنرمند طی سفر به فرانسه و بستری شدنش در بیمارستانی در این کشور باز هم نگرانیهایی را دربارهٔ وضعیت بیماری این بازیگر به وجود آورد. اما نهایتاً انجمن بازیگران خانهٔ سینما دیروز اعلام کرد آتیلا پسیانی پس از دوران سخت و طولانی بیماری و در خارج از وطن و در سن ۶۶ سالگی از دنیا رفت.
مأموریت تئاتر افشای بحرانهای توسعه است
مسئلهٔ ممیزی، مسئلهٔ امروز تئاتر نیست و همیشه فعالان این حرفه با آن مواجه بودهاند. عدهای سعی کردهاند که باز هم با وجود چنین مشکلی فعالیت خود را، هرچند محدودتر، ادامه دهند و عدهای دیگر از سر ناچاری، و بیشتر هم در سالهای اخیر، بار هجرت بستهاند تا حتی به قیمت فعالیت نکردن، آثارشان با ممیزی مواجه نشود.روز یکشنبه سومین نشست از سلسلهنشستهای تخصصی «حقوق تئاتر» به موضوع «ممیزی» اختصاص داشت. «قطبالدین صادقی»، نویسنده و کارگردان، «وحید آگاه»، حقوقدان و مشاور حقوقی کانون کارگردانان، «شهرام گیلآبادی»، رئیس کانون کارگردانان و «محمد رحمانیان»، عضو هیئتمدیرهٔ کانون کارگردانان بهعنوان اعضای پنل حضور داشتند. «بهزاد فراهانی»، «محمدامیر یاراحمدی»، «محمودرضا رحیمی» و «مژگان خالقی» سخنرانان این برنامه بودند که از تجربیات خود دربارهٔ سانسور و نحوهٔ مواجه شدن با آن صحبت کردند. «حسن معجونی» از دیگر سخنرانان این برنامه بود که نتوانست در این نشست حضور پیدا کند.