بحران‌های محیط‌زیستی در ایران صورت‌های مختلفی دارد که هرکدام می‌تواند منجر به بحران‌های دیگر و بیشتری شوند. بحران‌ آب، پسماند، خشکسالی در حوضه‌های آبریز مانند زاینده‌رود و دریاچه ارومیه، آلودگی هوا و فرونشست زمین و... هریک از این بحران‌ها از نظرگاه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، زیست‌شناختی و سیاسی قابل بررسی است. آنها راه‌حل‌های پیچیده‌ای دارند که منوط به نگاهی بین‌رشته‌ای، وسیع و غیرخطی هستند.

انجمن علمی باستان‌شناسی ایران با همکاری پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری «سومین همایش دوسالانه بین‌المللی انجمن علمی باستان‌شناسی ایران، آب و حکمرانی آب در فرهنگ و تمدن ایران و سرزمین‌های همجوار» را برگزار می‌کند. این نشست ۷ و ۶ خردادماه امسال در باغ‌شهر تاریخی نطنز برگزار می‌شود.

زیاد دور نیست. کمتر از سی سال دیگر ایران این گونه است. صبح که از بلند شوید دیگر دغدغهٔ هوای آلوده و تورم و حتی آب را ندارید، دغدغه‌تان این است که سقف بالای سرتان در اثر فرونشست روی سرتان خراب نشود. تا افق ۱۴۲۵ بالغ بر ۱۱۸ آبخوان دیگر خشک می‌شوند؛ این یعنی تأمین آب شرب ۱۸.۵میلیون نفر با تهدید مواجه می‌شود، یعنی دو میلیون نفر بیکار می‌شوند؛ چون آبی در صنایع وجود ندارد. مطالعات مرکز ملی مطالعات آب کشاورزی نشان می‌دهد که ما تا ۱۴۲۰، ۶۵ تا ۷۵ میلیارد مترمکعب آب داریم و نیاز فعلی ما ۹۳ میلیارد مترمکعب است. همهٔ اینها از دید «حاجی‌کریم»، رئیس فدراسیون صنعت آب ایران، یعنی ما دیگر فرصتی نداریم. با این روند تا سال ۲۰۵۰ خاورمیانه تشنه‌ترین نقطهٔ جهان خواهد بود و ایران در مخاطرهٔ جدی است.

|پیام ما| ششم آبان‌مان امسال خبری منتشر شد مبنی بر اینکه «نقشه راه آب کشور» در شورای‌عالی آب رونمایی و تصویب شده است. بعد از آن بود که شماری از کارشناسان از روند تدوین این متن اظهار بی‌اطلاعی کردند. وزارت نیرو اعلام کرده که راه برای اظهار نظر کارشناسان باز است. «پیام ما» پیش از این در گزارشی برخی نقدها را منتشر کرده و اکنون تعداد دیگری از نقدها را منتشر می‌کند. همچنان می کوشیم موضوع را در گفت‌وگو با مسئولان وزارت نیرو بیش از پیش بررسی کنیم.