تیر ۱۳۸۷ در دولت «محمود احمدی‌نژاد» عملیات ساخت سد بابا حیدر که به «غدیر باباحیدر» هم معروف است آغاز شد. ۱۶ سال طول کشید تا در مرداد ۱۴۰۳ و در روزهای تحویل دولت «ابراهیم رئیسی» به «مسعود پزشکیان»،‌ این سد به ۹۵ درصد پیشرفت فیزیکی برسد و آمادۀ آبگیری شود. در این دورۀ ۱۶ ساله، «بابا حیدر» حاشیه‌‌های زیادی داشته که مهم‌ترین آن‌ها به نداشتن گزارش ارزیابی اثرات محیط‌زیستی برمی‌گردد. مخالفان می‌گویند مخزن سد در محل دپوی زبالۀ شهر باباحیدر قرار گرفته و همچنان ابهاماتی دربارۀ سلامت آب آن که قرار است برای شرب استفاده شود، وجود دارد؛ در مقابل موافقان پاسخ می‌‌دهند، گروهی می‌خواهند محیط‌زیست را دستاویز عدم آبگیری «بابا حیدر» کنند.

«در سراسر دنیا ما در هر دقیقه یک میلیون لیوان یک‌بارمصرف و دو میلیون کیسۀ پلاستیکی مصرف می‌کنیم و در هر دقیقه یک کامیون پسماند کامل از پلاستیک به اقیانوس ریخته می‌شود. رودخانه‌های دنیا به شریان‌های پلاستیکی تبدیل شده‌اند که به طرف دریا حرکت می‌کنند. یکی از رودخانه‌های آلودۀ دنیا «سیتاروم» در اندونزی است که حجم پلاستیک زیاد، بخشی از رودخانه را که به پایتخت شهر جاکارتا می‌رساند، مسدود کرده است.» این‌ها بخشی از توصیف‌های مستند «غرق‌شدن در پلاستیک» است که امروز یکم مردادماه، رونمایی و اکران شد.

کذب محض؛ این تنها پاسخ مدیریت شهری و در واقع حامیان زاکانی در شورای شهر و شهرداری تهران دربارۀ ادعای پست‌فروشی در تهران است. گویا پست‌فروشی در شهرداری تهران سابقه‌ای چند ساله دارد، اما روزهای اخیر انتشار یک فیلم از فردی که ادعا می‌کند برای احراز یک پست، شخصی از او درخواست مقادیر قابل‌توجهی سکه و دلار کرده است، جنجالی شد. او در فیلم منتشر شده می‌گوید: «۳ بار در دفتر آقای «ص»، مشاور شهردار تهران جلسه برگزار کردیم و بیش از ۸ بار در میز خدمت نمازجمعه با او جلسه گذاشتیم. جلسات مختلفی با شهردار منطقه یک هم داشتیم تا من معاون شهرسازی منطقه یک شوم. به همه و حتی به معاون شهردار تهران نیز به ‌عنوان معاون شهرسازی منطقه یک معرفی شدم. در آخر از من ۴۰۰ سکۀ طلا و ۴۵۰ هزار دلار پول بابت خرید یک ویلا در آلانیا که توسط محمدحسین خزعلی درحال ساخت است، مطالبه کردند؛ درغیراین‌صورت به آن پست نمی‌رسیدم.»