نتایج جستجو برای: تخت جمشید
آثار دودهها را پاک کردیم
|پیام ما| روستای «سراب بهرام» در پنج کیلومتری جنوب شهر نورآباد ممسنی و در مسیر این شهر به کازرون قرار دارد. نام این روستا از سراب (چشمه) بزرگی که در کنار آن قرار دارد، گرفته شده است. سراب نیز نام خود را از نقشبرجستهٔ زیبایی که بر دیوارهٔ مجاور آن حک شده است، بهدست آورده. در این نقشبرجسته که ۳.۸۵ متر عرض و ۲.۹۰ متر ارتفاع دارد، بهرام دوم، پنجمین شاه ساسانی (۲۷۶-۲۹۳ میلادی)، در میان چهار نفر از صاحبمنصبان دولتی به تصویر کشیده شده است. بهرام دوم درحالیکه دستها را بر روی غلاف شمشیرش گذاشته است، در وسط و کمی جلوتر از سایرین بر روی تخت نشسته است. طرح اولیهٔ مرمت این اثر سال ۱۳۹۹ تهیه و سال ۱۴۰۱ نیز مرمتهایی روی این اثر صورت گرفت.
ضرغامی: 10 هزار نفر زمان تحویل سال در تخت جمشید حضور داشتند
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از حضور ده هزار نفر از مردم زمان تحویل سال در تخت جمشید خبر داد و تصریح کرد که با سیاستی که خود من ابلاغ کرده بودم بنا شد مردم در صف های طولانی نایستند و این ده هزار نفر بدون بلیط بازدید کردند.
حافظیه، تخت جمشید و سعدآباد رکورد زدند
وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از ثبت بیش از ۶ میلیون نفر بازدید از موزهها، پایگاهها و اماکن تاریخی در نوروز ۱۴۰۳ خبر داد و حافظیه، تخت جمشید، سعدیه و سعدآباد را رکوردداران این بازدیدها اعلام کرد.
بازدید بیش از ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر از اماکن فرهنگیتاریخی
۲ میلیون و ۷۸۷ هزار و ۲۰۰ نفر بازدید از ۲۴ اسفندماه ۱۴۰۲ تا ۵ فروردین ۱۴۰۳ از موزهها، پایگاهها و اماکن فرهنگیتاریخی انجام شده است.
حافظیه و تخت جمشید تنها میزبانان مراسم سال تحویل
مدیرکل امور پایگاههای میراث ملی و جهانی گفت: تحویل سال نو در اماکن تاریخی برگزار نمیشود و فقط تخت جمشید و حافظیه میزبان تحویل سال نو خواهند بود.
کاشیهای رنگپریده
کاشیهای فیروزهای، لاجوردی و آبی در بناهای باشکوه ایرانی از شوش و تختجمشید تا مسجد کبود تبریز و مسجد جامع اصفهان هنر زبانزد ایرانیان است که بعد از ظهور اسلام در گوشهوکنار این مرزوبوم به غایت خود رسیده و درخشیده است. بااینحال، هنر کاشیکاری ایرانی یا همان کاشی هفترنگ در مهد شکوفاییاش، حال خوشی ندارد و در ورطهٔ فراموشی افتاده است.
«گرنویل» داستان موفق یک احیا
احیای بافت تاریخی در مناطق شهری به رسمی تکراری در بسیاری از شهرهای جهان بدل شده است؛ از ایتالیا و اسپانیا در قارهٔ اروپا گرفته تا کیلومترها دورتر در آمریکای شمالی. بافتهای تاریخی که غبار چندصدسالهٔ فرسودگی اصلیترین ویژگیهایشان بوده است، پس از احیا و تقویت بافت اجتماعی به یک منطقهٔ شهری زنده و پویا بدل شدهاند که توسعهٔ اقتصادی را هم برای ساکنان بومیاش به ارمغان آوردهاند. از جمله موفقترین طرحهای حفاظت و احیا بافت تاریخی در جزیرهٔ «گرنویل» کانادا رخ داده که با قدمت صد ساله و چهرهٔ صنعتیاش، اما حالا یکی از پربازدیدترین مکانهای عمومی این کشور و قلب فرهنگی ونکوور است؛ ظرفیتی که در برخی شهرهای ایران از جمله اصفهان، شیراز، رشت و حتی تبریز هم وجود دارد و میتوان الگوی احیای گرنویل را در این مناطق اجرا و آنها را به قطب فرهنگی در صنعت گردشگری بدل کرد.
فرونشست زیر پای آثار تاریخی
تصویر تلخ از بحران فرونشستها بر کسی پوشیده نیست، اما کارشناسان میگویند هیچ اقدامی برای کاهش این آسیبها به ویژه در مناطق دارای ظرفیتهای تاریخی و باستانی انجام نمیشود. در نبود برنامهریزیها، فرونشستهای محوطه تاریخی مرودشت در شیراز به 20 سانتیمتر رسیده و حتی در استان مازندران به عنوان یکی از مناطق سبز و پربارش کشور سالانه 10 سانتیمتر فرونشست رخ میدهد. واقعیت تلخ هم این است که حتی در برنامه توسعه هفتم یک کلمه درباره فرونشستها بیان نشده و اگر همین حالا اقدام خاصی در این باره صورت نگیرد، طی 5 تا 10 سال آینده زوال تدریجی نمادهای فرهنگی کشور رقم خواهد خورد.