«بگذارید «دریای عزیز» زنده بماند.» دریا، همان برکه‌های نشسته در دل خشکی نیشابور است. محلی‌ها به آن می‌گویند دریا؛ آبی میان سختی بیابان! برکه‌هایی باقی‌مانده از اعصار گذشته که آب آن از دل زمین می‌جوشد و به آن دریاچۀ «ریوند» هم گفته می‌شود. حالا این دریاچه که نام‌اش در متون پهلوی آمده و برکه‌ای مقدس در میان اهالی نیشابور قدیم و جدید بوده، منظرش تحت‌تأثیر معدن‌کاوی قرار گرفته است. معدن گچ بیش از سه دهه در یال پشتی کوه مشرف به برکه‌ها مشغول به کار بوده، اما در سال‌های اخیر معدن‌کار به این سوی کوه آمده و می‌خواهد مادۀ معدنی جدیدی برداشت کند. در روزهای اخیر، فعالان محیط‌زیست و اهالی روستاهای زرنده و اندراب در نزدیکی دریای عزیزشان تجمع کرده‌اند و از نگرانی‌شان برای فعالیت معدنی و خشک شدن آب برکه می‌گویند. آن‌ها می‌خواهند «دریای عزیز» زنده بماند و فعالیت معدن، قلب زمین را نخشکاند و پنج برکۀ باقی‌مانده به سرنوشت دو برکه که خشک شدند، دچار نشوند.

بیش از یک قرن پیش، یک گیاه‌شناس بریتانیایی پروژه‌ای را کلید زد که بسیاری آن را تنها یک گردآوری ساده می‌دانستند، اما همان پروژه، یک قرن بعد پاسخ سؤال‌های فراوانی را به دانشمندان داد و برای مقابله با کمبود غذا در جهان، راه‌هایی جدید و کارآمد پیش پای آن‌ها قرار داد. پروژه‌ای که این گیاه‌شناس انجام داد، گردآوری ارقام مختلف گندم از سراسر جهان بود که حالا به دانشمندان کمک می‌کند تا نسخه‌هایی بهتر برای مقابله با کمبود غذا بپیچند؛ آن‌هم در کرۀ زمین که روزبه‌روز درحال گرم‌ترشدن است و همین افزایش دما، نگرانی‌های فراوانی برای امنیت غذایی ساکنان زمین به‌ وجود آورده است.

در دنیای امروز که با چالش‌های جدی محیط‌زیستی مواجه هستیم، آموزش محیط‌زیست به‌عنوان یکی از ابزارهای کلیدی برای مقابله با این مسائل اهمیت بسیاری پیدا کرده است. تغییر اقلیمی، کاهش منابع طبیعی، آلودگی هوا و آب و از بین رفتن تنوع‌زیستی تنها بخشی از مشکلاتی هستند که نیازمند توجه و اقدام فوری هستند. آموزش‌های محیط‌زیستی نه‌تنها به دانش‌آموزان کمک می‌کنند تا آگاهی بیشتری دربارۀ مسائل محیط‍‌زیستی کسب کنند، بلکه آن‌ها را به انجام اقدامات عملی و مؤثر در حفاظت از محیط‌زیست ترغیب می‌کنند. ضرورت برخورد با بحران‌های اکولوژیکی نیازمند رویکردهای آموزشی نوآورانه است. آموزش محیطی نقش کلیدی در شکل‌دهی به نگرش‌ها و رفتارهایی دارد که پایداری و حفظ محیط‌زیست را تأیید می‌کند. این نوع آموزش‌ها می‌توانند به کودکان و نوجوانان کمک کنند تا اهمیت حفاظت از منابع طبیعی و زندگی پایدار را درک کنند و مهارت‌ها و دانش لازم برای مواجهه با چالش‌های محیط‌زیستی را کسب کنند.

ساعات اولیۀ شنبه ۱۶ تیرماه، انتخاب مردم برای سکان‌داری مدیریت اجرایی کشور از صندوق‌های رأی بیرون آمد و اکنون زمان انتخاب بهترین‌ها برای مناسب معاونت و وزارت فرا رسیده است. معاون رئیس‌جمهور و رئيس سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز یکی از مقام‌هایی است که از حالا حدس‌وگمان‌ها دربارۀ گزینه‌های احتمالی آن بالا گرفته است. مهم است که فرد منتخب به‌ معنای واقعی کلمه شایستۀ این صندلی باشد و توانایی حفاظت حداکثری از محیط‌زیست ایران را داشته باشد. به‌منظور کمک به انتخاب بهترین فرد برای ریاست سازمان حفاظت محیط‌زیست، «پیام ما» نظرات کارشناسان و فعالان محیط‌زیست در حوزه‌های مختلف مربوط را جویا شد. آنها به این پرسش که «یک رئیس خوب برای سازمان محیط‌زیست چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟» پاسخ دادند که از امروز این پاسخ‌ها را به‌ مرور منتشر می‌کنیم.

|پیام ما| آتش زدن مزارع کشاورزی در خوزستان، امر رایجی است. کشاورزان پس از برداشت گندم و جو، باقی‌ماندۀ محصولات که همان کاه و کلش باشد را با اعتقاد به اینکه کشت بعدی سریع‌تر به محصول می‌رسد،‌ آتش می‌زنند. این باور گرچه علمی نیست،‌ تبعات واقعی بر محیط‌زیست و منابع طبیعی دارد. این روزها منطقۀ حفاظت‌شدۀ خائیز درحال سوختن است، زیرا یک کشاورز تصمیم گرفت زمین کشاورزی‌اش را آتش بزند تا سریع‌تر به کشت بعدی و محصول برسد.