|پیام ما| پس از یک سال بازداشت موقت «الهه محمدی» و «نیلوفر حامدی»، خبرنگاران روزنامه‌های هم‌میهن و شرق، روز گذشته شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی احکام بدوی این پرونده را صادر کرد. دادگاه اعلام کرد که هر دو نفر را در سه عنوان اتهامی «همکاری با دولت متخاصم آمریکا»، «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت کشور» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» مجرم شناخته است. ساعتی پس از انتشار این احکام توسط مرکز رسانۀ قوه قضائیه، وکیل نیلوفر حامدی اعلام کرد که هنوز حکم بدوی به وکلای متهمان ابلاغ نشده است. همچنین ساعتی پس از انتشار حکم در رسانه‌ها، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در بیانیه‌ای با یادآوری اینکه «اتفاقات پیش‌آمده برای مرحوم مهسا امینی و حوادث تلخ پس از آن ناشی از سیاست اشتباه گشت ارشاد بود که کشور بابت آن متحمل هزینه‌های گزاف شد» اعلام کرد که با این احکام برای خبرنگاران مخالف است و آن را نمی‌پذیرد.

«سُوچِن» انگار گره خورده باشد به تاریخ بلوچستان؛ هنری که گرچه نمی‌توان تاریخ مشخصی برای ابتدایش یافت، اما از وقتی که رودوزی‌ها خود را به جزئیات لباس‌ها اضافه کردند به دست زنان بلوچی و روی لباس‌های این خطه جای گرفت. دخترکان بلوچی نیازی به آموزش ندارند، آن‌ها از وقتی که می‌توانند سوزن به دست بگیرند و روی پارچه کوک بزنند، دوخت‌ها را از بر هستند؛ آنچه در خیال دارند را روی پارچه می‌آورند تا نقوش هندسی از گل‌ها، بته‌ها و ترکیب رنگ‌ها شکل بگیرد که گاهی در سفال‌های کلپورگان (روستای جهانی سفال) می‌بینید و گاهی در طرح‌های هندسی برجای مانده در نقوش تاریخی. هرچند برخی معتقدند این نقوش برگرفته از نقش سنگ‌نگاره‌های پیش از تاریخ است، اما از نگاهی دیگر به نظر می‌رسد بیش از هر چیز، هنرمندان بلوچ با ارائه طرح‌ها، نقش و نگارها، محیط، جامعه، باورها و رفتارها، خواسته‌ها و آرزوهای خودشان را بازگو می‌کنند. بلوچی‌دوزی گرچه هنری فراموش شده نیست و بعد از دوره اوج در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۳۰ در یک دهه گذشته هم پای خود را به دنیای مد و فضای مجازی باز کرده است،‌ اما از نگاه محلی‌ها و کارشناسان تا رسیدن به جایگاه واقعی فاصله دارد.