|پیام ما| برنامه‌های هفتهٔ میراث فرهنگی در یک نشست خبری تشریح شد؛ افزایش سواد میراثی جامعه و آگاهی‌رسانی عمومی، کمک به ارتقای هویت ملی و تاب‌آوری و نشاط اجتماعی، مردمی‌سازی و توسعهٔ مفهوم و رویکردهای شناخت، حفاظت و صیانت از میراث فرهنگی با مشارکت مردم، توسعهٔ نقش جوامع محلی در حفاظت از میراث فرهنگی، توسعه و تبیین گسترهٔ مسئولیت اجتماعی در این حوزه، توسعه و تبیین مفهوم حقوق عامه در حوزهٔ میراث فرهنگی از اهداف این هفته است.

سازمان حمل‌ونقل «اوکلند» نیوزلند از آغاز فرآیند ارتقای قابل‌توجهی در شبکه حمل‌ونقل عمومی خود خبر داد و اعلام کرد اولین شهری در نیوزلند است که زبان اشاره را در سیستم علائم دیجیتال خود ادغام می‌کند. به این ترتیب نمایشگرهای دیجیتال کلیدی ایستگاه قطار مرکزی شهر به زبان اشاره نیوزلند (NZSL) مجهز شدند.

رئیس اداره میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان شاهرود از ایجاد زیرساخت‌های ناوگان حمل‌ونقل عمومی و پارکینگ معلولان در روستای هدف گردشگری «قلعه بالا» خبر داد.

|پیام ما| صبح روز دوشنبه رسانه‌ها از درگذشت «نصرالله شیرین‌آبادی»، پیشکسوت ویولن در ۸۰سالگی خبر دادند. شیرین‌آبادی را جزو معدود موسیقیدان‌های نابینای ایران می‌دانند که شانس آشنایی با اساتید موسیقی ایران و آموختن نزد آنها را داشته است. رشد او به‌حدی چشمگیر بود که در سن پایین «حسین تهرانی» به او لقب «صبا کوچولو» را داد و این لقب با او باقی ماند.

جایزه مقام اول بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های معلولان با عنوان «We Care» که در هند برگزار می‌شود، به مستند ایرانی «احمد» ساخته اعظم مرادی اهدا شد.

صدایش در گلویش می‌شکند:‌ «کدام مادری را دیدید که مرگ فرزندش را بخواهد؟ کیست که بخواهد بچه‌اش پیش از خودش این جهان را ترک کند؟ من اما خسته شدم و خیلی پیش آمده که از خدا بخواهم که دخترم را زودتر از من بگیرد...» اینها حرف‌های بریده‌بریدهٔ مادری است که چندماه پیش در گفت‌وگویی از رنج و سختی خانواده‌هایی که فرزند دارای معلولیت دارند، می‌گفت. او که خودش دارای فرزند اوتیستیک بود، حرفش این بود که نه‌تنها هیچ نهادی امکاناتی که باید را برای حمایت از این افراد اختصاص نمی‌دهد بلکه حتی دولت هم که باید طبق قانون کمک‌هزینهٔ معیشت را به آنها پرداخت کند، از وظیفه‌اش سر باز می‌زند. حرفی که لُب کلام تقریباً تمام افراد این گروه است؛ آنهایی که بارها برای احقاق حقوقشان تجمع کرده و خواستار اجرایی شدن ماده ۲۷ قانون حمایت از افراد دارای معلولیت مصوب سال ۹۶ شده‌اند؛ اما تا امروز این قانون روی کاغذ مانده و اجرایی نشده است. اجرایی نشدن این ماده قانونی در شرایط دشوار اقتصادی، وضعیت معیشتی این گروه را که زندگی روزمرهٔ آنها با هزینه‌های درمانی بسیار بالا پیوند خورده، طاقت‌فرسا کرده است. تا جایی که سه روز پیش، خبر تکان‌دهندهٔ قتل یک پسر ۱۱ساله دارای معلولیت ذهنی و جسمی توسط مادرش با انگیزهٔ ناتوانی در نگهداری و هزینه‌های فرزندش آمد.