|پیام ما| از خردادماه ۱۴۰۰ که کلنگ ساخت جاده برای «معدن زغال‎‌سنگ گلیران شهرستان بابل» زده شد، تا خردادماه امسال، همچنان حاشیه‌های این جاده ادامه دارد. در جدیدترین اتفاق، ساعت ۲:۳۰ صبح دو روز قبل، جنازۀ چندین درخت توسکا در حاشیۀ جادۀ مواصلاتی فیروزجا به گلیران (کیلومتر ۱۹) منتهی‌به معدن زغال‌سنگ البرز و مراتع بالادست پیدا شد. پیش‌ازاین، با ساخت جاده درختان بسیاری قطع شده بودند، حالا اما ماجرا به ساخت جاده برنمی‌گردد؛ «داریوش عبادی» دبیر شبکۀ تشکل‌های محیط‌زیست و منابع‌طبیعی مازندران، به «پیام ما» می‌گوید که: براساس پیگیری‌هایش «۴۱ اصله درخت قطور توسکا قطع شده‌ و این اتفاق احتمالاً توسط افرادی انجام گرفته که معارضان منابع‌طبیعی و محیط‌زیست بوده‌اند.»

|پیام ما| یک ماه پیش جنب ساختمان آتش‌نشانی پارک لاله یک حصار سبز شد. یک ماه بعد، ساکنان بلوار کشاورز تهران تعدادی کانکس دیدند که آن سوی حصار قد علم کرده‌اند. نشانه‌ها می‌گویند بعد از پارک قیطریه، بوستان ستارخان، اندیشه و پارک‌هایی در نقاط مختلف تهران، حالا نوبت پارک‌خواری به «لاله» رسیده و سه هزار مترمربع از فضای سبز دومین پارک تهران را نشانه رفته است.

صبح ۲۲ فروردین برای اهالی بهشهر با ترس شروع شد. تنه‌های قطور درختان ازجاکنده‌شده کنار جاده رها شده بودند و مردان و زنان ترس‌خورده برای دیدن فاجعه دسته‌دسته به جنگل خلیل‌شهر بهشهر می‌رفتند. آنها بعد از گذشت چندروز از این اتفاق و با وجود تکرار این اتفاقات در ماه‌ها و سال‌های اخیر، هنوز این غم برایشان بزرگ است. آنها می‌ترسند از اینکه اسمشان را بگویند و مدام تأکید می‌کنند که صحبت‌هایشان بدون نام منتشر شود. بسیاری از آنها که خاطیان را می‌شناختند، در موارد گذشته بارها توسط قاچاقچیان چوب تهدید شده‌اند و همین هم نگرانیشان را دوچندان کرده است. اغلب آنها از شرکتی نام می‌برند که این محوطهٔ جنگلی تحت‌حفاظتش بوده، اما نتوانسته در سال‌های گذشته حافظ جنگل باشد. این درحالی‌است که «نقی شعبانیان»، معاون امور جنگل سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، به «پیام ما» می‌گوید «تحقیقات ادامه دارد و باید ببینیم سهم این شرکت رد مشکل پیش‌آمده چقدر است، اما در هر صورت این شرکت باید خسارت واردشده به جنگل را بپردازد.» هرچند هیچ خسارتی جسم بی‌جان بیش از هفتاد درخت را زنده نمی‌کند.

سه هزار درخت و نهال بود یا چهار هزار درخت و نهال در الیمالات، ۷۰ درخت بود یا کمتر و بیشتر در بهشهر! این گزاره‌ها از نظر جنگل‌شناسان بحث‌های فرعی است. مسئلهٔ اصلی از بین رفتن اکوسیستم است و ضربه‌ای که یا جبران نمی‌شود یا احیای آن نیاز به کوششی مضاعف با زمان‌بندی طولانی دارد.

۱۳ سال قبل، وقتی محل دپوی زبالهٔ کیاشهر در نزدیکی پارک ملی بوجاق مشخص شد، عنوان «طرح موقت» به آن دادند و قرار بود بعد از مدتی محل زباله‌ها تعیین و تکلیف شود. این مدت حالا بیش از یک دهه طول کشیده است و زباله‌ها بدون هیچ حفاظتی در این منطقه دپو می‌شوند. سال‌هاست دفن پسماند در گیلان محل مناقشه و مشکل است و مناطقی چون کیاشهر به‌دلیل نزدیکی به پارک ملی و تالاب از مشکل دوچندانی برخوردارند. در این سال‌ها فعالان محیط زیست بارها نسبت به وضعیت هشدار داده‌اند، اما بی‌نتیجه بوده و به همین دلیل یکی از این فعالان از شهرداری کیاشهر شکایت کرده است. این شکایت درحالی‌است که امسال چندین اخطاریه از سوی ادارهٔ محیط زیست آستانه‌اشرفیه صادر شده، با‌این‌حال آنطور که فعالان می‌گویند، شهرداری با بیان آنکه وزارت کشور باید محل جدید تعیین کند، همچنان به سروسامان دادن زباله‌ها در این مکان تن نمی‌هد.

ناصر امانی عضو شورای شهر تهران در تذکری در خصوص حصارکشی بوستان قیطریه و خطر قطع درختان این پارک گفت: شهرداری در اسرع وقت حصارها را جمع آوری کند.

اداره کل حقوقی قوه قضاییه به سوالی درباره مجازات قطع درختان در معابر و مرجع رسیدگی به آن پاسخ داد.