باغ ایرانی از دیدگاه پژوهشگران همواره مورد توجه بوده است و محققان دیدگاه‌های متفاوتی در مورد آن ارائه کرده‌اند. گروهی رویكرد عارفانه به باغ ایرانی دارند و آن را فضایی معنوی و بازنمایی از بهشت روی زمین دانسته‌اند و گروه دیگر با رویكردی مادی، آن را فضایی زمینی، مادی و لذت‌جویانه تلقی كرده‌اند. این نوشتار بدون تأیید یا رد نظرات دو گروه مذكور، خوانشی معمارانه از باغ را دنبال می‌کند و می‌کوشد در چارچوب مبحث فضای تهی(خالی) نظام فضایی باغ ایرانی را تحلیل کند.