بین جیغ و داد و اشک، زنی در آبی که تا زیر کمر او بالا آمده به خانه‌اش که در آستانهٔ ویرانی است، چشم دوخته. چیزی نمی‌گذرد که جلوی چشم‌های او و همسایه‌ها، این بیغولهٔ تکیده در هم می‌شکند و آب، دیوارهای نه‌چندان استوار این خانه را می‌بلعد. اینجا دشتیاری است. یکی از چندین منطقه‌ای که طی یک هفتهٔ اخیر در سیلاب جنوب سیستان‌وبلوچستان به زیر آب رفته است. آن‌طور که منابع محلی گزارش داده‌اند، در بارندگی‌های اخیر راه ارتباطی ۳۰۰ روستا کاملاً مسدود شده است. همچنین دیروز نمایندهٔ مردم چابهار در مجلس شورای اسلامی از گرفتار شدن ۴۰۰ هزار نفر از مردم بلوچستان در سیلاب خبر داد. به گفتهٔ او، بیشترین حجم سیلاب در دو شهرستان دشتیاری و قصرقند متمرکز شده است. البته فعالان محلی و منابع آگاه همان‌طور که پیش از این اداره‌کل هواشناسی سیستان‌و‌بلوچستان هشدار داده بود، می‌گویند که تأثیر این سامانهٔ مهیب بارشی بر مناطق نیمهٔ جنوبی استان از جمله شهرستان‌های چابهار، کنارک، نیک‌شهر، سرباز، راسک، جنوب مهرستان، سراوان و سیب و سوران هم بسیار شدید بوده است.

|پیام ما| پرندهٔ «هما» که در فرهنگ ایران نماد سعادت و خوشبختی است، همین چندروز پیش شبکه‌های مجازی را قرق کرد. تصاویر و فیلم‌هایی از دیده‌شدن هما در منطقهٔ البرز دست‌به‌دست شد که گویی دیده‌شدن این پرنده موضوع عجیبی است و برخی هم به اشتباه آن را هما نمی‌دانستند و معتقد بودند هما شکل دیگری دارد. انتشار اطلاعات اشتباه و تحریف‌هایی که حتی دربارهٔ اسطوره‌های پیرامون هما منتشر شده است، موجب شد به این پرنده و باورهای اساطیری درباره‌اش نگاهی بیندازیم.

سرطان، دومین عامل مرگ‌و‌میر بعد از بیماری‌های قلبی و عروقی در جهان است و آخرین پژوهش «سازمان جهانی بهداشت» از ابتلای سالانه حدود ۲۰ میلیون نفر به این بیماری می‌گوید. این آمار در سطح کشور به گفتهٔ «محمدرضا سهرابی»، معاون امور بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برابر ابتلای سالانه بیش از ۱۳۵ هزار نفر است و تا سال ۱۴۲۰ با افزایش ۱۰۰ درصدی تعداد مبتلایان به این بیماری، آمار مبتلایان به بیش از ۲۹۰ هزار نفر در سال خواهد رسید. آن‌طورکه در پژوهش‌ها آمده، این وضعیت همزمان ناشی از شیوهٔ زندگی و عوامل محیطی چون افزایش مصرف سوخت‌های فسیلی و آلاینده‌ها است. «انجمن آنکولوژی بالینی آمریکا» و «آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان» دراین‌باره می‌گویند تغییر‌اقلیم و رویدادهای شدید آب‌و‌هوایی همزمان با افزایش ناامنی غذایی و استفاده از سوخت‌های فسیلی نه‌فقط ریسک ابتلا به سرطان را بالا برده است، بلکه تبدیل به چرخهٔ معیوبی شده که بدون مداخلهٔ دولت‌ها اثر ویرانگری بر آینده جهان خواهد گذاشت.

سه هفته از حادثهٔ آتش‌سوزی بیمارستان گاندی گذشت و احتمالاً «تب پیگیری عوامل نامرئی و عاملان مرئی»، خیلی زودتـر از حادثهٔ آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو، سرد خواهد شـد تا روز از نو، فاجعه از نو. ۵ بهمن ۱۴۰۲، ضلع شرقی بیمارستان «گاندی» به‌دلیل آنچه «اشکال در نمای این ساختمان بیمارستانی» عنوان شـد، آتش گرفت. خیلی زود، مسئولان مختلف مرتبط با «حفظ ایمنی شـهر» در مسابقه‌ای تکراری، شروع بـه اظهارنظر کردند؛ یکی از «نمای کامپوزیت» گفت و اینکه این نوع نما مثـل «بنزین» عمـل می‌کند و باعث آتش‌سوزی گسترده می‌شـود و آن یکی هـم «از کار افتادن سیستم‌های اعلام و اطفای حریق» را عامل حادثه معرفی کرد. یکی دیگر هم به «کنار گذاشتن مصوبه‌ای در مدیریت شهری مرتبط با نمای ساختمان» اشاره کرد. فاجعهٔ مرگبار «پلاسکو» در زمستان ۹۵ منجر به یکسری اقدام نیم‌بند از جمله «شناسایی تعدادی ساختمان پرخطر» و «برخورد قضایی با تعدادی از این بناهای ناایمن» شد، اما اکنون «تکرار حادثه‌ای مشابه هرچند با مقیاس کمتر» در زمستان ۱۴۰۲، می‌تواند یک هشدار پرصدا و قدرتمند از «تهران بی‌دفاع» باشد که باید دست‌کم به این هشدار، واکنش درخور و مؤثر نشان داد.