|پیام ما| بخش قابل‌توجهی از جمعیت شهرهای کشور در بافت‌های ناکارآمد شهری به مساحت بالغ بر یکصد و ۶۰ هزار هکتار در شهرهای کشور زندگی می‌کنند که از این جمعیت حدود هفت میلیون نفر در سکونتگاه‌های غیررسمی به مساحت ۶۰ هزار هکتار ساکن هستند و با توجه به تراکم جمعیتی بالای این بافت‌ها و بهره‌مندی اندک از سرانهٔ خدماتی، پایداری و تاب‌آوری در این بافت‌ها در حداقل ممکن است. اینها نکاتی است که عضو هیئت‌مدیرهٔ شرکت بازآفرینی شهری ایران نیز بر آن تأکید دارد و می‌گوید این ویژگی و تاب‌آوری پایین در زمان تغییرات پیش‌بینی‌نشده، بیشترین آسیب را به شهرها وارد می‌کند. «سیدمحسن سیدالحسینی» همچنین گسترش فقر شهری را یکی از پیامدهای تغییراقلیم در کشور اعلام کرده است و می‌گوید: «استان‌های جنوبی کشور و به‌ویژه جنوب شرق کشور به‌شدت در معرض پدیدهٔ خشکسالی، سیلاب و سایر اشکال تغییراقلیم هستند. از پرخطرترین استان‌هایی که در معرض تغییراقلیم قرار دارند، می‌توان به استان سیستان‌وبلوچستان و خوزستان اشاره کرد.» به‌گفتهٔ او، سیستان‌وبلوچستان از جمله استان‌هایی است که به‌شدت در معرض پدیدهٔ خشکسالی قرار دارد و این پدیده خود سبب جابه‌جایی جمعیت و حرکت این جمعیت به‌سمت حاشیهٔ شهرهای استان‌های شمالی و استان‌های شمال‌شرقی کشور شده است. تغییراقلیم بر گسترش ناموزون شهری اثرگذار است و پیامدهای این رشد ناموزون در عرصهٔ شهرها مشهود است.

|پیام ما| استاندار تهران می‌گوید که دربارهٔ آب در پایتخت با «چالش جدی» مواجه هستیم و اولویت مسئولان نیز تأمین آب شرب است. اما رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در اظهارنظری دیگر می‌گوید که نگرانی از بابت تأمین آب شرب وجود ندارد. این درحالی‌است که چندی پیش، سخنگوی صنعت آب کشور از چند شهر از جمله تهران را به‌عنوان شهرهایی که برنامهٔ تأمین اضطراری آب برای آنها اجرا شده است، نام برده بود. به‌نظر می‌رسد در کنار مشکل کمبود آب، مشکلاتی نیز در حوزهٔ اطلاع‌رسانی و آگاهی‌رسانی از وضعیت موجود منابع آب در دولت وجود دارد؛ چراکه دو مقام ارشد دولت، دو اظهارنظر متناقض دربارهٔ وضعیت آب ارائه کرده‌اند.

|پیام ما| ۲۴ استاد محیط زیست دانشگاه در نامه‌ای به «علی سلاجقه»، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، اعلام کردند: حمایت همه‌جانبه از مدیران جریان‌ساز و شایسته در حفاظت و مدیریت از زیستگاه‌­های کشور از جمله مدیریت کنونی پارک ملی گلستان و الگوبرداری از تجربیات و روند مشارکت فعلی در این مجموعهٔ حفاظتی و البته به‌کارگیری آن در سایر ذخیره‌­گاه‌­های زیستکره و پارک‌های ملی کشور را از مهمترین رویکردها برای ارتقا و پیشرفت آن سازمان می‌­دانیم.

اراکی‌ها وقتی در سال ۱۳۹۲ به‌مدت ۱۸ هفته در میدان باغ ملی این شهر برای رفع آلودگی هوا تجمع کردند و عنوان ثابت‌قدم‌ترین مردم ایران در زمینهٔ اعتراض به مسائل محیط زیستی را به‌دست آوردند، گمان نمی‌کردند یک دهه بعد، در همچنان بر همان پاشنه بچرخد، وضعیت بدتر از گذشته باشد و آنها باز هم مجبور شوند بار دیگر دست به تجمع در باغ ملی بزنند. تجمع آنها در دی‌ماه امسال یک هفته بعد از تجمع گستردهٔ مردم اردکان بود. اردکانی‌ها هفتهٔ ابتدایی دی‌ماه به‌مدت سه روز در خیابان ماندند تا بگویند «اینجا هوا برای نفس نیست.» اینها شرح کوچکی از اعتراضات و تجمعات برای آلودگی هوا تنها در دی‌ماه امسال است. اعتراض و تجمع به آلودگی در خوزستان، اصفهان، تهران، مشهد و بسیاری دیگر از شهرهای کشور چندسالی است که تکرار می‌شود، نتیجه اما تنها تشدید آلودگی، افزایش آمار بیماری و مرگ‌ومیر ناشی از آن و همچنان بی‌توجهی به ابتدایی‌ترین خواست مردم یعنی داشتن هوای پاک بوده است.