بایگانی مطالب : محیط زیست
کهرم؛ شخصیتی علمی و مردمی
دانشمندی که با پرنده‌ها می‌رقصد
تکریم یک شکاربان
کهرم، زبان گویای محیط‌زیستِ ما
نهضت محیط‌زیست را کشتند
«گفتند در کار بانکی بمان، خانه‌دار و ماشین‌دار می‌شوی و اوضاعم روبه‌راه! فکر کردم منِ جوان ۲۲ ساله تمام عمر زجر بکشم تا در ۶۰ سالگی خانه و ماشین داشته باشم؟ نه! می‌خواستم همه این سال‌ها بروم و بگردم و در طبیعت کار کنم! در این مدت به کسی نگفتم بروم فلان جان! گفتم رفتم فلان جا!» این‌ها بخشی از صحبت‌های «اسماعیل کهرم» در یک روز بهاری در منزلش است. او درحالی‌که در مبل خانۀ مادری نشسته و اطرافش انواع و اقسام یادگارهای چند دهه کار را روی میز، شومینه، دیوار و ... دارد، از نحوۀ ورودش به سازمان حفاظت محیط‌زیست، تلخ و شیرین‌های آن و در نهایت آینده‌ای که برای طبیعت ایران متصور است به ما گفت.
تولید روزانه ۵۵ هزار تن پسماند عادی در کشور
آسیب به محیط زیست؛
تدوین شیوه‌نامهٔ مدیریت پسماندهای پزشکی
|پیام ما| مسئلهٔ مدیریت پسماند در کشور از ضعف جدی در سطح سیاستگذاری و اجرا رنج می‌برد به طوریکه در برخی از مناطق کشور از جمله در استان‌های شمالی این مسئله به یک ابرچالش بدل شده است. در چنین شرایطی معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست به مناسبت فرارسیدن هفتهٔ محیط زیست سیاست‌های این سازمان برای غلبه بر مسئلهٔ مدیریت پسماند در کشور را تشریح کرد.
کنارهم قرارگرفتن چهار ضلع حفاظت از گوزن زرد
|پیام ما|«امکانات ما برای حفاظت گوزن‌ها کم است. اگر قلاده ماهواره‌ای باشد کارمان راحت‌تر می‌شود،؛ تنها اطلاعاتی که داریم از مشاهده‌هایی است که اهالی منطقه و کارکنان هفته‌تپه دارند.» «حمید حمدانی» از اهالی و رئیس شورای شهرک شهید بهشتی، در حاشیۀ زیستگاه گوزن زرد امیدوار است این کمبود امکانات با دو قلادۀ ماهواره‌ای که برای گوزن‌های زرد قرار است برسند جبران شود.
بیشه‌زارهای «دز»، تنها پناهگاه گوزن‌های زرد ایرانی در طبیعت
|پیام ما|پروژه «ظرفیت‌سازی و آموزش جوامع محلی حاشیۀ زیستگاه دز برای احیا و حفاظت مشارکتی گوزن زرد ایرانی» توسط موسسۀ حافظان حیات‌وحش شیردال با حمایت برنامۀ کمک‌های کوچک تسهیلات محیط‌زیست جهانی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران از سال ۱۴۰۱ شروع شد و تا سال ۱۴۰۳ در بیشه‌زارهای دز در استان خوزستان اجرا می‌شود. حاصل این پروژه پایه‌ریزی یک جمعیت پایدار از گوزن‌های زرد در این منطقه است،؛ ضمن‌آنکه به‌تازگی اولین ثبت از گوسالۀ گوزن زرد ایرانی در محیط طبیعی در این منطقه اتفاق افتاد. در گفت‌و‌گو با «آسیه رضایی» مسئول برنامۀ کمک‌های کوچک تسهیلات محیط‌زیست جهانی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران، از او دربارۀ جایگاه این برنامه در پروژۀ احیای گوزن زرد پرسیدیم.
حفاظت جمعی از گوزن زرد
«دربارۀ حس خودم در زمان رهاسازی گوزن‌های زرد ایرانی، حتی با اعضای تیم خودمان هم صحبت نکردم. اغلب حاضرین در محل رهاسازی خوشحال بودند. برخی هم می‌گفتند حس هم‌ذات‌پنداری با گونه‌ای دارند که در اسارت نیست و حالا دیگر در محیط طبیعی خودش زندگی می‌کند. ولی من مسئولیتی که روی دوش خودم حس می‌کردم، سنگین‌تر از حس خوشحالی بود. یعنی تا یک‌جایی خوشحال بودم، ولی وقتی به تهدیدها فکر می‌کردم، کفۀ مسئولیت را سنگین‌تر می‌دیدم. زمانی که فیلم تولد این گوساله را دیدم، این حس صد برابر شد.» این‌ها گفته‌های «المیرا رضی» عضو تیم مؤسسۀ «شیردال» است که در پروژۀ حفاظت از گوزن زرد فعالیت می‌کند. از او پرسیدم این گوساله بعد از چند سال در طبیعت به دنیا آمد، برای حفاظت از آن چه انجام شده و چه باید انجام شود و چه‌قدر به پایداری این روند خوش‌بین است؟
