در ادامۀ گزارش‌های چند روز گذشته در مورد نظر کارشناسان و فعالان محیط‌زیست دربارۀ ویژگی‌های لازم برای ریاست سازمان محیط‌زیست، امروز نیز دیدگاه دو تن از صاحب‌نظران این حوزه منتشر می‌شود. هدف از این گزارش‌ها کمک به افزایش شناخت اعضای کمیتۀ محیط‌زیست ستاد رئیس‌جمهور منتخب از اولویت‌های جامعۀ محیط‌زیستی کشور است. در گفت‌وگوهایی که تا اینجای کار از متخصصان، صاحب‌نظران و فعالان حوزۀ محیط‌زیست دربارۀ خصوصیات رئیس مناسب برای سازمان محیط‌زیست در دولت چهاردهم انجام شد، به یک جمع‌بندی دربارۀ ویژگی‌های لازم رئیس سازمان رسیدیم که در ادامه می‌خوانید.

در جریان رقابت‌های انتخاباتی و ارائه برنامه‌های نامزدهای ریاست جمهوری، کشاورزی و محیط زیست مغفول ماند. نظام پیچیده‌ای از مسائل که پس از انتخابات نیز در هیاهوی جذاب گزینه‌های وزارتخانه‌ها گم شده‌اند. رئیس‌جمهوری منتخب اگر چه در تبلیغات خود به تخریب محیط زیست اشاره کرده و در یک برنامه تبلیغاتی نیز گفته بود که خود روستازاده و قائل به توسعه همپای روستا و شهر است اما به نظر می‌رسد غفلت ساختاری از مسائل اقلیمی و ایضا تامین امنیت غذایی چیزی نیست که صرفا با چند مورد گفته دنبال شود. برخی معتقدند که فرآیند تامین امنیت غذایی و تولید محصولات کشاورزی و نظام توزیعی آب در سال‌های اخیر درگیر بحران‌های هراسناکی شده که تا پیش از این سابقه نداشته‌اند. در این میان وجود چشم‌اندازی برای نظام مسائل کشاورزی و توسعه پایدار ضروری‌ است. این مسائل و ضرورت پرداخت به آن‌ها ما را واداشت تا به سراغ «غلامحسین هادی‌زاده رئیسی»، عضو شورای مرکزی خانه کشاورز ایران و پژوهشگر و فعال صنفی بخش کشاورزی برویم. او اگر چه علوم پزشکی خوانده اما در طول عمر خود بیشتر مشغول کشاورزی بوده و اکنون بیش از سه دهه است که در مطالبات صنفی بخش کشاورزی و پژوهشگر این حوزه در ایران و جهان فعالیت می‌کند. هادی‌زاده در این مصاحبه از عمق پیچیدۀ بحران‌های کشاورزی پرده برمی‌دارد و با بیانی صریح از این می‌گوید که در دهه‌های اخیر نظام برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری حوزهٔ توسعه‌، هجوم‌هایی اگرچه از سر غفلت اما همه‌جانبه، به بخش کشاورزی ایران وارد آورده است. مشروح گفت‌وگوی «پیام ما» با او را می‌خوانید.

نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد که نرخ فرونشست در مزارع استان‌های مرکزی کشور ترکیه به دلیل خشکسالی و حفر چاه‌های غیرمجاز درحال افزایش است.

سه چشمه در منطقه‌اند؛ یکی آب سرد،‌ دومی‌ ولرم و سومی‌ گرم! آب هرکدام بخشی از زمین‌های کشاورزی را مشروب می‌کند؛ آن‌هم تنها برای چهار ماه!‌ هشت ماه دیگر آب هدر می‌رود. «محمد حسن‌زاده» فعال محیط‌زیست، می‌گوید که آب باید صرف مشروب‌شدن تالاب خانمیرزا شود. سعید یوسف‌پور مدیرکل محیط‌زیست استان چهارمحال‌وبختیاری هم معتقد است آب را می‌شود به تالاب رساند و آن را احیاء کرد،. در مقابل «خدایار باقری» مدیرکل راه و شهرسازی چهارمحال‌وبختیاری می‌گوید: دربارۀ کدام تالاب حرف می‌زنید؟ نه در اسناد‌ بین‌المللی، نه در اسناد ملی و نه در اسناد استانی تالاب خانمیرزا وجود ندارد!

|پیام ما| بر اساس اعلام سخنگوی صنعت آب و مطابق با نتایج نقشه راه آب کشور در افق 1420 در مقایسه با شرایط فعلی، حجم آب شرب و بهداشت از 9 میلیارد مترمکعب به 13.5 میلیارد مترمکعب، حجم آب صنعت از 3.7 میلیارد مترمکعب به 7.8 میلیارد مترمکعب و حجم آب کشاورزی مطابق با سند دانش بنیان امنیت غذایی از 82 میلیارد مترمکعب به 51.5 میلیارد مترمکعب خواهد رسید. «عیسی بزرگ‌زاده» در شرایطی به تشریح جزئیاتی از سند نقشهٔ راه آب کشور پرداخته است که از زمان تدوین این سند بسیاری از کارشناسان آب منتقد این سند اعلام کرده بودند این سند «کلی»، «آرمان‌گرا» و «غیرمستند» است.

|پیام ما| نگاهی به تاریخچۀ اعتباری «تخت‌جمشید» و «پاسارگاد» نشان می‌دهد این آثار از سال ۱۳۹۴ دارای بودجۀ دائمی ملی شدند؛ بودجه‌ای که ۱۰ میلیارد تومان تعیین شده بود. مجموعۀ جهانی تخت‌جمشید در شهرستان مرودشت و در فاصلۀ ۶۰ کیلومتری شمال شیراز واقع شده و یکی از آثار ثبت‌شدۀ استان فارس در فهرست آثار جهانی است که در سال ۱۹۷۹ میلادی با شمارۀ ۱۱۴ در سازمان جهانی علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد (یونسکو) ثبت شد. یادمان تاریخی پاسارگاد نیز در شهرستان پاسارگاد با مرکزیت سعادت‌شهر در فاصلۀ ۱۰۰ کیلومتری شمال شیراز قرار دارد. دو مجموعۀ تاریخی یادشده متعلق به دورۀ «هخامنشیان» است که این سلسله از سال ۳۳۰ تا ۵۵۰ پیش از میلاد در ایران حکومت کردند. با این تصمیم از سال ۱۳۹۵ در لایحۀ بودجه، یک ردیف بودجه به میزان ۱۰ میلیارد تومان برای تخت‌جمشید و پاسارگاد در نظر گرفته شد.