درباره شیوه اطلاع‌رسانی مسمومیت‌های سریالی

همینقدر آشفته؟

گویی دولت‌مردان (از هر جناح و سلیقه‌ای) در نابلدی گفت‌وگو با جامعه شبیه هم‌اند

۱۱ اسفند ۱۴۰۱، ۰:۰۰

«مسمومیت‌های سریالی» چه تعبیر خوبی برای اتفاقاتی که این روزها در شماری از مدارس دخترانه شهرهای کشور در جریان است. همه آنچه که روایت می شود از عجیب و پیچیده بودن ماجرا حکایت دارد. بعد از نزدیک به 100 روز از آغاز مسمومیت‌های خفیف دانش‌آموزان (و به روایتی دانشجویان) هنوز هیچ متهمی هم دستگیر نشده است. وزیر کشور که دیروز رسما سخنگوی این پرونده شد، حتی اطلاع‌رسانی‌های قبلی مسئولانی چون رئیس کمیسیون آموزش مجلس درباره نوع ماده عامل مسمومیت را هم رد کرد و گفت سرنخی در دست نیست. در این میان مسئولان دیگری هم اظهارات افراد دیگر در دستگاه‌های دولتی را تکذیب کرده‌اند. این اطلاع‌رسانی آشفته درباره یکی از مهمترین وقایع مخاطره آمیز سالهای اخیر در کشور، جای تامل دارد. گویی دولت‌مردان (از هر جناح و سلیقه‌ای) در نابلدی گفت‌وگو با جامعه شبیه هم‌اند. تعداد سوالاتی که برای مردم در پی مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان پیش آمده آنقدر زیاد است که لازم باشد مسئولان اجرایی، انتظامی و امنیتی با ساز‌وکاری روشن و تا آنجا که به تحقیقات‌شان لطمه نمی‌زند، درباره آن سخن بگویند. وزیر کشور گفته است: «درصد بالایی از آنچه که تحت عنوان عارضه برای فرزندانمان رخ داده بود و حجم زیادی در حدود بالای ۹۰ درصد، مربوط به عوامل خارجی نبوده و ناشی از مواردی همچون استرس ناشی از طرح این موضوع بوده است». کسانی که با اصول ارتباطات اجتماعی کمترین آشنایی دارند هم می‌دانند بیان چنین حرف‌هایی حتی اگر دقیق باشد هم منجر به «اقناع» افکار عمومی نمی‌شود. چه بسا برای دانش‌آموزان و خانواده‌های آنها نگران کننده هم باشد که چطور ممکن است مسئول ارشد شورای امنیت کشور 90 درصد موارد را ناشی از «استرس» می‌داند؟ امیدواریم جناب وحیدی و همکاران‌شان از اهل فن حرف شنوی داشته باشند و با ادبیاتی دقیق‌تر و قانع‌کننده‌تر ابعاد ماجرا را شرح دهند. نگاهی به تجربه‌های مشابه در سالهای اخیر چرایی لزوم این تغییر رویکرد را بیشتر هویدا می‌کند.

به اشتراک بگذارید:

برچسب ها:

دانش آموزان، قم، مسمومیت