نتایج جستجو برای: برق
دیپلماسی برای مهار غبار
این نخستینبار نیست که ایران میزبان رویدادی بینالمللی دربارۀ مدیریت پدیدۀ گردوغبار است. اما در اجلاس پیش رو که امروز و فردا در جریان است، بنا بر اعلام سازمان حفاظت محیطزیست نمایندگانی از ۵۰ کشور، ۱۵ نهاد بینالمللی و ۲۵۰ صاحبنظر، استاد دانشگاه و نمایندگان دستگاههای اجرایی، تحقیقاتی و آموزشی حاضر خواهند بود که کشورهایشان درگیر این پدیده هستند. ایران پیش از این هم میزبان نشستهایی برای مدیریت این پدیده در سطح محدودتر بوده است. نمونهاش نشستی است که در سال ۱۳۸۹ به میزبانی ایران برگزار شد و وزرا و مسئولان محیطزیست کشورهای ایران، عراق، ترکیه، سوریه و قطر با امضای تفاهمنامهای در اجلاس منطقهای مدیریت بحران پدیدۀ گردوغبار متعهد شدند ظرف پنج سال این پدیده را رفع کنند. وضعیت در سال ۹۴، یعنی پایان تعهد، قابل قبول نبود. با افزایش خشکسالی و گسترش کانونهای گردوغبار، در سالهای بعد هم نشستهای منطقهای دیگری برگزار شد و نمونۀ آخرش هم نشست سال گذشته بود که ایران میزبان عراق و سوریه شد. حالا انتظارات از اجلاس «مقابله با توفانهای ماسه و گردوغبار» بیشتر از همیشه است و توقع میرود بعد از سالها بالاخره چارهای برای مقابله با گردوغبار تعیین شود؛ دیپلماسی بدون تعارف بهکار گرفته شود و کانونهای غبار که مدام بر میزانشان افزوده میشود، مدیریت شوند.
آب کشور در تسلسل «دستور » و «کنترل»
دیپلماسی برای مهار غبار
نیازمند رصدخانه ملی آب هستیم
هشدار درباره وضعیت آبخوانها و منابع آب کشور چند سالی است که آغاز شده و افت منابع آب زیرزمینی و وقوع پدیده فرونشست در چند سال اخیر، زنگ خطر خالی شدن آبخوانهای را به صدا درآورده است. مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی در اردیبهشت ماه امسال در گزارشی از وضعیت منابع آب زیرزمینی، میزان کسری تجمعی منابع آب زیرزمینی در سراسر کشور را ۱۴۳ میلیارد مترمکعب اعلام کرد که این کسری وقایع متعدد فرونشست در کشور را رقم زده است. اگرچه در دورههای مختلف دولت سعی داشته با اجرای طرحهایی، برداشت از منابع آب زیرزمینی را مدیریت و محدود کند اما روند خالی شدن آبخوانها نشان میدهد این طرحها چنان موفق نبودهاند. یکی از این طرحها «احیا و تعادلبخشی منابع آب زیرزمینی» است که از سال ۱۳۹۳ تصویب و اجرا شد. نگاهی به آمارها و دادههای منتشر شده درباره منابع آب زیرزمینی نشان میدهد که این طرح به اهداف خود نرسیده است. شاید بتوان نبود دادههای دقیق از میزان برداشت از چاههای آب و تعداد چاههای غیرمجاز را از مهمترین دلایل ناکامی این طرح و طرحهای مشابه برشمرد. درباره دلایل ناکامی این طرح از «حمید منصوری»، معاون سابق حفاظت و بهرهبرداری شرکت آب منطقهای استان قزوین پرسیدهایم. استان قزوین برای نخستین بار در کشور موفق شده بود طرح رصدخانه آبهای زیرزمین در استان را از طریق نصب کنتور روی چاههای آب و دریافت و تحلیل دادههای کنتورها را اجرایی کند. منصوری معتقد است مهمترین دلیل ناکامی چنین طرحهایی، نبود پیوست اجتماعی-فرهنگی و بیتوجهی به ساختارهای سنتی و تشکلهای مردمی آببران در مناطق مختلف است. او میگوید که نمیتوان برنامههای سراسری را عینا در همهجا اجرا کرد چرا که نگاه به آب و ارزش اقتصادی آن در هر منطقهای تفاوت دارد. هماهنگی این گفتوگو از سوی «سعید سلیمانیها» از اندیشکده «تدبیر آب» انجام شده است.
بازگرداندن جزیره مرده
قوه قضائیه در خبری اعلام کرده که مشکل حقوقی اراضی جزیره آشوراده حل شده است و حالا زمینهای روستای «آشور» دوباره در اختیار بنیاد مسکن قرار گرفته است. اهالی میتوانند با ارائهٔ اسناد برای گرفتن مجوز اقامتگاههای بومگردی و اخذ سند مالکیت اقدام کنند. گروهی نگرانند و گروهی دست میزنند و هورا میکشند. نام برخی شرکتهای بزرگ خصوصی هم در ماجرای «توسعهٔ گردشگری» این منطقه شنیده میشود. اما این میان اهالی روستای «آشور » بر این باورند که راه درازی تا بازگشت خودشان به جزیره و بازگشت زندگی به آشوراده مانده است. بسیاری از اهالی درگذشتهاند و بازماندگان نیز برای پیگیری حقوقی دستی خالی دارند. انگیزهٔ دولت، توسعه گردشگری و اقامت مسافران در جزیره است و از طرفی هم میخواهد فعالیتهای بخش خصوصی در حوزهٔ گردشگری را در ساحل بندر ترکمن متمرکز کند. انگیزههای مردم آشور اما خانه بود؛ خانهای که میگویند حالا شبیه نوشداروی پس از مرگ به آنها بازگردانده میشود.
نیازمند رصدخانه ملی آب هستیم
بازگرداندن جزیره مرده
آب، برگ برنده افغانستان در منطقه
ایران همچنان درگیر تلاش برای تأمین حقابهٔ قانونی خود از هیرمند است و آنسوتر احداث کانال «قوشتپه» چالش بزرگ دیگری را اضافه میکند که کشورهای آسیای مرکزی را درگیر میکند. مؤسسهٔ مطالعات راهبردی شرق با انتشار یک مطالعه میگوید ازبکستان تلاش خواهد کرد تا از طریق مشروعیت دادن به قدرت و اختیارات افغانستان در عرصهٔ بینالمللی، همکاریهای خود را با این کشور تقویت کند. ازبکستان احتمالاً از طریق توافق دربارهٔ یک سیستم تهاتری، سعی میکند در ازای تأمین برق افغانستان در فصل زمستان، عبور جریانهای آبی را در فصل تابستان تسهیل کند. احداث خط آهن «ترانس» افغانستان، احتمالاً ابزار دیگر تاشکند برای مذاکره با دولت افغانستان خواهد بود. ترکمنستان هم احتمالاً همکاریهای خود را در تأمین گاز افغانستان و انتقال گاز به پاکستان از طریق افغانستان افزایش خواهد داد. اما بهرغم هر توافقی که با افغانستان حاصل شود، منابع آبی همچنان رو به کاهش هستند و این مسئله، نگرانیها را دربارهٔ موضوع کمبود آب تشدید میکند. مطالعهٔ این مرکز اما به افزایش خطراتی مانند گسترش قاچاق مواد مخدر بهواسطهٔ رونق کشت خشخاش و دست بالای طالبان در مناسبات منطقه بهواسطهٔ سیاستهای آبی نیز اشاره کرده است.