جنگل‌های زاگرسی که با شش میلیون هکتار وسعت در یازده استان واقع شده‌اند، نقش مهمی در چرخۀ اقتصاد و امنیت غذایی کشور دارند. از جمله اهمیت این رویشگاه‌ها، تأمین چهل درصد آب شیرین کشور است. باوجوداین، بیش‌از چهارده سال است که پدیدۀ خشکیدگی (زوال) بلوط‌ها، دامن جنگل‌های زاگرسی را گرفته و بر اثر این پدیده حدود دو میلیون هکتار از این رویشگاه‌ها تخریب شده و درحال احتضارند؛ روندی که همچنان ادامه دارد. این درحالی‌است‌که، شماری از کارشناسان می‌گویند، تداوم وضع موجود باعث نابودی جنگل‌های زاگرسی در آیندۀ نزدیک می‌شود. «دکتر سودابه احمدعلی کروری»، پژوهشگر منابع‌طبیعی و محیط‌زیست، اما نظر دیگری دارد. او می‌گوید: «با وجود همۀ مشکلاتی که بر سر راه احیای جنگل‌های زاگرسی وجود دارد، می‌توان با تشکیل کارگروه‌های تخصصی، مدیریت اکوسیستمی و مشارکت جوامع بومی، این رویشگاه‌ها را نجات داد.» درعین‌حال تأکید می‌کند: «اگر تعلل کنیم، نابودی جنگل‌های زاگرسی حتمی است.»

|پیام ما| گرمایش زمین که به‌عنوان افزایش میانگین دمای سطح زمین و اقیانوس‌ها تعریف می‌شود، تأثیرات قابل‌توجهی بر اکوسیستم‌های سراسر جهان داشته است. این پدیده که عمدتاً به‌دلیل فعالیت‌های انسانی و انتشار گازهای گلخانه‌ای رخ می‌دهد، باعث تغییراتی در الگوهای آب‌وهوایی، افزایش دما و تغییرات فصلی شده است. به‌گزارش سایت آپ انگلیس، دو واقعۀ مهم در دو سر دنیا از این تغییر اقلیم تأثیر پذیرفته‌اند: باغ‌های گل قزاقستان و درختان افرای آمریکا شمالی.

خشکسالی‌های ناشی از تغییر اقلیم باعث کاهش قابل ملاحظه تولید برق آبی در سراسر جهان شده است.

هم‌زمان با روز جهانی مبارزه با کار کودک، نشستی با حضور جمعی از فعالان حقوق کودک سه‌شنبه (۲۲‌‌ خردادماه) در محل انجمن حمایت از حقوق کودکان برگزار شد. محورهای اصلی کار کودک، تعهدات ما در جامعۀ داخلی و بین‌المللی و بررسی روان‌شناختی مسئلۀ کار‌ کودک، از مواردی بود که در این نشست، متخصصان حوزۀ کودک به آن پرداختند. در پایان نیز، کتاب «پایان دادن به کار کودک در خیابان» معرفی و رونمایی شد.

هنر مرواربافی بیشتر به سبدبافی یا ترکه‌بافی شناخته می‌شود. مروارها یا همان بیدهای سرخی که در ملایر می‌رویید، وقتی زیر دستان هنرمند می‌رفت به‌شکل انواع و اقسام سبد یا لوازم کاربردی دیگر درمی‌آمد. حالا اما هنرمندان مروارباف هم در روزگاری که با هنرهای دستی نامهربانی می‌شود، از این هنر دست کشیده‌اند.

تعارض انسان با حیات‌وحش یکی از چالش‌های بزرگ امروزین برای حفظ تنوع‌زیستی است که معمولاً از منظر توسعۀ زیست انسانی در حریم حیات‌وحش، مثل پیشروی در جنگل‌ها یا سایر مناطق بکر به آن نگریسته می‌شود. اما نویسندگان پژوهشی با عنوان «تغییر اقلیم عامل جهانی تشدیدکنندۀ تعارض انسان با حیات‌وحش» تلاش کرده‌اند به این مسئله از زاویه‌ای نو نور بتابانند و نقش تعیین‌کنندۀ تغییر اقلیم در افزایش این تعارض را معرفی کنند. محققان با ترسیم یک الگوی خطی نشان دادند که تغییر اقلیم با تشدید کمبود منابع و نیز تغییر در پراکندگی و رفتار حیوانات و انسان‌ها سبب رویارویی بیشتر انسان با حیات‌وحش می‌شود. این الگو بیان‌گر آن است که محرک‌های اقلیمی با تغییردادن زیست‌بوم، خط سیر طبیعی زیست حیات‌وحش و انسان را تغییر می‌دهد و تعارض میان این دو را تشدید می‌کند که نتیجۀ آن چیزی جز تهدید آسایش انسان‌ها، آسیب به حیات‌وحش و کاهش تنوع گونه‌های زیستی نیست.