ورشوسازی به عهد قاجار برمی‌گردد. زمانی که هنرمندانی از ایران راهی لهستان شدند تا دواتگری بیاموزند؛ یعنی بتوانند با فلز سماور و ابزار و وسایل دیگری بسازند. برای همین هم این هنر به ورشوسازی معروف و ماندگار شد. هنرمندان دواتگر تعداد کمی دارند. هنرشان پشت ویترین‌ها خاک می‌خورد یا راهی سفره‌خانه‌های سنتی می‌شود.

در روزهایی که آلودگی هوا در اکثر کلانشهرهای کشور و به‌ویژه پایتخت به اوج خود رسیده است، وزیر کشور در همایش روز ملی حمل‌و‌نقل بر استفاده از مدهای مختلف حمل‌ونقل تأکید کرد. احمد وحیدی همچنین راه مقابله با آلودگی هوا و آثار مخرب سوخت‌های فسیلی را برقی‌سازی ناوگان حمل‌ونقل می‌داند. در همین راستا، روز گذشته جعفر تشکری هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران نیز از وضعیت بحرانی هوای تهران انتقاد کرد و گفت که شهرداری در اجرای سیاست‌های کاهش آلودگی هوا عملکرد مناسبی ندارد. همچنین او همسو با وزیر کشور به فرسودگی ناوگان حمل‌ونقل در نطق خود در جلسهٔ شورای شهر اشاره کرده و گفته است:‌ «از بودجهٔ هزار و ۲۶۵ میلیارد تومانی برای بازسازی اتوبوس‌ها فقط ۱۰ درصد از بودجه برای نوسازی به‌کار گرفته شده و این به‌معنای آن است که عقب‌ماندگی جدی در این حوزه وجود دارد و هنوز ناوگان فرسوده در حال کار است.»

میان آسمان دودگرفتهٔ پایتخت و ترافیک خیابان، خاک از محوطهٔ تئاتر شهر بلند می‌شود. یکی گلایه می‌کند: «حوضچهٔ قدیمی را خراب کرده‌اند»، دیگری امیدوار است که «محلی برای اجراهای خیابانی» بسازند، اما هنوز روشن نیست تعیین «حریم» تئاتر شهر سرانجام چه نتیجه‌ای در پی خواهد داشت. دست‌کم شهروندان از آنچه قرار است روزهای آینده اتفاق بیفتد، بی‌خبرند. از روز شنبه فضای مجازی پر است از حرف‌های وزیر فرهنگ و ارشاد دربارهٔ اجرای تعیین حریم برای تئاتر شهر. حرفی که به ادعای او خواستهٔ هنرمندان از سال ۱۳۶۸ است و حالا بعد از کش‌وقوس‌های فراوان اجرای این طرح، قرار است اتفاق بیفتد. چیزی که «علی اعطا»، شهرساز و عضو سابق شورای شهر تهران دربارهٔ آن به «پیام ما» می‌گوید: «همهٔ اینها اقداماتی واپس‌گرایانه است که به‌جای توسعهٔ فضاهای عمومی شهر، عرصهٔ عمومی را تجزیه می‌کنند.»