۹ ژانویه ۱۹۴۹ وقتی «پابلو پیکاسو» یک تصویر لیتوگرافی از کبوتری سفید را خلق کرد، احتمالاً تصور نمی‌­کرد که این اثر ساده، سه ماه بعد بر روی پوستر کنگرهٔ جهانی حامیان صلح پاریس قرار گیرد و بعدتر به نمادی از صلح تبدیل شود. طرح کبوتر که یکی از عناصر مشخص در آثار این نقاش اسپانیایی است، متأثر از پدرش، «خوزه روییس بلانکو»، بود که به غیر از نقاشی در سبک رئالیسم، یک کبوترباز بود و قفس بزرگی از کبوتر در جنوب فرانسه داشت.

ثبت زنجیره‌ای ۵۴ کاروانسرای ایرانی در فهرست میراث جهانی حالا امیدها را به دیگر ظرفیت‌های زنجیروار میراث ایران زنده کرده است. وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی هم این سیاست را پیش گرفته که پرونده‌های ثبت جهانی بعدی ایران در قالب زنجیره بناها باشد که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به خانه، قنات، مسجد، مدرسه، بازار حمام و کبوترخانه‌های ایرانی اشاره کرد. البته که پرونده‌های زنجیره‌ای ثبت جهانی در ایران با دو گام موفق سابقهٔ درخشانی دارد؛ چون پیش از کاروانسراها هم پروندهٔ باغ‌های ایرانی تأیید شد و همین حالا هم ۹ باغ ایرانی در سازمان یونسکو سهم جهانی دارند از جمله «پاسارگاد» فارس، «ارم» شیراز، «چهل‌ستون» اصفهان، «فین» کاشان، «عباس‌آباد» و «باغ شازده» در کرمان، «دولت‌آباد» و «پهلوان‌پور» یزد و «اکبریه» خراسان‌جنوبی.