بارش‌های بهاره و سامانه‌های بارشی که از نیمهٔ فروردین وارد کشور شده، به‌طور پیاپی در نیمهٔ جنوبی و جنوب‌شرق کشور منجر به سیلاب‌های خسارت‌زا شده است. سامانهٔ اخیر موجب ایجاد خسارت بالا در استان خراسان‌جنوبی به‌ویژه در منطقهٔ «زیرکوه» شده است که علاوه‌بر مسدود کردن مسیرهای دسترسی، آزمون سراسری کنکور در این منطقه را هم تحت‌تأثیر قرار داد. پس از این استان، اصفهان نیز تحت‌تأثیر شدید این بارش‌ها دچار رانش در برخی روستاها شده است. گزارش دقیقی از خسارت هیچ‌یک از یازده استان متأثر از سیل ارائه نشده است. هشدارهای هواشناسی و آماده‌باش دستگاه‌های اجرایی برای کاهش خسارت‌های احتمالی ادامه دارد.

|پیام ما| با انتشار گزارش‌هایی دربارهٔ کاهش معدل امتحانات نهایی طی بازهٔ زمانی چهارساله، فعالان حوزهٔ آموزش‌وپرورش نگرانی‌های خود را دربارهٔ کیفیت آموزش و افزایش فقر آموزشی ابراز کردند. بسیاری معتقد بودند که همپوشانی نقشهٔ فقر آموزشی با فقر اقتصادی به‌ویژه در مناطق کم‌برخوردار باید مورد توجه سیاستگذاران قرار گیرد. این اما فقط یک جنبه از مسئلهٔ کیفیت در آموزش است و کمبود جدی معلم در کنار نبود عدالت آموزشی جنبه‌های دیگری از مسايل نظام آموزش‌وپرورش در ایران است که همواره متخصصان از نسبت به بی‌توجهی به آن هشدار می‌دهند. در همین رابطه، «موسسهٔ دارالاکرام»، حامی آموزش کودکان‌ونوجوانان در معرض خطر ترک تحصیل با دغدغهٔ بررسی بحران کیفیت در نظام آموزش‌وپرورش نشستی را برگزار کرد. در این نشست، رئیس اسبق دانشگاه فرهنگیان راه حل گذر از بحران‌های فعلی نظام آموزش‌وپرورش کشور را ایجاد «مدرسهٔ ملی» دانست و گفت:‌ «ارتقای کیفیت یک نسخهٔ واحد ندارد و منظور ما یک ‌مدرسهٔ تراز نیست. بلکه منظور مدارسی هستند که میزبان جلوه‌های مختلف، طبایع و علائق مختلف باشند و کیفیت تعلیم و تربیت باید بتواند رضایت مخاطبان متنوع را به طور رسمی تأمین کند.»

مدرسه خوب برای هر کسی تعریفی دارد. برای بسیاری از پدران و مادران دانش آموزان مدارس کلانشهرها مدرسه خوب یعنی معلمان باکیفیت، فضای آموزشی، امکانات مناسب، کلاس فوق برنامه و… اما در شهرهایی از این سرزمین مدرسه خوب یعنی مدرسه ای که با شروع سال تحصیلی صندلی معلمانش خالی نباشد. فقط همین. هر سال صندلی معلمان بسیاری از مدارس مناطق کم‌برخوردار خالی می‌ماند. آنهایی هم که گذرشان به این مناطق می‌افتد کمتر پیش می‌آید که تا پایان دوره خدمت در آن منطقه بمانند. چرا؟ مگر کار در این مناطق‌ چگونه است که معلم‌های کمی پیدا می‌شوند که عمرشان را در این مسیر صرف کنند؟ قانون جذب نیروی انسانی بومی‌ هم نتوانسته نیازهای این مناطق را برطرف کند. هنوز‌ راه‌هایی برای حضور معلم‌هایی از استان‌های دیگر‌ در مناطق کم‌برخوردار وجود دارد که بیایند و یکی دو سالی بمانند و بعد انتقالی بگیرند و به شهر‌های دیگری بروند و جایشان خالی بماند. با وجود انگیزه قانون گذار برای جذب نیروهای بومی اما همین قوانین موجود هم پر از حفره‌هایی است که موجب شده معلم ها صندلی‌هایشان را ترک کنند. این گزارش دشواری‌های جذب و نگهداشت معلمان در استان‌های کم برخوردار را روایت می‌کند.