چهارمین نمایشگاه عکس انجمن فرهنگی-هنری «گیلارت» فرانسه با موضوع «آیین‌ها و شادیانه‌های اقوام ایرانی» در شهر «رِن» فرانسه برگزار می‌شود. 

ماه مبارک رمضان برای مسلمانان در نقاط مختلف جهان با آیین‌ها و مراسم مختلفی همراه است؛ ایران و استان خوزستان هم از این قاعده مستثنی نیستند. مردم خوزستان و به‌ویژه عرب‌ها این روزها سوای آیین‌های ماه رمضان و آیین گرگیعان در شب پانزدهم این ماه، در روزهای پایانی ماه رمضان آرام‌آرام پس از یک ماه مهمانی خدا خود را برای روز عید فطر آماده می‌کنند؛ منازل و خیابان‌ها پرجنب‌وجوش می‌شود و بازار‌ها در آخرین روز‌های مانده به عید جان و حال تازه‌ای به خود می‌گیرند.

پروژه نمایشی موسیقایی «و تو هم برنگشتی» به نویسندگی ساغر رجبی و کارگردانی و آهنگسازی مهیار علیزاده به میزبانی تماشاخانه ملک پیش‌روی مخاطبان قرار گرفت و هم‌زمان با آغاز اجرای این پروژه از پوستر نمایش نیز رونمایی شد.

|پیام ما| دبیر ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر چندروز پیش در گفت‌وگو با «ایسنا» براساس رصد انجام‌شده تاکنون، استان‌ها و مسیرهای پرتقاضا برای سفر در نوروز را اعلام کرد. آن‌طور‌که «مصطفی فاطمی» توضیح داده بود، براساس ضریب اشغال‌شدۀ تخت‌های اقامتگاه‌ها و جست‌وجوهایی که در اینترنت انجام شده است، پیش‌بینی می‌شود هرمزگان و مازندران مانند سال گذشته پرمسافر و پرازدحام باشند. همچنین، علاوه‌بر شمال که همیشه با انبوه مسافر مواجه است، پیش‌بینی شده است جنوب کشور همانند تعطیلات نوروز سال‌ گذشته با ازدحام مسافر مواجه شود. در این میان اما همچنان برخی استان‌ها نه‌تنها از سفرهای نوروزی بلکه از سفرهای داخلی سهم چندانی نبرده‌اند و کمتر میزبان مسافران هستند.

|پیام ما| روزها، ماه‌ها و فصل‌ها برای ایرانیان باستان ختم به نظام معیشتی‌تان یعنی کشاورزی می‌شد. آنها سال را به دو فصل تقسیم می‌کردند، تابستان بزرگ از ابتدای فروردین تا پایان مهر و زمستان بزرگ که از ابتدای آبان شروع می‌شد و به پایان اسفند می‌رسید. آنها اما از همان ابتدای شروع زمستان بزرگ در رؤیا و جست‌وجوی بهاری سبز بودند و همین خواست موجب می‌شد همهٔ آیین‌ها حتی در زمستان هم رنگی از بهار و سبزی بگیرند، به‌طوری‌که آنها از نخستین روزی که تاریکی و طولانی بودن شب کاسته می‌شد و به روشنایی افزوده می‌شد، به پیشواز بهار می‌رفتند و از همین رو «یلدا» را می‌توان اولین آیینی دانست که در استقبال از بهار و سبزی برگزار می‌شد. «سده» هم با ۴۰ روز اختلاف در همین مجموعه قرار می‌گیرد و بعد از آنکه ۱۰ روز از زمستان بزرگ سپری می‌شد، ایرانیان جشن «سده» را برپا می‌کردند؛ چون بر این باور بودند که اوج و شدت سرما سپری شده است و توان و نیروی این پدیدهٔ نابه‌سامانی و سکون که از کردار اهریمن محسوب می‌‌شود، رو به زوال و کاستی است. این جشن را آبان‌روز از بهمن‌ماه برگزار می‌کردند، به شب‌هنگام و درست زمانی که صد روز از زمستان بزرگ می‌گذشت.