«بلوچ‌ بودن یعنی اینکه آنچه که تو هستی را نشناسند، یعنی اینکه سینما تو را کاراکتر منفی خطاب کرده، یعنی فکر می‌کنند تو همیشه اسلحه و مواد مخدر حمل می‌کنی. آیا ما این هستیم؟ گاهی بعضی از افراد وقتی سریال‌های بلوچی را می‌بینند، می‌گویند بلوچ‌ها اینقدر معمولی زندگی می‌کنند؟» اینها صحبت‌های «صادق سهرابی» بازیگر فیلم «خورشید آن ماه» است. فیلمی که از نشان دادن تصاویر تاریک فاصله می‌گیرد و چهره‌ای دیگر از مردم این قوم و زندگی‌شان را نشان می‌دهند. نشست نمایش و بررسی فیلم «خورشید آن ماه» که روز دوشنبه، ۲۵ دی‌ماه، در خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، به همین موضوع اختصاص داشت.

کرمان این روزها شهری ماتم‌زده است. دو انفجار از سوی عوامل انتحاری جان ۸۹ تن را گرفته. کودک و پیر و جوان. بیمارستان‌های شهر این روزها محل رفت و آمد اقوام و نزدیکان مجروحان حادثه است. مجروحانی که حال چند تن از آنان هم وخیم است. این گزارش ۱۰ پاره روایت کوتاه از مردم بی‌گناهی است که در این حادثه جان باخته‌اند. گویی این خلصت اصلی تروریسم است. برای تروریست‌ها کودک دو ساله، کارگر تنظیف شهرداری، پلیس وظیفه‌شناس، دانش‌آموزان نرماشیری و شهروندان افغانستانی فرقی ندارند. تروریسم بی رحم است. در تمام طول تاریخ این‌چنین بوده است. بی‌رحم و هولناک.

پدرش گفته بود بی‌خودی طب نخوان، برو ادبیات بخوان؛ ببین پروین اعتصامی‌ چه شأن و مقامی‌ دارد: «آرزو داشت که من پروین اعتصامی ‌بشوم ولی نشدم.» چهار سال پیش «امیربانو کریمی» در گفت‌وگویی این جملات را در روایت از خودش گفته بود. زنی که سال ۸۳ به‌عنوان چهرهٔ ماندگار زبان و ادبیات فارسی برگزیده شد، بعد از مدت طولانی تحمل بیماری قلبی و ریوی و فرار از آلودگی پایتخت به ساری، روز یکشنبه، دهم دی‌ماه، در سن ۹۲ سالگی چشم‌هایش را برای همیشه بست تا سوگ زمستان امسال را طولانی‌تر کند.