دو هفته قبل بود که علی سلاجقه، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، از نهایی شدن شیوه‌نامهٔ پلاستیک‌های «زیست‌تخریب‌پذیر» در سازمان ملی استاندارد خبر داد. پلاستیک‌هایی که بر اساس این شیوه‌نامه باید با استانداردهایی تهیه شوند که به محیط زیست صدمه نزنند. این در حالی است که سال‌ها از مصرف پلاستیک‌هایی با عنوان «زیست‌تخریب‌پذیر» در میادین میوه و تره‌بار می‌گذرد و حالا بعد از سال‌ها برای آنها استانداردی تعریف شده است. پلاستیک‌هایی که پیش از این تاییدیه سازمان ملی استاندارد را نداشتند و مشخص نبود بر چه اساسی تولید شده‌اند. این در حالی است که بنا به گفتهٔ «زاهد احمدی»، عضو هیات علمی دانشکده صنعتی امیرکبیر که تحصیلات و پژوهش‌هایش در زمینهٔ «پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر» بوده، در کشور آزمایشگاه‌هایی که بتواند استاندارد این محصولات را تایید کند وجود ندارد و تعیین استاندارد بدون وجود آزمایشگاه کاری بیهوده است. از سویی مواد اولیه تولید پلاستیک زیست‌تخریب‌پذیر وارداتی و گران است و به همین دلیل از میزان تولید پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر در کشور اطلاعی در دست نیست. او همچنین تاکید می‌کند که در کنار مشکلات تولید این محصول، تا زمانی‌که بازیافت این محصولات جدی گرفته نشود، نام بردن از آنها صرفا سبزشویی است. در ادامه گفت‌‌و‌گو با این استاد دانشگاه را می‌خوانید.

مدیرکل دفتر مدیریت و حفاظت حیات‌وحش سازمان محیط‌زیست گفت: بر اساس قانون، سازمان محیط‌زیست مرجع قانونی تشخیص گونه‌های مهاجم جانوری است و در فهرستی که تهیه و منتشر کردیم تیلاپیا جزو گونه‌های به شدت مهاجم معرفی شده بنابراین همچنان مجوز پرورش تیلاپیا را صادر نمی‌کنیم.

مدیرعامل آب و فاضلاب کشور گفت: درحال گذراندن چهارمین سال پیاپی خشکسالی در کشور هستیم و علی‌رغم پیش‌بینی‌های سازمان هواشناسی، مبنی بر بارش‌های نرمال و فرانرمال، متأسفانه شاهد کاهش بارش‌ها در پاییز امسال بوده‌ایم.

گروهی از «باکلان‌ها» وقتی برای صید ماهی به آب زدند در تورهای صیادی گیر افتادند. دست و پا زدن فایده‌ای نداشت، پاهایشان از تور جدا نمی‌شد. صیادان چند روز بعد تور را که بالا کشیدند مثل هر بار جنازه‌های سیاه چسبیده به تور را دیدند، باکلان‌ها را از تور جدا و در ساحل رهایشان کردند، ماهی‌ها را هم با خود بردند.

برخی شنیده‌ها از برنامهٔ سازمان حفاظت محیط زیست و اداره کل حفاطت محیط‌زیست استان سمنان برای زنده‌گیری یک یوزپلنگ نر دیگر از پارک‌ملی توران حکایت دارد.

در حالی که زنجیره تأمین صنایع مسئول انتشار ۷۰ درصد رد پای کربن آنها است اما اغلب صاحبان کسب‌وکار در صنایع مختلف از این نقش پررنگ چشم‌پوشی می‌کنند و یا نمی‌دانند که چطور آن را در اهداف کاهش استراتژی‌های کربن‌زدایی قرار دهند. مجمع جهانی اقتصاد با همکاری دانشگاه کمبریج، راهنمایی با پشتوانهٔ ۱۸ مطالعهٔ موردی منتشر کرده که نشان می‌دهد‌ شرکت‌ها و کارخانه‌ها می‌توانند در کربن‌زدایی و کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای مسئولیت اجتماعی بیشتری را به عهده بگیرند. بر اساس این گزارش، شرکت‌ها می‌توانند با تقویت زنجیرهٔ تأمین، مدل‌های تجاری خود را دوباره طراحی کنند و فناوری‌های نوظهور را برای کربن‌زدایی هر چه سریع‌تر به‌کار بگیرند. مطالعات موردی پشتیبان این گزارش می‌گویند که پذیرش تغییر فرهنگی به سمت پایداری می‌تواند انعطاف‌پذیری کسب‌وکار را افزایش دهد و فرصت‌های جدیدی را برای آنها فراهم کند و حمایت مصرف‌کنندگان، کارمندان و سهامداران را به خود جلب کند.

|پیام ما| تعریف مورد اجماع فعلی از جنگل، آشکارا بر سنگ بنای نگاه اکونومیک استوار شده است و کارکردهای اکولوژیک جنگل را به رسمیت نمی‌­شناسد. تجربهٔ عملی در ساختار مدیریتی و حفاظتی جنگل­‌های کشور هم بیانگر این است که بیش از ۹۳ درصد سطح جنگل­های کشور به‌دلیل عدم همخوانی با مبانی اقتصادی و به‌طور مشخص ناتوانی در تولید چوب، از چتر حمایتی نگرش «جنگلداری» محروم و به‌نوعی رهاشده هستند.