اعتراض به احداث آب‌شیرین‌کنی به ظرفیت ۷۰ میلیون مترمکعب در سال و در فاصلهٔ ۵۰۰متری از اماکن مسکونی، عمومی و آموزشی روستای بنداران و زیارت شهرستان سیریک استان هرمزگان از روز نخست اردیبهشت امسال به‌شکل مستمر از سوی اهالی سه روستای درگیر انجام می‌شود. به‌گفتهٔ اهالی و اعضای شورای اسلامی روستاهای «کناردان»، «بنداران» و «زیارت» اثرات محیط‌زیستی این طرح تا جایی است که نه‌فقط امرار معاش از طریق صیادی ۹۰ درصد از خانوارهای این منطقه را با خطر مواجه می‌کند بلکه ۱۶ مزرعهٔ آبزی‌پروری و پرورش میگو را نیز با چالش روبه‌رو خواهد کرد. شرکت آب‌منطقه‌ای هرمزگان مجوز اعطاشده برای احداث این طرح را از سوی وزارت نیرو اعلام می‌کند.

|پیام ما| تخریب آثار تاریخی تمامی ندارد. همین چندوقت پیش بود که گزارش‌های جدیدی از رشد گلسنگ در میراث جهانی تخت‌جمشید منتشر شد و خبر رسید که سیل و بارندگی‌های اخیر بسیاری از آثار تاریخی را در معرض تهدید قرار داده است. حالا در تازه‌ترین اتفاق مانند بسیاری از موارد مشابه، پای مالک خصوصی در میان است. مالک بیمارستان ثبت‌ملی‌شدهٔ «مسیح» کرمانشاه را تخریب کرد. شهرداری و میراث‌فرهنگی هم زیر بار مسئولیت این تخریب نمی‌روند. هرچند مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کرمانشاه تأکید می‌کند شهرداری با صدور پروانهٔ ساخت، مجوز این اتفاق را صادر کرده است.

پنج روز از خبر درگذشت «سید حسین حسینی»، محیطبان استان فارس، گذشته است و هنوز همکاران و دوستانش تاب و توان صحبت از او را ندارند. او را یکی از جسورترین و خاص‌ترین محیطبانان منطقه می‌دانند. کسی که فقط یک روز بعد از پایان کلاس محیطبانی و برگشت از کرج به منطقه، برای دستگیری شکارچیانی که در منطقهٔ «کُنار تخته کازرون» مشاهده شده بودند، راهی آنجا شد. اما قبل از رسیدن به منطقه در تصادف جان عزیزش از دست رفت؛ آن‌هم در روز ملی محیطبان. در همین روزها که همچنان تلخی از دست رفتن این محیطبان گسترده بود، خبر شلیک مستقیم به یک محیطبان دیگر در اشترانکوه لرستان به گوش رسید؛ او از ناحیهٔ دست مجروح شده بود. محیط بانان با این همه مخاطره، چگونه می توانند به وظایف حرفه‌ای‌شان عمل کنند؟