بایگانی مطالب : گزارش روز
برابری آموزشی و امید اجتماعی
«زمزمهٔ گلاکن» هشدار علیه سدسازی در 50 سال قبل
پاستیل های بنفش
اجتماعیتر شدن، راه بقای کنش صنفی معلمان
بدهی بزرگ دولت به گندمکاران
روزگار «گلابتون» طلایی نیست
تکاپو برای گذر امن یوزها
باید با هیچ همسایهای مناقشهای نداشته باشیم
صدای کودکان بازمانده از تحصیل باشیم
آتش فقر
در مذمت فقر گزارههای بسیاری مطرح شده و میشود و فقر یک امر ناپسند در تمامی ادیان، تمدنها و ایدئولوژیها است. رفع فقر و ریشه کنی آن نیز وجه مشترک آرمانها و شعارهای مردم و احزاب در دگرگونیهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بوده و هست و نقطهٔ اشتراک نظریات مربوط به تکالیف دولتها است. در نکوهش فقر در اسلام همین بس که پیامبر اکرم (ص) آن را شدیدتر از قتل دانسته و فرمودهاند: «الفقر اشد من القتل» و حضرت علی(ع) فقر را «الموت الاکبر» خواندهاند. اما یکی از تعابیر جالب توجه و درعین حال تلخ در باب فقر آنجاست که حضرت ابراهیم (ع) فقر را از آتش نمرود بدتر دانسته است. از حضرت رسول (ص) نقل است که فرمودند: «خداوند متعال به ابراهیم (ع) وحی فرمود که من تو را آفریدم و به آتش نمرود گرفتارت کردم. اگر تو را به فقر مبتلا کنم و شکیبایی را از تو بر گیرم، چه خواهی کرد؟ ابراهیم (ع) گفت: خداوندا! فقر برایم سختتر از آتش نمرود است» (جامع الأخبار: ص ۲۹۹ ح ۸۱۷) نکته حائز اهمیت در این حدیث این است که حضرت ابراهیم (ع) بتشکن که به مقام برگزیده نائل شده و به فرمان خدا تیغ بر گلوی اسماعیل مینهد و با طیب خاطر وارد آتش نمرود میشود، آتش فقر را بدتر از آتش نمرود میداند و میگوید که تحمل فقر برای او سختتر از رفتن به دورن آتش نمرود است. اینجاست که میتوان به اهمیت تکلیف دولتها در رفع فقر و ایجاد نظام تأمین اجتماعی فراگیر پی برد.
![آتش فقر](https://payamema.ir/pubfiles/2023/08/6-12-768x513-1-jpg.webp)