|پیام ما| در کنار تصاویری که حاکی از رهاسازی آب در افغانستان به‌سمت شوره‌زار‌ها هستند، خبر رسیده فاز جدید سد پاشدان بر روی رودخانهٔ هریرود در بالادست ایران (استان خراسان‌رضوی) و سد دوستی با حضور «ملا عبدالغنی برادر»، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان و «عبدالطیف منصور»، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان، افتتاح شده است. سد پاشدان یکی از پروژه‌های بزرگ سدسازی کشور افغانستان محسوب می‌شود که در ۲۰ کیلومتری شرق شهر هرات بر روی سرشاخه‌های هریرود واقع شده است و ظرفیت ذخیرهٔ ۴۵ میلیون مترمکعب آب را دارد. به‌نظر می‌رسد حالا راهی جز اجماع منطقه‌ای علیه سیاست‌های آبی طالبان وجود ندارد. حالا مدت‌هاست از هامون تا آمودریا، تحت‌تأثیر سیاست‌های آبی طالبان یا از بین رفته است یا در حال از بین رفتن است. سد پاشدان، مانع اصلی رسیدن آب به سد دوستی در خراسان ایران است.

روستای گردشگری «امام‌زاده ابراهیم (ع)» شفت در ۴۸ کیلومتری مرکز گیلان (رشت) در دهستان چوبر در منطقهٔ ییلاقی و در دامنهٔ کوه اسلار و ونی قرار دارد که به‌واسطهٔ وجود ساختمان‌های زیبا، رنگارنگ و چوبی چندطبقه و وجود چشمه‌های بکر و طبیعت چشم‌نواز، همه‌ساله در بهار و تابستان میزبان بسیاری از گردشگران و زائران است. امام‌زاده ابراهیم (ع)، مطابق شجره‌نامهٔ موجود این امامزاده از فرزندان امام موسی کاظم (ع) است. خانه‌های روستا چهار، پنج یا شش طبقه هستند. معمولاً در روستاهای دیگر این نوع خانه‌سازی را نمی‌بینیم که تنها مصالح به‌کاررفته برای خانه‌سازی در روستا چوب باشد.

|پیام ما| به‌دنبال حصارکشی بخش زیادی از پارک لاله که گفته می‌شود شهرداری قصد ساخت مکانی فرهنگی در آن دارد، انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز با انتشار بیانیه‌ای خواستار توقف تعرض به پارک‌های تهران شدند. این حصارکشی واکنش اعضای شورای شهر تهران را هم در پی داشت. «مهدی چمران»، رئیس شورا، تلویحاً ساخت مکان فرهنگی را تأیید کرده است و می‌گوید قرار نیست درختی در این محدوده قطع شود. «سوده نجفی»، عضو هیئت‌رئیسهٔ شورای شهر تهران، اما اقدامات شهرداری را به باد انتقاد گرفت و این سؤال را مطرح کرد که آیا در تمام دو هزار متر هیچ درختی وجود ندارد؟

|پیام ما|«جیرفت» که آن را مرکز حوزه فرهنگی جازموریان در جنوب شرقی ایران می‌دانند، معروف به شهر «دقیانوس» یا به گفته مردم محلی «کلنگی» محوطه بسیار بزرگی است که بیش از 1200 هکتار مساحت دارد. این محوطه در سمت غرب و چسبیده به شهر کنونی جیرفت است که در متون تاریخی و جغرافیایی از آن نام برده شده. این شهر آن‌طور که «سیدرسول موسوی حاجی» و «میثم شهسواری» در مقاله «شهر قدیم جیرفت: توضیحی برای روند و چرایی متروک شدن آن با نگاهی به شهر جدید جیرفت» نوشته‌اند؛ مهم‌ترین مرکز شهری در بخش جنوب ایالت کرمان تا دریای پارس در سده‌های آغازین تا میانی هجری بوده است که با نام ولایت جیرفت شناخته می‌شده.