مدیرکل حفاظت محیط زیست گیلان از به ثبت رسیدن تصاویر باشکوهی از پلنگ ایرانی در قاب دوربین های تله ای در جنگل های هیرکانی شهرستان املش خبر داد .

سال ۱۳۹۶ وقتی طرح‌های گذشتهٔ جنگلداری متوقف شد، هنوز صحبت از طرح جدید در میان نبود. فرصت سه‌ساله‌ای داده شد تا طرح‌‌های جدید حفاظت از جنگل ارائه و اجرایی شود. در این میان دلیل اصلی توقف طرح‌های گذشته عدم برداشت چوب از جنگل بود، اما علاوه‌بر طرح برداشت چوب، سایر طرح‌ها هم متوقف شدند. همین مورد هم نقطه‌ای است که «نقی شعبانیان» معاون امور جنگل سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور در گفت‌وگو با «پیام ما» آن را اشتباه فاحشی بداند. او هرچند بر این نکته تأکید دارد که ممانعت از برداشت چوب جنگل‌های هیرکانی کار درستی بود، اما توقف تمامی طرح‌های جنگلداری تا تدوین طرح جدید را نادرست می‌داند. طرح جدید حدود دو سال بعد از تدوین قانون، یعنی در سال ۹۸ آغاز به کار کرد و علاوه‌بر تأکید بر حفظ عناصر اکولوژیکی جنگل، قرار شد تا مباحث اجتماعی و اقتصادی هم در آن جدی گرفته شود. این طرح به‌گفتهٔ شعبانیان به مرحلهٔ اجرایی، یعنی حضور کارشناسان جنگل در مناطق رسیده است. او در ادامهٔ این گفت‌وگو به طرح دعوی شرکت‌های برداشت چوب علیه سازمان جنگل‌ها و تلاش برای تدوین طرح برای سایر جنگل‌های کشور هم پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

توسعهٔ زراعت و شالی‌کاری و افزایش قاچاق چوب جنگل‌های جلگه‌ای دلند را در موقعیتی قرار داده تا به‌گفتهٔ کارشناسان ما آخرین نسلی باشیم که «دلند»‌ را می‌بیند. سهم ایران از جنگل‌های جلگه‌ای در دشت و شمال جادهٔ اصلی در گلستان و مازندران تنها ۶۰۸ هکتار است.‌ از بالا که به جنگل «دلند» نگاه کنید، محدوده‌ای محصور در میان‌ شالیزارها را می‌بینید! چاه‌های آب مجاز و غیرمجاز کشاورزی میان درختان انجیلی، آزاد و بلوط گم شده است، سه چاه آبی که مردم دلند را سیراب می‌کنند هم از بالا پیدا نیست. در عوض در محدودهٔ پیرامونی جنگل،‌ درختانی با برگ‌های نارنجی را می‌بینید،‌ اینها همان درختان «انجیلی» هستند،‌ با پایین رفتن سطح آب، ریشه‌ها تلاششان برای سیراب کردن درخت بی‌‌ثمر مانده است. «دلند» درحال تبدیل شدن به جنگلی مخروبه است و با پایان عمرش، ایران برای همیشه این محدوده از جنگل‌های جلگه‌ای خود را از دست خواهد داد.

جنگل‌های هیرکانی منابع ارزشمند و منحصربه‌فردی هستند که متأسفانه بخش عمده‌ای از آنها در اثر دخالت‌های نابجای انسانی تخریب شده‌اند. این دخالت‌های بی‌رویه موجب از بین رفتن زادآوری طبیعی، تنوع گونه‌ای، درهم‌ریخته‌گی ساختاری به‌خصوص در عرصه‌های پایین و میان‌بند آنها شده است. اما علی‌رغم اتفاقاتی که تاکنون در این جنگل‌ها رخ داده، باز هم این عرصه‌ها کماکان از پتانسیل‌های بالایی برخوردار هستند که می‌توان با اتخاذ تدابیر مدیریتی صحیح مجدداً آنها را به‌سمت‌و‌سوی جنگل‌های کلیماکس سوق داد.