بایگانی مطالب : سبک زندگی
بوی «کُک» در هوای زرین‌شهر
شب‌ها در «زرین‌شهر» بوی «کُک» می‌آید. کک، سوخت ذوب‌آهن است و مردم می‌گویند بویی که بیشتر از یک هفته است، همه‌جا را گرفته، از بوی فاضلاب بدتر است. آنها در اعتراض به آلایندگی کارخانه ذوب آهن اصفهان نامه‌ای خطاب به مسئولان کشوری و استانی نوشته‌اند و گفته‌اند
حمل‌ونقل برقی و آلودگی هوا
قانون جامع نیست
گرمایش جهانی و تبعیض اقلیمی در ایران
اقلیم در آتش است. گویی دروازه‌های دوزخ باز شده‌اند. سموم (بادهای سوزان) بر طرف چمن می‌گذرند و بوی گل و عطر نسترن را از جهانیان دریغ می‌دارند. گرمای شدید هنجاری جدید است که دیگر کمتر به جغرافیای خاصی محدود می‌مانَد. جهان در ماهی که گذشت گرمترین دوران خود را سپری کرد. این موج گرما را سر باز ایستادن نیست. موج‌های گرمایی تحت رویدادهای حدی و شدید ناشی از تغییرات اقلیمی سرتاسر جهان را درنوردیده است؛ رکوردهای جدیدی هر تابستان ثبت می‌شود و روندها و مدل‌سازی‌ها اوضاع بدتری را پیشِ روی سیاره با همه زیستمندانش ترسیم می‌کنند. قطب‌ها، سیبری، سرتاسر آمریکا و اروپا موج‌های پرحرارت در کار ذوب یخ‌ها، گرم‌کردن و مختل‌کردن جریانات اقیانوسی و درنوردیدن قاره‌ها هستند تا برسند به آفریقا، صحراهایش و تا خاورمیانه، جنوب شرق آسیا و شرق دور خیز بردارند.
تعطیلی کتابفروشی آنلاین طاقچه و عواقب آن
بازگشت به معماری کهن ایرانی
دمای هوای قاره سبز سه روز پیش به ۴۷ درجه رسید و آمریکا هم در همین هفته موج گرما را تا ۳۸ درجه تجربه کرد. دمایی که برای این دو قاره به شکل تاریخی بی‌سابقه توصیف شد و بسیاری را گرمازده راهی بیمارستان کرد. این در حالی است که اقلیم‌های گرم و خشکی مثل ایران، مردم سالهاست که در دمای بالای هوا نه فقط زندگی کرده بلکه تا امروز دوام آورده‌اند. اما راز حیات در اقلیمی که دمای هوای تا ۴۹ و حتی بیش از ۵۰ درجه را تحمل می‌کند، چیست؟ گزارش نشریه آمریکایی تایم در هفته اخیر راه مقابله با بحران تغییر اقلیم را بازگشت به معماری خاورمیانه به ویژه ایران معرفی کرده است. معماران اما معتقدند که چنین اجرایی نه فقط در سطح جهان بلکه در ایران نیز شدنی نیست چرا که معماری برآمده از فرهنگ است و جبر تاریخ و اقتصاد دیگر اجازه اجرای تاریخ را نخواهد داد.
«خوی» از بازسازی جامانده
پاییز و زمستان سال قبل برای خوی در آذربایجان‌غربی، فصل‌های سختی بود که تقریباً با سه زلزلهٔ بزرگ همراه شد. زلزله‌ای در بهمن سال قبل با بزرگی ٥.٩ ریشتر توانست دو شهر خوی و فیرورق و ٧٠ روستا را متحمل خسارت کند. زمستان سال گذشته بر اهالی این منطقه سردسیری بسیار سخت گذشت و گویا امسال نیز قرار است سخت بگذرد؛ چراکه بازسازی‌ها، دو ماه مانده به آغاز فصل سرما هنوز به پایان نرسیده و به پایان نیز نخواهد رسید. مردم می‌گویند حتی تکلیف وام‌های بازسازی هنوز مشخص نیست، اما دولت تأکید می‌کند تا پایان تابستان خوی را از نو ساخته است.
گردشگری سلامت؛ برنده روی کاغذ، بازنده در عمل
شورای‌عالی نظام‌پزشکی از تهیهٔ سند راهبردی «گردشگری سلامت» در ایران خبر می‌دهد؛ سندی که تدوین و ابلاغ آن ضروری است، اما کافی به نظر نمی‌رسد؛ زیرا بسیاری از فعالان این حوزه معتقدند با وجود جذابیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در بخش بین‌المللی و ظرفیت‌های ویژه‌ای که ایران در مقایسه با کشورهای منطقه از آن برخوردار است، گردشگری سلامت کشورمان از قافله عقب مانده. آنان در این باره دلایل متعددی را هم مطرح می‌کنند از جمله بی‌توجهی به بخش خصوصی، قوانین دست‌وپاگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، آمارسازی به‌جای نگاه واقعی و رفع مشکلات، نگاه تک‌بعدی، تمرکز بر گردشگری درمان و غفلت از سایر بخش‌های گردشگری سلامت.
مصیبت مشاعات
مسئله توسعه در روستاهای ایران، مسئله بهره‌برداری است. بعد از انقلاب رویکرد روستاهای ما به طرف خرده‌مالکی رانده شد. در مصوبه‌ای که مربوط به شورای انقلاب است همان سال‌های نخست، این اختیار به روستاییان داده شد که می‌توانند که شرکت‌های سهامی زراعی و شرکت‌های تولید کشاورزی را منحل کنند که عمده شرکت‌های سهامی زراعی و ۶۰ درصد تعاونی‌های تولید روستایی براساس همین مصوبه منحل می‌شود.
تقاضای اجرای سند الزامات شهرهای دوستدار کودک
جمعی از فعالین حوزه شهری و کودکان در نامه‌ای از معاون وزیر راه خواستند که برای تحقق «سند الزامات و ضوابط عام شهر دوستدار کودک» دست به کار شود. آنها در این نامه از شورای عالی شهرسازی و معماری ایران خواستند حالا که دو سال از تصویب و ابلاغ این سند می‌گذرد به وظایفشان عمل کنند. این فعالان از معاون شهرسازی و معماری وزارت راه و شورای عالی شهرسازی و معماری ایران خواستند که عملکرد خود را از زمان تصویب و ابلاغ سند عام شهر دوستدار کودک تا کنون در گزارشی تفصیلی شفاف کند. کنشگران حوزه شهری امیدوارند بتوانند مدیریت شهری شهرها را تکانی دهند به این امید که شهر، برای همه به ویژه کودکان فضایی امیدبخش باشد.
