به‌گفتهٔ گذشتگان، باغ عدن زمانی بین دو رودخانهٔ دجله و فرات قرار داشت، اما اکنون تالاب‌های این منطقه در حال خشک شدن هستند و این درحالی‌است که مبارزه برای نجات این مرداب‌ها توأم با خطر جانی برای فعالان محیط‌زیست است. «جاسم الاسدی»، یک فعال محیط‌زیست عراقی، مستقیم جلوی بلم (نوعی قایق چوبی) باریک ایستاده و به دوردست نگاه می‌کند. باد ملایم صورتش را نوازش می‌کند و قایق او در این روز زمستانی اما آفتابی، به‌آرامی در مرداب نزدیک شهر «الجبایش» واقع در جنوب عراق پیش می‌رود. گاومیش‌های اهلی آسیایی در کنار آلونک‌های بافته از نی می‌چرند و حواصیل‌‌ها بالای سرشان چرخ می‌زنند. بالهٔ رنگارنگ یک شاه‌ماهی زیر نور آفتاب می‌درخشد.

مدیرکل اداره محیط‌زیست استان تهران گفت: پسماندسوزی اطراف شهر تهران به ویژه نیمه دوم سال منبع آلودگی هوا است؛ در تلاشیم این روند امسال به صفر برسد و تا حداقل کاهش یابد.

|پیام ما| از دست‌دادن شدت و تنوع صداها در اکوسیستم‌ها نشان می‌دهد تنوع‌ زیستی سالم در کرهٔ زمین در حال کاهش است. این را دانشمندان شاخهٔ جدید از بوم‌شناسی به‌نام «بوم‌شناسی صدا» می‌گویند. کار این دانشمندان، مطالعه و بررسی صداهایی است که در طبیعت شنیده می‌شود. آنها هشدار داده‌اند صداهای طبیعی جهان به‌سرعت در حال خاموش‌ شدن هستند و اگر اقدامی فوری انجام نشود، از گونه‌ها تنها «فسیل‌های صوتی» باقی خواهد ماند.

بوی مازوت و مشتقات نفتی هنوز هم فاصلهٔ بین بندر دیلم و بندر گناوه را رها نکرده است. تانکرهای عراقی حامل مواد سوختی که از بندر ماهشهر به‌سمت بوشهر می‌روند، باقی‌مانده‌های داخل تانکر را بین راه دیلم و گناوه تخلیه کرده‌اند و حالا چندین روستا گرفتار وضعیت تلخی هستند. این اتفاق در هفته‌های گذشته چند بار تکرار شده است. رئیس ادارهٔ محیط‌زیست گناوه به «پیام‌ ما» می‌گوید آنها هم به مردم محلی و هم به پلیس اطلاع داده‌اند تا این تانکرها شناسایی و مراحل تخلفشان پیگیری شود. اما او معتقد است احتمال آنکه آنها از قوانین ایران بی‌اطلاع باشند، زیاد است و درنتیجه شرکتی که با آنها قرارداد بسته، باید پاسخگو باشد. براساس شنیده‌ها این شرکت در بوشهر است، اما هنوز نه شکایتی از آن به ثبت رسیده است و نه با وجود دوربین‌های مختلف، تانکرها متوقف شده‌اند. آنچه هویداست، رد سیاهی باقی‌مانده از مشتقات نفتی و بوی گسترده در منطقه است و در این میان فعالان و مردم محلی می‌پرسند «چرا رانندگان خارجی قوانین محیط‌زیستی کشور را رعایت نمی‌کنند؟»

«از خواب و استراحت محیطبانان زدیم و به آنها فشار آوردیم. شبانه‌روز دویدیم. چند مجروح داشتیم و محیطبان باشقره شهید شد، درنهایت همهٔ شکارچیانی که ادعا داشتند را دستگیر کردیم. در عین اینکه مردم باور کردند می‌خواهیم واقعاً کار کنیم، اعتماد اجتماعی هم با این کارها شکل گرفت که بزرگترین کمک بود تا بتوانیم کارها را پیش ببریم.» این یکی از گفته‌های کسی است که نامش در فهرست محیطبانان نمونهٔ کشور در سال ۱۳۸۷ آمده بود؛ «مهدی تیموری» رئیس سابق پارک ملی گلستان. او کارش را از شهرستان خاتم در سال ۱۳۷۷ شروع کرد و در دورهٔ ریاست شش‌ساله‌اش در پارک ملی گلستان به شهرتی قابل‌توجه در جامعهٔ محیط‌زیست رسید. بهمن‌ماه ۱۴۰۲ که شایعهٔ برکناری او شدت گرفت، گروه بزرگی از جامعهٔ محلی، اساتید دانشگاه‌، کارشناسان محیط‌زیست و حیات‌وحش و... خواستار ابقای «مهدی تیموری» به‌عنوان رئیس پارک شدند،‌ آن زمان سازمان حفاظت محیط‌زیست عقب نشست. هرچند تنها چندروز پس از انتخابات مجلس شورای اسلامی در صبح چهاردهم اسفند ۱۴۰۲ برکناری او از این پارک بدون اطلاع قبلی به یکی از جنجالی‌ترین خبرهای محیط‌زیست بدل شد. البته گروهی هم به رویهٔ «مهدی تیموری» انتقاد داشتند و می‌گفتند چرا جامعهٔ محیط‌زیست به‌واسطهٔ عدم شکل‌گیری ساختار در این پارک ملی، باید نگران سرنوشتش پس از «مهدی تیموری» باشد!‌ در گفت‌وگو با رئیس سابق پارک ملی گلستان از او پرسیدیم چطور قدم در وادی محیط‌زیست گذاشت و به ریاست پارک ملی گلستان رسید،‌ آیا انتقادهایی را که به او دربارهٔ قائم به فرد بودن مدیریت می‌شود، قبول دارد و سرنوشت همیاران پس از او چه خواهد شد؟ او صحبت‌هایش را با این جمله شروع کرد: «به محیط‌زیست اعتقاد قلبی دارم و حفاظت از حیات‌وحش، طبیعت و داشته‌هایش را از بزرگانی مثل هوشنگ ضیایی، سید حسام حسینی، هرمز اسدی‌ و… آموخته‌ام.»

بررسی سرنوشت دلفین‌های ایران به مناسبت «روز جهانی دلفین»