در ایران ۴۰ مصوبه و قانون در ۵۰ سال قانونگذاری برای حل چالش آلودگی هوا تصویب شده است. با‌این‌حال، پس از نیم‌قرن نه‌تنها آلودگی هوا کاهش نیافته بلکه بر تعداد شهرهای آلوده افزوده شده است. چرا؟ آیا ما همچنان با خلأ قانونی در این زمینه مواجهیم یا در اجرا به مشکل برمی‌خوریم؟ «یوسف رشیدی»، استادیار پژوهشکدهٔ علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی و «بهزاد اشجعی»، کارشناس آلودگی هوا، هر دو مسئله را مهم می‌دانند؛ هرچند در راهکار با هم اندکی اختلاف عقیده دارند.

اراکی‌ها وقتی در سال ۱۳۹۲ به‌مدت ۱۸ هفته در میدان باغ ملی این شهر برای رفع آلودگی هوا تجمع کردند و عنوان ثابت‌قدم‌ترین مردم ایران در زمینهٔ اعتراض به مسائل محیط زیستی را به‌دست آوردند، گمان نمی‌کردند یک دهه بعد، در همچنان بر همان پاشنه بچرخد، وضعیت بدتر از گذشته باشد و آنها باز هم مجبور شوند بار دیگر دست به تجمع در باغ ملی بزنند. تجمع آنها در دی‌ماه امسال یک هفته بعد از تجمع گستردهٔ مردم اردکان بود. اردکانی‌ها هفتهٔ ابتدایی دی‌ماه به‌مدت سه روز در خیابان ماندند تا بگویند «اینجا هوا برای نفس نیست.» اینها شرح کوچکی از اعتراضات و تجمعات برای آلودگی هوا تنها در دی‌ماه امسال است. اعتراض و تجمع به آلودگی در خوزستان، اصفهان، تهران، مشهد و بسیاری دیگر از شهرهای کشور چندسالی است که تکرار می‌شود، نتیجه اما تنها تشدید آلودگی، افزایش آمار بیماری و مرگ‌ومیر ناشی از آن و همچنان بی‌توجهی به ابتدایی‌ترین خواست مردم یعنی داشتن هوای پاک بوده است.